Κάποια στιγμή στη ζωή, πιθανόν, οι περισσότεροι θα περάσουμε την πρώτη μας «υπαρξιακή κρίση». Είναι η στιγμή που γίνεται πλέον ξεκάθαρο σε εμάς ότι δεν είμαστε πια παιδιά και ούτε θα ξαναγίνουμε.
Το «Blue Train» του Γεράσιμου Ευαγγελάτου, σε σκηνοθεσία Γιώργου Σουλεϊμάν είναι ένα σύγχρονο έργο πέντε προσώπων, το οποίο με raw συζητήσεις και καταστάσεις, περίσσιο χιούμορ, στιγμές έντονης συγκίνησης και τρυφερότητας, αποτυπώνει ρεαλιστικά την πρώιμη υπαρξιακή και ηλικιακή κρίση ενός 45χρονου άνδρα, του Μιχάλη.
Ο Μιχάλης (Σπύρος Χατζηαγγελάκης), ο κεντρικός ήρωας της ιστορίας, μία Κυριακή, θα ανοίξει την πόρτα του loft του στο Γκάζι σε τέσσερις διαδοχικούς επισκέπτες. Οι επισκέπτες αυτοί παίζουν ιδιαίτερο ρόλο στο story, καθώς μέσα από τους διαλόγους τους μαζί του, ξετυλίγεται ολόκληρο το παρελθόν του, τον παρόν, αλλά και ο φόβος για το άγνωστο μέλλον.
Η μητέρα του Μιχάλη (Λουκία Πιστιόλα), η κολλητή του η Λου (Αναστασία Στυλιανίδη), ο μεγάλος του έρωτας από το παρελθόν (Γιώργος Μπένος), αλλά και ένα 20χρονο αγόρι που γνώρισε μέσα από μια εφαρμογή γνωριμιών (Γιάννης Τσουμαράκης), γίνονται οι κατάλληλοι επισκέπτες και ταυτόχρονα σκληροί κριτές του, από τους οποίους ο ήρωάς μας είναι αδύνατον να ξεφύγει. Για πολλούς και διαφορετικούς λόγους. Δεν μπορεί να κρυφτεί, αφού το άθροισμά τους, είναι στην πραγματικότητα... εκείνος! Ο ίδιος του εαυτός. Ο Μιχάλης!
+1 για τις μουσικές που σε όποια γενιά και αν ανήκεις, σίγουρα έχεις ακούσει και χορέψει σε κάποιο πάρτι, το σκηνικό «κλαμπ» με τους καπνούς και τα έντονα φώτα που σε βάζει στο vibe από το πρώτο κιόλας λεπτό που μπαίνει στον χώρο και την παραμονή των 4 ηθοποιών στα καθίσματα των θεατών, όταν δεν είναι δική τους σκηνή.
Το θέατρο «ΑΛΜΑ» ήταν ασφυκτικά γεμάτο και όλοι μας καταχειροκροτούσαμε στο τέλος της παράστασης γιατί η ιστορία του Μιχάλη μάς «ξύπνησε» μία ηλικιακή κρίση και μία κρίση ταυτότητας που είτε έχουμε ήδη περάσει είτε θα περάσουμε!
Πρόκειται για την ιστορία μίας χαμένης γενιάς που παλεύει να διατηρήσει την αθωότητά της, προσπαθώντας παράλληλα να συμβαδίσει με τον χρόνο που κυλάει και δεν κοιτάζει πίσω. Μία παράσταση που αξίζει σίγουρα να δεις!