10 ποιητικές συλλογές που μόλις κυκλοφόρησαν

H ποίηση είναι μια φανέρωση της ψυχής του δημιουργού. Οι ποιητές, όλων των εποχών, μέσα από τα έργα τους προσπαθούσαν να επικοινωνήσουν για να ξεπεράσουν την μοναξιά του «Εγώ». Είναι ένα βίωμα βαθύ που έγινε λόγος μαγικός.

Το star.gr και η Γεωργία Χάρδα προτείνουν 10 ποιητικές συλλογές που αξίζει να διαβάσεις γιατί η ποίηση μπορεί να ομορφύνει τη ζωή μας.

«Οι Γειτονιές του Κόσμου» 1949-1951 του Γιάννη Ρίτσου επανακυκλοφορούν

Aπό τις εκδόσεις Κέδρος κυκλοφορεί μια σημαντική ανατύπωση των ποιημάτων του Γιάννη Ρίτσου για να ξαναθυμηθούν οι παλιοί και να μάθουν οι νεώτεροι την ιστορία της χώρας μας. Πρόκειται για ποιήματα που γράφτηκαν κατά την περίοδο 1949-1951, όταν ο ποιητής Γιάννης Ρίτσος ήταν εξόριστος στη Μακρόνησο και στον Άη Στράτη. Με την ποίηση άντεξε, συνέχισε, παρηγορήθηκε. Η ποίηση του Ρίτσου είναι ένα μέσο αφιερωμένο στα ιδανικά της ανθρωπότητας.
«Σκέψου η ζωή να τραβάει το δρόμο της, και συ να λείπεις,
να ’ρχονται οι Άνοιξες με πολλά διάπλατα παράθυρα, και συ να λείπεις,
να ’ρχονται τα κορίτσια στα παγκάκια του κήπου με χρωματιστά φορέματα,
και συ να λείπεις,
οι νέοι να κολυμπάνε το μεσημέρι, και συ να λείπεις,
ένα ανθισμένο δέντρο να σκύβει στο νερό,
πολλές σημαίες ν’ ανεμίζουν στα μπαλκόνια,
ν’ ανεβαίνει μια παρέλαση την οδό Σταδίου,
χιλιάδες κόσμος κρατώντας στα χέρια του κόκκινες σημαίες,
κρατώντας επιτέλους τα όνειρά του μέσα στα χέρια του,
να λένε δυνατά τη λέξη σύντροφος, και συ να λείπεις,
ύστερα ένα κλειδί να στρίβει – η κάμαρα να ’ναι σκοτεινή
δυο στόματα να φιλιούνται στον ίσκιο, και συ να λείπεις,
σκέψου δυο χέρια να σφίγγονται, και σένανε να σου λείπουν τα χέρια,
δυο κορμιά να παίρνονται, και συ να κοιμάσαι κάτου απ’ το χώμα,
και τα κουμπιά του σακακιού σου ν’ αντέχουν πιότερο από σένα
κάτου απ’ το χώμα
κι η σφαίρα η σφηνωμένη στην καρδιά σου να μη λιώνει,
όταν η καρδιά σου, που τόσο αγάπησε τον κόσμο, θα ’χει λιώσει».

«Ανθολογία Σύγχρονης Αραβικής Ποίησης» της Πέρσας Κουμούτση

Από τις εκδόσεις ΑΩ επανακυκλοφορεί σε δεύτερη έκδοση η βραβευμένη «Ανθολογία Σύγχρονης Αραβικής Ποίησης»  της Πέρσας Κουμούτση. Πρόκειται για ποίηση ρεαλιστική, συμβολική , καταγγελτική μα πάνω από όλα κατανοητή σε άμεση γλώσσα και αξίζει να αναφέρουμε ότι η μετάφραση έγινε απευθείας από το πρωτότυπο. Τα ποιήματα επιλέχτηκαν με γνώμονα τον Έλληνα αναγνώστη, ενώ εκείνα που ανήκουν στην νεότερη γενιά ποιητών, απηχούν και ανιχνεύονται σ’ αυτά οι σημαντικότερες αλλαγές που διενεργήθηκαν τα τελευταία χρόνια, κυρίως μετά τις εξεγέρσεις για τον εκδημοκρατισμό και την ελευθερία της έκφρασης. Εξαιτίας της ποικιλίας των φωνών που συμπεριλαμβάνονται στην έκδοση πρόκειται για έναν οδηγό εισαγωγής στη Σύγχρονη ποίηση.

Ακολουθούν δυο από τα ποιήματα της συλλογής  

Ένα μικρό απόσπασμα από το ποίημα του  πρίγκιπα των Αράβων ποιητών, Άχμαντ Σάουκι (1868-1932):

Το παγόνι και ο βασιλιάς

 […] Είπε στο βασιλιά:
Δεν είμαι εγώ η αναπαράσταση των λιβαδιών,
μ’ όλα τα λαμπερά φώτα κι όλα τα άνθη πάνω μου;
Σ’ εμένα δεν αποτυπώνεται κάθε λογής ομορφιά
 κάθε σκιά και κάθε λεπτομέρεια χρωμάτων;
Έφτασα ως εδώ ,εγώ, ο άρχοντας των πουλιών
 και στέκομαι στο δικό σου το κατώφλι.
Γιατί λοιπόν να στερηθώ αυτό που περισσότερο
απ’ όλα λαχταρώ
εγώ, ο ευγενέστερος όλων των απογόνων;»[…]
 

Ένα μικρό απόσπασμα από το ποίημα της  Μάραμ ελ Μάσρι από τη Συρία  με τίτλο «Άφθονος Χρόνος»

«Δεν μου απέμεινε πια παρά μονάχα ένας δρόμος ,
εκείνος προς το σώμα σου
και μια μονάχα εκβολή εκείνη των χειλιών σου».

«Τοπογραφία της νοσταλγίας» της Μαρίας Ζαγκλάρα

Από τις εκδόσεις ΑΩ κυκλοφορεί η ποιητική συλλογή της Μαρίας Ζαγκλάρα με τίτλο «Τοπογραφία της νοσταλγίας».
Ο τίτλος αλλά και οι σταγόνες βροχής στο εξώφυλλο προϊδεάζουν τον αναγνώστη ότι το συναίσθημα που επικρατεί στην ποιητική συλλογή της είναι η νοσταλγία. Ο  ψυχικός πόνος και τα γλυκόπικρα συναισθήματα που προκαλούνται κάθε φορά που επιστρέφουμε στα παλιά, κάθε φορά που γυρίζουμε πίσω σ' έναν αγαπημένο τόπο ή σε καταστάσεις που ζήσαμε και μας στιγμάτισαν.
Η ποίηση της Μαρίας Ζαγκλάρα μας κάνει να νοσταλγήσουμε αυτά που «πέρασαν». Αναγνωρίζουμε μέσα στα ποιήματα της τους φόβους μας και τον ίδιο μας τον εαυτό.

ΜΕΔΟΥΣΑ
Σαν τη μέδουσα φτύνω φίδια
Όποιον αγάπησα, έγινε πέτρα
Θεέ μου, ένας σωρός πέτρες όλη μου η ζωή
Κι έπεφτα πάνω τους με τόση φόρα!
Λες κι ήταν η αγάπη βαμβάκι

Ανόητη

Τώρα γεμάτη πληγές· βλέπεις;

Τώρα όου και να μ' αγαπήσεις - πονάω...

«Το Μανταρίνι» της Γεωργίας Πολυκανδριώτη

Από τις εκδόσεις Αω κυκλοφορεί η πρώτη ποιητική συλλογή της Γεωργίας Πολυκανδριώτη με τίτλο «Το Μανταρίνι». Η συλλογή χωρίζεται σε τέσσερις θεματικές ενότητες. Η πρώτη αναφέρεται στον έρωτα, η δεύτερη είναι ποιήματα ποιητικής, η τρίτη σε πιο υπαρξιακά ποιήματα και η τέταρτη συμπεριλαμβάνει τέσσερα πεζά ποιήματα.

ΧΕΙΜΩΝΑΝΘΟΙ

Κοιμάσαι δίπλα μου
ολόκληρος κοντά της,
ένα καπέλο κόβεται στα δύο
στο χάσμα του ανθίζουνε χειμωνανθοί,
σηκώνομαι
έξω βρέχει,
σε μια σελίδα γράφω:
σε ερωτεύθηκα σαν κλειδαρότρυπα στο χάος.

«Είναι προς Θάνατον» του Γεώργιου Σκουρτή

Ο Γεώργιος Σκουρτής στην ποιητική του συλλογή, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΑΩ, εμπνέεται από τη φιλοσοφία του Μ. Χάιντεγκερ και δίνει ένα θετικό πρόσημο στον θάνατο.

ΗΡΩ ΚΑΙ ΛΕΑΝΔΡΟΣ

Μακρινός, του πελάου ο πορθμός
Στης αγάπης το μέτρο στενός!
Του Λεάνδρου ο διάπλους μικρός...
Μα για δες! Πριν τον γάμο αυτόν
Στα ερείπια του πύργου θανών
Και ο λύχνος προδότης παρών.
Και θαρρείς, μια αιώνια μομφή
Στον αγέρα που ζήλεψ' αυτή
Ένας τάφος κοινός θα κρατεί.

«Εν συντομία» Νικόλαος κιχεμ Κοτσαμπουγιούκης

O Nικόλας κιχεμ Κοτσαμπουγιούκης στην ποιητική του συλλογή που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΑΩ ,στοχεύοντας σε ένα ανάλαφρο ταξίδι, προσπαθεί να διώξει τα καθημερινά βάρη , τα φορτία που κουβαλάμε. Έννοια του είναι να  αλαφρώσει την ψυχή του αναγνώστη και τον προτρέπει να ακολουθήσει το κάλεσμα του για  να «πετάξει».

Δεν έχει άκρη η ρίζα μου. Δεν στεριώνω. Δεν στέκομαι.
Όπου δεν έχει τέλος αναπαύομαι.
 Και συ ουρανέ των σπλάχνων μου, ποτέ σου δεν λανθάνεις, γλυκά με ξεριζώνεις.
Στην επανάληψη να μοιάζεις μ’ ένα ανθάκι.
Στην πτώση του αθώο χρωματίζει τους δρόμους που εβρέθηκε πρηνής.
 Στην επανάληψη να μοιάζεις τ’ ουρανού.
Τα βήματα σ’ αφήσανε μονάχο, γιατί, εφύτρωσες φτερά;
Στα βάθη αναδύομαι.
Σκουντά μια γαλαζόπετρα την κυανή μου αύρα.
Μικρός είμαι κι ασήμαντος μέσα στο πουθενά, ατάραχος βουλιάζω.
 Τα ρηχά είναι που με πνίγουν.

«Σε ιδίωμα δέντρων» του Σωτήρη Π. Βαρνάβα

Η ποιητική συλλογή του Σωτήρη Π. Βαρνάβα εμπνέεται από πρότυπα που φωλιάζουν στο δάσος και συνδέει αριστοτεχνικά τη φύση με την τέχνη. Όπως αναφέρει ο Αλέξανδρος Ζήρας «Η ποίηση ήταν για τον Βαρνάβα μια μορφή σύνδεσης του ορατού με το αόρατο, του υλικού με το άυλο, του γαιώδους με το αέρινο και το αστρικό. Αλλά εδώ, τώρα, κορυφώνεται η λυρικά εκστατική και ενορατική του διάθεση να δείξει ότι ο κόσμος είναι ο ίδιος στις παμμέγιστες ή στις μικρότατες διαστάσεις του –όπως θα έλεγε και ο Οδυσσέας Ελύτης– είτε παρατηρούμε το απέραντο του σύμπαντος είτε έναν απλό κόκκο άμμου. Στην ποίηση αυτή όλα έχουν έναν λόγο ύπαρξης, καθώς ακόμα και τα φαινομενικώς αντίθετα στην ουσία συμπληρώνουν το ένα το άλλο, υπηρετώντας την παλίντροπο αρμονία για την οποία, εξάλλου, είχε ήδη μιλήσει ο Ανδρέας Κάλβος στις Ωδές του. Αναμφίβολα το Σε Ιδίωμα Δέντρων την ίδια στιγμή είναι η πιο εσωστρεφής και η πιο εξωστρεφής συλλογή ποιημάτων του Σωτήρη Π. Βαρνάβα, καθώς σ’ έναν αέναο κύκλο που αδιαφορεί για τον συμβατικό χρόνο, η ζωή προϋποθέτει τον θάνατο και το τέλος, ενώ κάθε τέλος δεν μπορεί παρά να προϋποθέτει τη γέννηση ενός καινούργιου έρωτα και μιας νέας ζωής». Η νέα του ποιητική συλλογή κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Γκοβόστη.

«Μοιραφίλη» του Άγγελου Κανιούρα
Από τις εκδόσεις Γκοβόστη κυκλοφορεί η νέα ποιητική συλλογή του Άγγελου Κανιούρα.

Η Μοιραφίλη - Ελλάδα γράφει μύθους, παραμύθια ονειρεύεται,
μες τους αιώνες πορεύεται.
Τα ίχνη της πάνω σε βράχους ιστορίες χαράζουν,
δόξα, πνεύμα, πολιτισμό.
Πάντα περιμένει το ακριβό δαχτυλίδι της αναγέννησης.
Πιστεύει σε ψεύτικους φίλους, βάρβαρους, ταξίματα, που τα παίρνει ο αγέρας,
σε λόγια που χάνονται σαν δύει ο ήλιος.
Τούτο το όνειρο, για μικρούς και μεγάλους, μοιάζει να ’ναι γραμμένο για τον έρωτα…
Σαν όλα τα όνειρα σε βάζουν να σκεφτείς το χθες, το τώρα, το αύριο…
Κι όπως λέει ο ποιητής:
«Το άξιο χρόνο δεν κοιτά, με τόλμη ζύμωνέ το
ωσάν στη σκάφη το ψωμί πλάσε κι ωρίμασέ το.
Εσύ ανάβεις τη φωτιά, σε αγκαλιά το ψήνεις,
εσύ κρατάς τη μοίρα σου, την φτιάχνεις την ορίζεις».
Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Γκοβόστη.

«Συνομιλία με το Σύμπαν» της Βασίλκας Πέτροβα Χατζήπαπα

Η νέα ποιητική συλλογή της Βασίλκας Πέτροβα Χατζήπαπα κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Γκοβόστη.
Όπως αναφέρει στο επίμετρο του ο σημαντικός σύγχρονος Βούλγαρος ποιητής Γκεόργκι Κωνσταντίνοφ «Όχι μόνο οι κριτικοί λογοτεχνίας, αλλά κι οι αναγνώστες της ποίησής της θα διαπιστώσουν ότι έχουν μπροστά τους όχι απλώς ένα βιβλίο με επιλεγμένα ποιήματα, αλλά μια σημαντική συλλογή, η οποία αποτελεί σχεδόν ολοκληρωμένο ποιητικό πορτρέτο. Ένα πορτρέτο που απεικονίζει μιαν εμπνευσμένη, σοφή ποιήτρια, που κατεργάζεται τα συναισθήματά της,  ένα μεταρσιωμένο πνευματικά άτομο, που αποκαλύπτει την ψυχή του σε σημείο πόνου. Η ικανότητα της Βασίλκας Πέτροβα Χατζήπαπα να βρει τις πιο ακριβείς και ταυτόχρονα τις πιο εκφραστικές λέξεις για αυτόν τον πόνο είναι αξιοζήλευτη. Να προσθέσουμε ότι η φυσική ικανότητα να εκφράζεται με αυθεντικές εικόνες, φωτίζει την ποίησή της με μοναδική ειλικρίνεια». Η εικονογράφηση είναι της Σοφίας Χατζήπαπα.

«Μικρά Ασία- Ο κύκλος των ωρών» της Εύας Μοδινού

Στην έβδομη ποιητική της συλλογή η Έυα Μοδινού επιχειρεί να καταγράψει τη διαδρομή της μεγαλύτερης εθνικής τραγωδίας που βίωσε ο νεότερος ελληνισμός.
Ξένοι αυτόπτες μάρτυρες συνέδεσαν αυτήν την Καταστροφή με τις ρίζες της ελληνικής περιπέτειας στη Μικρά Ασία, με τον Τρωικό πόλεμο. Ο Έρνεστ Χέμινγουεϊ, πολεμικός ανταποκριτής στη Θράκη, την εποχή εκείνη γράφει: «Οι Έλληνες στρατιώτες ήταν πολεμιστές πρώτης κατηγορίας [...] Είναι οι τελευταίοι από τη δόξα που ήταν κάποτε η Ελλάδα. Αυτό είναι το τέλος της δεύτερής τους πολιορκίας της Τροίας». Και ο Μέλβιλ Τσάτερ, πολεμικός ανταποκριτής στη Σμύρνη, γράφει: «Μπροστά σ' αυτόν τον εφιάλτη των 300.000 ψυχών που ποδοπατιούνταν στην προκυμαία χωρίς ελπίδα διαφυγής απ' τον κλοιό της φωτιάς και της θάλασσας οι περιγραφές του εμπρησμού της Τροίας ωχριούσαν».

Αυτή η ποιητική σύνθεση, ξεκινώντας από τα πρόσωπα του Τρωικού πολέμου και καταλήγοντας στην πρόσφατη τραγωδία, στον Ξεριζωμό, με τα χιλιάδες ανώνυμα θύματα, επιχειρεί να διατρέξει ένα χρόνο σχετικό, που άλλοτε είναι σαν μια κεραύνια άπειρη στιγμή κι άλλοτε σαν μια φευγαλέα αιωνιότητα. Επιχειρεί να φωτίσει ένα κομμάτι της Ιστορίας του ανθρώπου και μέσα απ' αυτό το μυστήριο της καρδιάς του. Όπως μόνο η Ποίηση μπορεί να φωτίσει το μυστήριο: χωρίς να παραβιάζει τον άβατο πυρήνα του. Γιατί εκεί μόνο η σιωπή... Κυκλοφορεί από τις ιστορικές εκδόσεις Γκοβόστη.