«Για εντελώς αλλού ξεκίνησα και εντελώς άλλου πήγα. Αλλά είναι ωραίο αυτό το ταξίδι που κάνω. Είμαι πολύ τυχερή», λέει η Ελευθερία Αρβανιτάκη και αποκαλύπτει πως ουδέποτε επιθύμησε να γίνει τραγουδίστρια! Παράλληλα, μιλά για την καριέρα της, το τραγούδι και την προσωπική της ζωή και χαρακτηρίζει τον εαυτό της με τον στίχο της «η καρδιά μου, αχ φωτιά μου».
Μιλώντας στο περιοδικό «Down Town» η γνωστή ερμηνεύτρια δεν κρύβει πως το τραγούδι ήταν κάτι π��υ της έτυχε. «Μπήκα πολύ προσγειωμένη σε αυτό το ταξίδι και το είδα με πολύ καθαρό μάτι, είδα την ουσία του κόσμου της μουσικής. Δεν το είδα με φτερά. Και έτσι έμεινα στον χώρο με πολλή αγάπη, με πολύ άγχος, με στόχο και απόφαση - αν δεν έβγαινε έτσι, θα είχα φύγει», προσθέτει.
«Δεν ξέρω τι συμβαίνει πάνω στη σκηνή. Συμβαίνει κάτι μαγικό, που δεν μπορώ να περιγράψω», συνεχίζει και αποκαλύπτει πως σπάνια και μόνο στιγμιαία πέρασε από το μυαλό της η σκέψη να τα παρατήσει.
Αν και μετρά δεκάδες επιτυχίες και διακρίσεις τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό, η Ελευθερία δηλώνει προσγειωμένη και αποκαλύπτει το μόνο πράγμα για το οποίο μετάνιωσε στην καριέρα της: «μετάνιωσα που σε μερικά πράγματα ήμουν άτολμη. Έπρεπε να ήμουν πιο τολμηρή... Δεν έχω το συναίσθημα ότι δεν τα κατάφερα. Μερικές φορές έχω την αίσθηση ότι κάποια πράγματα ήταν μεγαλύτερα από αυτά που σκεφτόμουν. Και θέλω να πιστεύω ότι έχω πετύχει μια μικρή -μικρή, μεγάλη δεν έχει σημασία- αθανασία».
Παράλληλα, δεν διστάζει να παραδεχθεί πως εξακολουθεί να έχει άγχος. «Δεν φεύγει. Κι εγώ υποφέρω για καιρό. Όταν στήνω μια παράσταση, υποφέρω ταυτόχρονα», λέει χαρακτηριστικά.
Η ωραιότερη εικόνα της ζωής της είναι -όπως λέει- τα παιδιά της και ακολουθούν η Κωνσταντινούπολη, το Μεξικό, η Αίγινα, η Ικαρία και οι Παξοί. «Αυτό που θέλω να κάνω όταν σταματήσω το τραγούδι είναι να ταξιδεύω, αλλά πάντα με σεβασμό για τον τόπο στον οποίο πηγαίνω και με πραγματική ευλάβεια γι’ αυτό που θα συναντήσω», αναφέρει.
Μιλώντας για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται η χώρα μας σήμερα, η Ελευθερία θεωρεί πως φτάσαμε εδώ που φτάσαμε γιατί απομονωθήκαμε, γιατί θεωρήσαμε ότι είμαστε κάτι ιδιαίτερο. «Είναι κάποιες φορές που αισθάνομαι ότι αυτή η κατάσταση είναι ανεξέλεγκτη και χωρίς επιστροφή... Και από την άλλη, αισθάνομαι ότι δεν μπορεί, κάτι θα βγει από αυτό, κάποια αντίδραση θα υπάρξει και θα ξαναμπούμε σε ένα δρόμο», προσθέτει.
«Τα αίτια έπρεπε να τα έχουμε αναζητήσει εδώ και καιρό», συνεχίζει και, χρησιμοποιώντας το τραγούδι της «Δυνατά Δυνατά» επισημαίνει: «δεν υπάρχουν αδύνατα πράγματα. Πιστεύω ότι μπορούν να γίνουν όλα, με την δύναμη της θέλησης, του μυαλού, της απόφασης, του στόχου... Ναι, γίνονται δυνατά τα αδύνατα».
