Στη θλίψη έχει βυθιστεί ο καλλιτεχνικός κόσμος, με την είδηση του θανάτου του Δημήτρη Μητροπάνου.
Ένας από τους τελευταίους μεγαλύτερους λαϊκούς τραγουδιστές της χώρας μας, άφησε την τελευταία του πνοή, σήμερα, σε ηλικία 64 ετών από πνευμονικό οίδημα.
Γεννημένος στα Τρίκαλα, στις 2 Απριλίου του 1948, ζούσε με τη μητέρα του, πιστεύοντας πως ο πατέρας του έχει σκοτωθεί στον ανταρτοπόλεμο, για να φτάσει στα 29, και να μάθει πως απλά ζει στη Ρουμανία.
Από μικρή ηλικία, δούλευε σαν σερβιτόρος στην ταβέρνα του θείου του, ώστε να βοηθήσει οικονομικά την οικογένεια του.
Μετά την τρίτη γυμνασίου, το 1964, κατεβαίνει στην Αθήνα να ζήσει με τον θείο του στην οδό Aχαρνών. Προτού τελειώσει το γυμνάσιο άρχισε να δουλεύει σαν τραγουδιστής.
Στην ίδια ηλικία, μετά από παρότρυνση του Μπιθικώτση, επισκέπτεται την Κολούμπια όπου και γνωρίζει τον Γιώργο Ζαμπέτα, τον οποίο μνημονεύει ως μεγάλο του δάσκαλο και δεύτερο πατέρα.
Όπως έχει δηλώσει, «ο Ζαμπέτας είναι ο μόνος άνθρωπος στο τραγού��ι ο οποίος με βοήθησε χωρίς να περιμένει κάτι. Με όλους τους υπόλοιπους συνεργάτες μου κάτι πήρα και κάτι έδωσα».
Το 1966, συναντά πρώτη φορά τον Μίκη Θεοδωράκη, ενώ το 1967 ηχογραφεί τον πρώτο του 45άρη δίσκο, με το τραγούδι "Θεσσαλονίκη".
Έκτοτε η καριέρα του παίρνει την ανιούσα, και ξεκινά η μεγάλη του πορεία στο δρόμο του λαϊκού εντέχνου, δίπλα στα μεγαλύτερα ονόματα της ελληνικής μουσικής σκηνής.
Οι δίσκοι ακολουθούν ο ένας τον άλλον, και τα κομμάτια του μένουν αξέχαστα στο μυαλό και στις ψυχές του κόσμου.
Από τις σημαντικότερες συνεργασίες του, αυτή με τον Θάνο Μικρούτσικο, ενώ αλησμόνητοι θα μείνουν οι δίσκοι του: «Εντελβάις», «Τα μεγάλα λαϊκά, Του έρωτα & της φυγής», «Στης ψυχής το παρακάτω», «Πες μου τ' αληθινά σου», αλλά και ο τελευταίος του δίσκος, «Τα τραγούδια της ζωής μου».
Από τα μεγαλύτερα τραγούδια του, τα «Λαδάδικα», το «Σ΄αναζητώ στη Σαλονίκη», η «Ρόζα», το «Πες μου που πουλάν καρδιές»... και άλλα πολλά!