Ανατρέποντας τις ισχύουσες θεωρίες, ότι δηλαδή τα μωρά είτε ήταν θύματα μαζικής δολοφονίας είτε προσβλήθηκαν από επιδημία της εποχής, η επιστημονική ομάδα κατέληξε πως τα περισσότερα νεογνά είχαν πεθάνει από φυσικά αίτια. Γιατί βρέθηκαν όμως στο πηγάδι; Σύμφωνα με τη βιολόγο-ανθρωπολόγο του πανεπιστημίου του Οντάριο Μαρία Λίστον αλλά και της αρχαιολόγου Σούζαν Ρότροφ, οι οποίες επί σειρά ετών πασχίζουν για να βρουν τη λύση του μυστηρίου, τα μωρά πέθαναν μεταξύ του 165 και του 150 π.Χ.
Αναλύοντας τα ευρήματα, οι επιστήμονες κατέληξαν ότι όλα τα βρέφη -με εξαίρεση τρία- δεν είχαν ζήσει παραπάνω από μία εβδομάδα. Κάποια από αυτά πέθαναν από διάρροια και αφυδάτωση, ενώ το ένα τρίτο από μηνιγγίτιδα, που προκλήθηκε πιθανόν από μολυσμένο αντικείμενο με το οποίο κόπηκε ο ομφάλιος λώρος.
Στη μελέτη τους, που πρωτοδημοσιεύθηκε στο ακαδημαϊκό περιοδικό «Hesperia» -και αναδημοσιεύθηκε στο αμερικανικό «Newsweek»- οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι η απάντηση στον μεγάλο αυτόν γρίφο κρύβεται στις αντιλήψεις που είχαν οι αρχαίοι για τους θανάτους των βρεφών. Η Ρότροφ έδειξε ότι αν ένα μωρό πέθαινε, τότε το πτώμα του πετιόταν και δεν θαβόταν με αξιοπρέπεια, και αυτό αφού δεν θεωρούνταν πλήρεις άνθρωποι, ώσπου να γίνει μια ειδική τελετή που πραγματοποιούνταν 10 ημέρες μετά τη γέννησή του. Όλα τα μωρά αυτά είχαν πεθάνει πριν από την τελετή, γι' αυτό και βρέθηκαν στο πηγάδι.
Όπως υποστήριξαν και οι ερευνητές, τα παιδιά τα πέταξαν οι ίδιες οι μαίες τους! Στο πηγάδι, εκτός από τους σκελετούς 450 βρεφώ�� και τους 150 σκελετούς ενήλικων σκυλιών (τα οποία θυσιάστηκαν από τους Αθηναίους για να εξαγνιστούν για τους θανάτους των βρεφών), εντοπίστηκε και ένα μωρό 18 μηνών. Εφερε σημάδια κακώσεων και κακοποίησης, με τους ανθρωπολόγους να υποστηρίζουν ότι το μωρό αυτό αποτελεί το αρχαιότερο εύρημα παιδικής κακοποίησης.
