Η ώρα της διεκδίκησης των Μαρμάρων του Παρθενώνα φαίνεται να έχει έρθει, όπως αναφέρουν στο απόρρητο σημείωμα που έχουν συντάξει σχετικά με τα Γλυπτά του Παρθενώνα οι τρεις δικηγόροι, Αμάλ Αλαμουντίν, Τζέφρι Ρόμπερτσον και Νόρμαν Πάλμερ που έχουν αναλάβει την υπόθεση.
Στο δεκασέλιδο σημείωμα έχουν δοθεί οι πρώτες α��αντήσεις σε τρία βασικά ερωτήματα μιας ενδεχόμενης προσφυγής, δηλαδή: «σε ποιο δικαστήριο, με τι κόστος και με τι προοπτικές επιτυχίας».
Στο σημείωμα αυτό αναλύονται ουσιαστικά πέντε προσεγγίσεις: η προσφυγή σε δικαστήριο στην Ελλάδα, στη Βρετανία, στις ΗΠΑ, στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης και στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στο Στρασβούργο.
Η κάθε μία από αυτές έχει τα υπέρ και τα κατά της.
Αρχικά, η προσφυγή σε ελληνικό δικαστήριο και μία θετική απόφαση από αυτό, δεν θα είχε αποτέλεσμα αφού η βρετανική πλευρά δεν έχει υποχρέωση να την εφαρμόσει, αλλά θα μπορούσε να αποτελεί κίνηση στρατηγικής που θα γινόταν παράλληλα με άλλα δικαστήρια.
Τώρα όσον αφορά την Αγγλία υπάρχει ένας περιορισμός. Ένας κανονισμός του 1963 απαγορεύει στους εφόρους του Μουσείου να αποφασίζουν για την τύχη των εκθεμάτων του. Όπως σημειώνουν οι Αμάλ Αλαμουντίν, Τζέφρι Ρόμπερτσον και Νόρμαν Πάλμερ, το Βρετανικό Μουσείο έχει υπάρξει αντίδικο το 2005, οπότε και μπορεί η παραπάνω απαγόρευσή να καταργηθεί αν πεισθεί το δικαστήριο πως τα γλυπτά δεν ανήκουν στο Μουσείο καθώς πέρασαν στην κατοχή του με παράνομο τρόπο.
Αυτό λοιπόν θα είχε μικρό ποσοστό επιτυχίας.
Όπως τονίζουν οι νομικοί της υπόθεσης σέβονται τις αποφάσεις του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης μιας και έχει αναλάβει πολλές παρόμοιες υποθέσεις με μεγάλη επιτυχία. Παράλληλα το δικαστήριο αυτό μπορεί να ζητήσει συμβουλευτική αρωγή από τη γενική συνέλευση της UNESC��, που διάκειται φιλικά προς το ��λληνικό αίτημα.
Τώρα όσον αφορά την προσφυγή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στο Στρασβούργο, οι νομικοί τονίζουν πως δεν θα είναι καλή επιλογή μιας και δεν πρόκειται να δουν με «καλό μάτι» το ελληνικό αίτημα.
