Στο σημερινό επεισόδιο της Φάρμας η μονομαχία του Γιώργου και του Δημήτρη ήταν με τα καρφιά και τη βαριοπούλα. Μια μονομαχία που ξεκίνησε ως καθαρά αγωνιστική πρόκληση και κατέληξε σε βαθιά εξομολόγηση, αναμνήσεις και συγκίνηση.
Γιώργος και Δημήτρης μπήκαν στη δοκιμασία με κοινή στρατηγική: πρώτα να μπουν τα καρφιά στον κορμό και μετά να αναλάβει δράση η βαριοπούλα. Οι δύο παίκτες ξεκίνησαν ταυτόχρονα, με τρομερή ένταση και ωμή δύναμη.
Ο Δημήτρης φανερά συγκινημένος σχολίασε στην κάμερα ότι οι εικόνες τον γύρισαν πίσω στα παιδικά του χρόνια, τότε που δούλευε μαζί με τον πατέρα του, μαθαίνοντας να στήνει χωράφια και να δουλεύει με εργαλεία:
«Από μικρός το έκανα αυτό το πράγμα… Και χαίρομαι σήμερα που βλέπω αυτά τα καρφιά, γιατί είναι τα καρφιά της ζωής μου».
Η ένταση της στιγμής ήταν τέτοια που ο Γιώργος δεν κρύβει πως από ένα σημείο και μετά το μόνο που μπορούσε να κάνει ήταν… να αποδεχτεί την ήττα του.
Η συγκίνηση του Δημήτρη
Ο Δημήτρης κατόρθωσε να πάρει σημαντικό προβάδισμα, φτάνοντας πρώτος στο πέμπτο καρφί. Ο Γιώργος, βλέποντας ότι η διαφορά ήταν μεγάλη, εγκατέλειψε την προσπάθεια να φτιάξει το πριόνι και αποδέχτηκε την ήττα με αξιοπρέπεια: «Το αφήνω το πριόνι πάλι στη θέση του και αποδεχόμαστε την ήττα μας».
Ο χρόνος του Δημήτρη ήταν μάλιστα εντυπωσιακός: 1 λεπτό και 30’’, χρόνος που χαρακτηρίστηκε από τον Λεωνίδα Κουτσόπουλο ως «παν-Πελοποννησιακό ρεκόρ».
Μετά το τέλος της δοκιμασίας, ο Δημήτρης λύγισε. Οι αναμνήσεις από τις δυσκολίες και τον αγώνα του πατέρα του τον κατέκλυσαν:
«Όταν θυμάμαι πόσο δύσκολα πέρασε για να μας μεγαλώσει… στεναχωριέμαι, αλλά καταλαβαίνω πόσο πάλεψε».
Η δοκιμασία έγινε αφορμή να συνδεθεί με την πιο δυνατή παιδική ανάμνηση που κουβαλά.
Το συγκινητικότερο στοιχείο ήταν ότι οι δύο παίκτες, παρόλο που βρίσκονταν σε αγωνιστική αναμέτρηση, λειτουργούσαν περισσότερο σαν αδέλφια παρά ως αντίπαλοι. «Είμαι στη μονομαχία με τον αδερφό μου, όχι έναν αντίπαλο», είπε ο Δημήτρης.
Με τη νίκη του Δημήτρη, το σκορ διαμορφώθηκε 2-1, με το παιχνίδι να συνεχίζεται στην τέταρτη δοκιμασία. Παρά τη σωματική ένταση της μονομαχίας, αυτό που τελικά έμεινε ήταν η ανθρώπινη πλευρά των δύο παικτών και η αληθινή σχέση που έχουν χτίσει μέσα στη Φάρμα.