Ακομπλεξάριστη, χωρίς καμία διάθεση να κρυφτεί, ή να παρουσιάσει κάτι άλλο από αυτό που πραγματικά είναι, η Μαρία Μπεκατώρου δηλώνει ασφαλής στην τηλεοπτική της στέγη, το Τηλεάστυ. Θαυμάζει τον ιδιοκτήτη του σταθμού της Γιώργο Καρατζαφέρη και αδιαφορεί απέναντι σε όσους την αποκαλούν trash TV.
«Εγώ δεν εξυπηρετώ κανένα συμφέρον. Κατά καιρούς έχω καλέσει α��θρώπους στην εκπομπή μου που δεν έχουν καμία σχέση με τα πολιτικά πιστεύω του Γιώργου Καρατζαφέρη, έναν άνθρωπο που προσωπικά θαυμάζω πολύ – αυτό όμως έχει να κάνει με μένα ως άτομο, όχι με την δουλειά μας: Άλλο εγώ άλλοι οι καλεσμένοι μου.
Δίνω νόημα στην ζωή αυτών των ανθρώπων. Κι όσο θέλουν, για πάντα όσο υπάρχει αυτή η εκπομπή, μπορούν να έρχονται εδώ και να λένε το ποίημά τους, το τραγούδι τους, ό,τι θέλουν, αρκεί να είναι αυθεντικοί. Εμένα δεν με νοιάζει ό,τι και να λένε για μένα, ότι είμαι Trash TV, κλπ., Εγώ περνάω πολύ καλά με τους καλεσμένους μου, αυτούς που οι άλλοι αποκαλούν γραφικούς. Με βρίσκουν πολλές φορές μόνοι τους. Κι εγώ δεν λέω ποτέ σε κανέναν όχι».
Η παίκτρια του Just the two of us, που εξέπληξε τους πάντες με την παραμονή της στο παιχνίδι μέχρι σήμερα, αδυνατεί και η ίδια να πιστέψει πώς τα κατάφερε. «O,τι και να λένε για μένα, εγώ είμαι έτσι ακριβώς επί 18 χρόνια τώρα που κάνω την εκπομπή μου στο Τηλεάστυ. Απλά τώρα το ανακάλυψαν οι άλλοι. Λέω ευχαριστώ Θεέ μου γι’αυτό που μου έφερες στην ζωή μου έτσι ξαφνικά, χωρίς εγώ να έχω κάνει τίποτα για να το προκαλέσω. Πραγματικά δεν έχω κάνει το παραμικρό για όλο αυτό που συμβαίνει. Γενικά δεν είμαι άνθρωπος που θα προσεγγίσω άτομα λέγοντας βοηθήστε με σας παρακαλώ. Γι’ αυτό και τόσα χρόνια δεν είχε ασχοληθεί κανείς μαζί μου».
Η παρουσιάστρια δεν δίστασε να αποκαλύψει, τέλος, στο περιοδικό Down Town, τι ήταν αυτό που έκανε, όταν ήταν μικρή: «Το παιδικό μου όνειρο ήταν πολύ συγκεκριμένο: Όταν έκλεινα τα μάτια μου κάθε βράδυ πριν κοιμηθώ, φανταζόμουν τον εαυτό μου σαν την Βλαχοπούλου ή την Βουγιουκλάκη, να παίζω να χορεύω και να τραγουδάω, να είμαι πάνω σε μία σκηνή και να κάνω τον κόσμο να γελάει και να με χειροκροτά. Αυτό ονειρευόμουν».
