Η Αποσύμπλεξη είναι ένα γαλλικό κείμενο, κυνικό, αλλά και χιουμοριστικό. Μεταφράστηκε και μεταφέρθηκε στο θέατρο Noūs-Creative space από τον σκηνοθέτη Βασίλη Τριανταφύλλου. Το σκηνικό και κάποιες σκηνές θυμίζουν λίγο τη δυστοπική σειρά Black Mirror, χωρίς όμως τις άγριες υπερβολές που δημιουργούν τελικά αμηχανία. Η Αποσύμπλεξη αφήνει μια γλυκιά επίγευση.
«Αποσύμπλεξη» στο Θέατρο Noūs-Creative space
Και για να εξηγήσω το γιατί, θα δώσω το «spoiler» από τώρα, πριν μιλήσουμε για το έργο. Την «ευχάριστη ειρωνία», που είναι και το σημαντικότερο που μου έμεινε από όλη την παράσταση.
Οι χαρακτήρες της παράστασης υποφέρουν είτε λόγω της ανεργίας είτε λόγω της καταναγκαστικής εργασίας σε ένα καπιταλιστικό σύστημα που στο τέλος σε τρελαίνει.
Ο Αλέξανδρος Θεοδωρόπουλος
Τους χαρακτήρες υποδύονται όμως νέοι ηθοποιοί. Υπερβολικά ταλαντούχοι και παθιασμένοι. Που υπηρετούν την τέχνη που αγαπούν χωρίς κανέναν καταναγκασμό. Νέοι που έχουν την ευκαιρία να κάνουν το επάγγελμα που αγαπούν.
Μαρία Μπατή
Αυτό και μόνο ήταν το πιο αναζωογονητικό στοιχείο όλης της παράστασης. Μέρες μετά την πρεμιέρα και δεν μπορώ να σταματήσω να σκέφτομαι τις διαφορετικές ερμηνείες του καθενός ξεχωριστά. Δυνατές στιγμές που μένουν ανεξίτηλες στο μυαλό και την ψυχή.
Ευαγγελία Καλογιάννη
Σε 13 μικρές ιστορίες μέσα από την ερμηνεία των νέων ηθοποιών αναγνωρίζουμε τον πατέρα μας, τον συμφοιτητή μας, τον σύζυγό μας, τον άντρα στο μετρό, τον ίδιο μας τον εαυτό. Και αναρωτιόμαστε πότε η ανάγκη για εργασία μας έκανε... ρομπότ; Μας έκανε να αποκοπούμε από τα συναισθήματά μας, από την πραγματική ουσία της ζωής, από τη σύνδεση με τους φίλους, τους συναδέλφους, τους συνανθρώπους μας.
Εμμανουέλα Καρυτινού
Ο συγγραφέας έχει «πιάσει» τη σκέψη και το συναίσθημα των πιο περίεργων χαρακτήρων ανάμεσά μας, που περιέργως όμως εμφανίζονται τόσο στο Παρίσι, όσο και στη Νέα Υόρκη, το Λονδίνο, την Αθήνα... Ο ίδιος χαρακτήρας, με διαφορετικό πρόσωπο, λίγο πιο ψηλός, λίγο πιο κοντός, όμως ο ίδιος. Μήπως είναι οι «αρχές» της σημερινής κοινωνίας που έπλασαν όλους αυτούς τους χαρακτήρες;
Νίκη Κουτελιέρη
Το έργο γράφτηκε τη δεκαετία του ’90, θα μπορούσε όμως να έχει γραφτεί και κατά τη διάρκεια της κρίσης, όταν ο ένας μετά τον άλλον έχανε τη δουλειά του και ο φόβος της ανεργίας τον έκανε να προδίδει τις αξίες του, να εγκλωβίζεται στο ένα και μόνο αυτό θέμα της εργασίας, να γίνεται αγρίμι. Θυμάμαι σε ένα σεμινάριο για τη διακοπή του καπνίσματος μας είχαν πει πως δεν έχουμε πραγματικό άγχος, αφού δε ζούμε πια όπως οι πρωτόγονοι, που έβγαιναν από τη σπηλιά τους το πρωί και κινδύνευαν να τους κατασπαράξουν άγρια ζώα. Κι όμως, γιατί αισθανόμαστε ακόμα έτσι;
Βασίλης Τριανταφύλλου
Η Αποσύμπλεξη είναι μία παράσταση που αξίζει να αφιερώσει κανείς τον χρόνο να την παρακολουθήσει. Γενικά οι προσπάθειες νέων ανθρώπων, η προσπάθεια στην τέχνη που περνάει νοήματα αξίζει μία ευκαιρία.
Καλό και το mainstream με ερμηνείες γνωστών και έμπειρων ηθοποιών, που σίγουρα κάποιος λόγος θα υπάρχει που έγιναν γνωστοί, αλλά το αίσθημα ζωντάνιας που σου δίνει μία φρέσκια ομάδα με πάθος σε κάθε λέξη που ερμηνεύει είναι το κάτι άλλο.