Αγέρωχος, ψηλός, με λόγο καυστικό, και μια πίπα στο χέρι για χρόνια…Αυτός ήταν ο Αλέξανδρος Βέλιος που έζησε «γαργαλώντας» την παλιομοδίτικη ελληνική κοινωνία αν και ο ίδιος ήταν αστός μέχρι το κόκκαλο!
Έτσι ήθελε και να φύγει, όρθιος και αξιοπρεπής. Γι΄αυτό και επέλεξε την υποβοηθούμενη αυτοκτονία, την ευθανασία δηλαδή. Δικαίωμα του κάθε ανθρώπου για το οποίο πάλεψε από την στιγμή που ανταμώθηκε με τον καρκίνο. Υπερνίκησε τους φριχτούς του πόνους και τις τελευταίες μέρες της ζωή του τις αφιέρωσε για να γράψει το στερνό του βιβλίο για το δικαίωμα στον αξιοπρεπή θάνατο. Αυτή ήθελε να είναι η παρακαταθήκη του. Έδωσε μάλιστα και οδηγίες στους δικούς του ανθρώπους. Ακόμη και… για την κηδεία του!
Ένας από τους φίλους του που του έλαχε το σκληρό λαχείο, είναι ο δημοσιογράφος Κρικόρ Τσακιτζιάν. Τα λόγια του δεν αφήνουν κανέναν ασυγκίνητο.
Μου εμπιστεύτηκε το θάνατό του…γελώντας!
Όπως χαρακτηριστικά δήλωσε στο star.gr o κύριος Τσακιτζιάν «ο Αλέξανδρος ήταν ένας εξαιρετικός και ιδιαίτερος άνθρωπος, ένας άνθρωπος με αρχές, με βαθιά πίστη στα ιδεώδη και τα ιδανικά της ελευθερίας και του ανθρώπου, τα υπερασπίστηκε και τα πάλεψε μέχρι τελευταίας στι��μής. Ο Αλέξανδρος ήταν ένας πολύ δυνατός άνθρωπος και το έδειχνε. Όλοι τον είχαν παρεξηγήσει τα πρώτα χρόνια τον Αλέξανδρο, εγώ τον γνωρίζω πάνω από 20 χρόνια και ήξερα ότι αυτός ήταν ο Αλέξανδρος και δεν προσποιούνταν. Κάποιοι νόμιζαν πως ο λόγος του ήταν προσποιητός και ήθελε να προκαλέσει την κοινωνία με τον αιρετικό του λόγο όμως ο Αλέξανδρος ήταν ένας επαναστάτης από γεννησιμιού του. Όσοι τον ήξεραν πολλά χρόνια ήξεραν ότι δεν σήκωνε μύγα στο σπαθί του αλλά ήταν δίκαιος και ο αιρετικός του λόγος ήταν προοδευτικός. Δεν ήταν αιρετικός αναρχικός, χωρίς να έχει νόημα μόνο για να κάνει ένα μπάχαλο. Είχε έναν λόγο πολύ φιλοσοφημένο γιατί ήταν πολύ μορφωμένος άνθρωπος με βαθιά σκέψη και ο όλος του βίος προδίδει αυτό που λέω. Πριν από περίπου δύο μήνες μου είπε ότι θέλει να με συναντήσει. Κάναμε μια ιδιωτική συνάντηση σε ένα καφέ και εκεί μου ανακοίνωσε ότι έχει καρκίνο σε όλα του τα ζωτικά όργανα. Μέχρι τότε δεν ήξερα τίποτα. Το έκρυβε από όλους. Μου είπε λοιπόν «έχω καθολικό καρκίνο, δεν έχω σωτηρία, μέχρι το Σεπτέμβριο θα έχει τελειώσει η ζωή μου. Αυτό μου λένε οι γιατροί, είναι ραγδαία η εξέλιξη και η επιδείνωση και έχω αποφασίσει να κάνω ευθανασία. Θα πάω στη Ζυρίχη γιατί είναι το μόνο κέντρο που μπορεί να δεχτεί ξένους από όλο τον κόσμο για να κάνω υποβοηθούμενη αυτοκτονία».
Εγώ σοκαρίστηκα, μου τα έλεγε όλα χαμογελαστά. Του είπα «πως το κάνεις αυτό; Τι να σου απαντήσω εγώ. Μου γελάς, πως διαχειρίζεσαι τον θάνατο κατά αυτόν τον τρόπο; Τον ξόρκιζε τον θάνατο με αυτό το χαμόγελο. Του λέω δεν πανικοβλήθηκες κάποια στιγμή, τις πρώτες στιγμές που το έμαθες;γώ σοκαρίστηκα, μου τα έλεγε όλα χαμογελαστά. Του είπα «πως το κάνεις αυτό; Τι να σου απαντήσω εγώ. Μου γελάς, πως διαχειρίζεσαι τον θάνατο κατά αυτόν τον τρόπο; Τον ξόρκιζε τον θάνατο με αυτό το χαμόγελο. Του λέω δεν πανικοβλήθηκες κάποια στιγμή, τις πρώτες στιγμές που το έμαθες; Μου είπε «τρόμαξα, φοβόμουν το χάος, δεν μπορούσα να διαχειριστώ το χάος, το δούλεψα και τώρα είμαι έτοιμος να παλέψω με τον θάνατο, δεν τον φοβάμαι.» Και άρχισε να το διασκεδάζει και ήταν μέχρι την τελευταία στιγμή με ένα πλατύ χαμόγελο σοκαριστικό.
Είχε βάλει πλέον στόχο ζωής να προλάβει να γράψει το βιβλίο του, το τελευταίο, το «Εγώ και ο θάνατός ��ου , το δικαίωμα στην ευθανασία», για το δικαίωμα που έχει ο κάθε άνθρωπος να πεθάνει αξιοπρεπώς, να ζήσει μεν αξιοπρεπώς αλλά και να πεθάνει αξιοπρεπώς. Και είχε πει ότι εγώ θα φύγω όρθιος, δεν θέλω να λιώσω σε ένα κρεβάτι πόνου και μην μπορούν να με αναγνωρίζουν οι φίλοι και συγγενείς μου και εγώ ο ίδιος τον εαυτό μου. Και αυτό έκανε, ο Αλέξανδρος τον λόγο του τον τήρησε. Και μέχρι την τελευταία στιγμή που υπήρξαν εμπόδια, τα προσπέρασε μόνο και μόνο για να είναι συνεπής στον λόγο του.
Ας μην κρυβόμαστε, σε ακραίες περιπτώσεις και εδώ στην Ελλάδα γίνεται υποβοηθούμενη ευθανασία με πολλούς τρόπους. Ο Αλέξανδρος λοιπόν έκανε μια μη υποβοηθούμενη ευθανασία. Την έκανε μόνος του, δεν θέλησε να μπλέξει κανέναν άλλον, ούτε συγγενείς, ούτε φίλους, ούτε γιατρούς. Βρήκε τον τρόπο, βρήκε την φόρμουλα και έκανε αυτό που ήθελε μόνος του.
Οι οδηγίες… και τα ιδιόχειρα σημειώματα
Ήταν πάρα πολύ δύσκολο, με έπιασε πολλές φορές το στομάχι μου αλλά έπρεπε να γίνει όπως το ήθελε. Δεν μπορούσα να κάνω πίσω, να τρομάξω, να λιγοψυχήσω μήπως δεν το άντεχα.
Ήταν ένα πολύ σοβαρό θέμα που έχει βάλει μπροστά ο Αλέξανδρος, κάποια στιγμή σε αυτή τη χώρα να σπάσουν τα ταμπού για την ευθανασία, να γίνει ένα κίνημα για αυτή την πράξη, ένα λαϊκό, κοινωνικό κίνημα, που να οδηγήσει την τοπική αρχή του τόπου να πάρει αποφάσεις και να θεσπίσει νόμο ώστε να επιτρέπεται η ευθανασία όπως σε τόσες άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Και βλέπουμε να βασανίζονται άνθρωποι, λιώνουν στο κρεβάτι του πόνου, υποφέρουν και υποφέρουν και οι συγγενείς τους.
Στο πρώτο του σημείωμα ο Αλέξανδρος έδινε οδηγίες για τον τρόπο που θέλει να γίνει η κηδεία του. Επειδή δεν πίστευε ούτε σε θεούς, ούτε σε δαίμονες (πίστευε στον άνθρωπο και πως η ανθρώπινη φύση είναι ο ίδιος ο Θεός) δεν ήθελε σταυρούς στο μνήμα του και καντηλάκια. Ήθελε μια λιτή κηδεία, μια στηλή στο μνήμα που να γράφει «ευ ζην και ευ θνήσκειν» και λίγα φρέσκα λουλούδια για «να δείχνετε ότι δε με έχετε λησμονήσει». Αυτές ήταν οι επιθυμίες του για την κηδεία του.
Η τελευταία σύσκεψη με τους φίλους του…
Τις τελευταίες μέρες είχε νοσηλευτεί στο Ιασώ γιατί είχε καταβληθεί ο οργανισμός του και προχθές μας κάλεσε, πέντε φίλους του σε μια τελευταία σύσκεψη, να αποχαιρετιστούμε καταρχήν και να μας δώσει τις τελευταίες οδηγίες για να επικοινωνήσουμε το θέμα της ευθανασίας. Ήξερε πολύ καλά το επικοινωνιακό παιχνίδι και είπε ότι εκεί που έχει φτάσει το πράγμα «θέλω μια λαοπλημμύρα στην κηδεία μου για να ακούσει ο κόσμος και να πάρουν οι ηγέτες αυτού του τόπου το μήνυμα για να προχωρήσει επιτέλους ο νόμος για την ευθανασία».
Μας έχει δώσει οδηγίες πώς να επικοινωνήσουμε εβδομάδα με την εβδομάδα το θέμα. Έχουμε και άλλο υλικό. Υπάρχει βίντεο με τον ίδιο με ομιλία του και άλλα κείμενα υπάρχουν χειρόγραφα αλλά και ένα ντοκιμαντέρ με τις τελευτα��ες του μέρες το οποίο θα προβληθεί στο εξωτερικό. Με τις τελευταίες του στιγμές που καταγράφουν πως διαχειρίστηκε με αυτόν τον συγκλονιστικό τρόπο όλο αυτό το πράγμα της φυγής του.
Το αντίο του Κρικόρ…
«Θα τον θυμάμαι ως έναν πολύ ωραίο άνθρωπο, πολύ κοκέτος, πολύ ευγενής άνθρωπος, με λεπτό στιλ, ευφυής, ευχάριστος, χιουμορίστας, αυτοσαρκαζόταν πάντα πολύ και θα τον θυμάμαι γοητευμένο πάντα από τις ωραίες γυναίκες. Ετσι θα τον θυμάμαι, ήταν συγκλονιστικός. Θα λείψει από την ελληνική κοινωνία ο Αλέξανδρος και ο λόγος του και η συμπεριφορά του», είπε τέλος ο Κρικόρ Τσακιτζιάν.
Της Ισμήνης Λέντζου
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Αλέξανδρος Βέλιος: Με ποιόν μίλησε λίγες ώρες πριν «φύγει» - Κανόνισαν να συναντηθούν!
Το συγκλονιστικό σημείωμα του Αλέξανδρου Βέλιου για το φέρετρο και το μνήμα του!
Αλέξανδρος Βέλιος 4 μέρες πριν πεθάνει: «Βιάζομαι να φύγω! Ο θάνατος δεν είναι τίποτα»
Το συγκινητικό «αντίο» της συζύγου του Αλέξανδρου Βέλιου!
Διαβάστε όλα τα lifestyle νεα, για Celebrities και Media.
