Μετρώντας 60 χρόνια καριέρας και συνεργασίες με πληθώρα κορυφαίων τραγουδιστών, πολλούς από τους οποίους ανακάλυψε ή ανέδειξε μέσα από την μουσική του, οι συστάσεις για τον Μίμη Πλέσσα είναι περιττές.
Ο κορυφαίος συνθέτης, ο δημιουργός των μεγαλύτερων επιτυχιών του Ελληνικού Κινηματογράφου ξετύλιξε το νήμα της ζωής του, μιλώντας στο star.gr.
Αν και σπούδασε στη Φυσικομαθηματική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, αυτό που τελικά τον κέρδισε ήταν η μουσική. Σε πολύ μικρή ηλικία έγινε ο πρώτος σολίστ πιάνου στην Ελληνική Ραδιοφωνία, ενώ όταν ήταν 27 ετών τιμήθηκε με το πρώτο βραβείο μουσικής του πανεπιστημίου της Μινεσότα.
Άραγε ο ίδιος πίστευε ότι η ζωή θα τα έφερνε έτσι και μουσική θα ήταν αυτή που θα τον συντρόφευε σε όλη του την ζωή;
«Την εποχή που εγώ σπούδαζα, οι τεράστιες προσωπικότητες που είχα για καθηγητές με έκαναν να βλέπω τις ευκολίες μου στη μουσική μόνο σαν μέσο για να επιβιώσει η οικογένεια μου που καταστράφηκε τελείως στην Κατοχή».
Η οικογένεια και οι αρχές που παίρνουμε από τους γονείς μας είναι το Α και το Ω για τον κ. Πλέσσα, καθώς όπως λέει: «Όποιος δεν τιμά τους γονείς και τους δασκάλους του, δεν αξίζει να μας απασχολεί».
Η συζήτηση προχωρά και όπως είναι φυσικό γίνεται αναφορά στην μακρόχρονη επαγγελματική του πορεία. Η καλλιτεχνική και η συνθετική του δραστηριότητα καλύπτει όλους τους τομείς της μουσικής. Έχει συνθέσει μουσική για 104 ταινίες και 70 παραστάσεις. Και επειδή τίποτα δεν είναι τυχαίο, σε κάθε του δουλειά έδινε και την ψυχή του για να καταφέρει να αποδώσει (μουσικά) την εικόνα ή την ψυχολογία των πρωταγωνιστών.
«Είναι τελείως ιδιαίτερη η κάθε στιγμή σε μία ταινία ή σ’ ένα θεατρικό έργο και χρειάζεται ειδική μεταχείριση από τη μουσική. Άλλο��ε για να τονίσει την ψυχολογία των ηθοποιών, άλλοτε για να μικρύνει τη διάρκεια μιας σκηνής που έχει ξεφύγει από τον σκηνοθέτη», λέει και συμπληρώνει: «Τουλάχιστον για μένα, η κάθε ταινία, η κάθε παράσταση χρειαζόταν την αποκλειστικά δική της φροντίδα και σ’ αυτό ήμουν πάντα δοτικός και ασπίδα στους συνεργάτες μου».
Πολλοί από εσάς θα έχετε αναρωτηθεί, όπως και εγώ άλλωστε, γιατί ένας τόσο χαρισματικός συνθέτης δεν «άνοιξε τα φτερά του» και στο εξωτερικό για να κάνει διεθνή καριέρα.
Η απάντηση έρχεται από το στόμα του ίδιου του κ. Πλέσσα: «Για να μην φλυαρ��σω, σας λέω πως τουλάχιστον 3 φορές είχα την ευκαιρία να αποδεχτώ προτάσεις που μου εξασφάλιζαν διεθνή καριέρα. Με το έργο μου, κατάφερα να κάνω διεθνή καριέρα αρνούμενος να δεσμευτώ από τις δελεαστικές προτάσεις».
Καθοριστικής σημασίας «κεφάλαια» για το μέλλον ενός συνθέτη είναι τόσο η έμπνευση όσο και η αποφυγή της επανάληψης. Σε ότι αφορά το πρώτο μου απαντά δανειζόμενος μία φράση του Ιγκόρ Στραβίνσκι: «Όποιος έχει την ευλογία και είναι εμπνευσμένος για ένα λεπτό, δεν του φτάνουν 365 μέρες για να κάνει σοβαρό έργο την έμπνευση του».
Σε ότι αφορά το δεύτερο, δηλαδή την αποφυγή της επανάληψης είναι ξεκάθαρος: «Μόνο εάν δεν τον ενδιαφέρει το κέρδος και σ’ αυτό είμαι περήφανος γιατί αρνήθηκα με πείσμα να επαναλάβω μία επιτυχία μου και εκ των υστέρων, πλούσιος δεν έγινα αλλά δικαιώθηκα».
Θέλοντας να κάνω μια μικρή παρένθεση στη συζήτησή μας τον ρωτώ για την κρίση στην Ελλάδα και για το αν πιστεύει πως ο Πολιτισμός, η τέχνη αλλά και το τραγούδι μπορούν να συμβάλουν, ώστε να βγούμε από αυτή την δύσκολη κατάσταση. Άλλωστε, μην ξεχνάμε πως είναι ένας άνθρωπος που πέρασε δύσκολα παιδικά χρόνια, εξαιτίας της Κατοχής.
Ο ίδιος μου απαντά με έναν πολύ έξυπνο τρόπο λέγοντάς μου χαρακτηριστικά:«Σκεφτείτε για ένα λεπτό ποια από τις ιστορικές κρίσεις που πέρασε η πατρίδα μας, δεν έγινε τραγούδι. Μα και πόσα από τα τραγούδια μας, ταιριάζουν σήμερα στην κρίση που περνάμε».
Η παρένθεση κλείνει και επιστρέφουμε στην μουσική που ακόμα και σήμερα αποτελεί πηγή ζωής γι΄ αυτόν τον σπουδαίο Έλληνα συνθέτη και μου το επιβεβαιώνει με τα παρακάτω λόγια.
«Μία μέρα αν δεν δουλέψω, θα φάω χωρίς όρεξη. Δύο μέρες αν δεν δουλέψω, θα κοιμηθώ χειρότερα. Και αν, ο μη γένοιτο, τρίτη μέρα δεν δουλέψω, δεν αξίζει ούτε να φάω ούτε να κοιμηθώ».
Όλα αυτά τα χρόνια της λαμπρής του πορείας στο χώρο της μουσικής έχει λάβει πολλά βραβεία και διακρίσεις, αλλά ευχαρίστως θα τα αντάλλαζε για να πάρει ένα ακόμα ΜΠΡΑΒΟ που θα αφήσει κληρονομιά στα παιδιά μας και στα εγγόνια μας.
Μια συμβουλή από τα χείλη του κ. Πλέσσα για όποιον θέλει να ασχοληθεί με την σύνθεση είναι πολύτιμη και γι’ αυτό το λόγο προτείνει: «Να βλέπει λιγότερη τηλεόραση. Να ακούσει τα ατέλειωτα αριστουργήματα της κάθε είδους μουσικής. Και να σκεφτεί πολύ, μετά από την πρώτη νότα της σύνθεσης του ποια θα είναι η δεύτερη γιατί σας βεβαιώνω πως μ’ αυτές τις 2 ίδιες νότες, έχουν ξεκινήσει χιλιάδες αριστουργήματα και εκατομμύρια αρλούμπες».
Λίγο πριν ολοκληρωθεί η συνέντευξη του ζητώ να κάνει μια μικρή αναδρομή στη ζωή του και να βάλει έναν τίτλο, ο οποίος ας μου επιτραπεί η έκφραση… τα λέει όλα: «Η ζωή μου χωρίς έκπτωση».
Την περασμένη Κυριακή έ��ανε πρεμιέρα «Το cinema του παραδείσου» στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο. Θέλοντας να σχολιάσει την μουσικοθεατρική παράσταση λέει: «Ξέρω ότι είναι μία μαύρη κωμωδία που παρουσιάστηκε από νέους και μου είχαν ζητήσει να χρησιμοποιήσουν τραγούδια μου από τον ελληνικό κινηματογράφο. Έδωσα την άδεια μα και να μην την έδινα, ξέρετε εσείς κέντρο διασκέδασης, αίθουσα συναυλιών, χαμαιτυπείο, εκκλησιαστικό ραδιόφωνο, τηλεοπτικό παιχνίδι που να μην χρησιμοποιεί τραγούδια του ρεπερτορίου μου».
Βέβαια, ο κ. Πλέσσας ως ανήσυχο πνεύμα παρουσιάζει για πρώτη φορά στο κοινό και μια άλλη καλλιτεχνική του πτυχή μέσα από την έκθεση ζωγραφικής με τίτλο «Απεικόνιση» την οποία όπως λέει αξίζει να δούμε και να υποστηρίξουμε.
Η συνέντευξη κλείνει με έναν πολύ όμορφο τρόπο… αφιερώνοντας κάποια από τα τραγούδια του όπως το «Ξημερώνει Κυριακή μην μου λυπάσαι… και είναι όμορφη η ζωή, να το θυμάσαι».
Συνέντευξη: Μίτση Σκέντζου
Διαβάστε όλα τα lifestyle νεα, για Celebrities και Media.
