Ο καταξιωμένος ηθοποιός, που ξεχώρισε μέσα από την ταινία «Η Φανέλα με το 9» δεν ξεχνάει την αγαπημένη του Ελλάδα, την οποία, όπως είπε, έχει βαθιά ριζωμένη στην καρδιά του.
Ο γνωστός καλλιτέχνης, με τη σημαντική σταδιοδρομία τόσο στον χώρο του θεάτρου όσο και σε αυτόν της τηλεόρασης, έκανε μία αναδρομή στην καριέρα του, αναφέρθηκε στον… απρόβλεπτο έρωτα, ενώ μεταξύ άλλων εκμυστηρεύτηκε ποιος είναι ο μεγαλύτερος φόβος του.
Τα τελευταία χρόνια ζεις μόνιμα στη Νέα Υόρκη! Βλέποντας όλα αυτά που συμβαίνουν στην Ελλάδα έχεις σκεφτεί για παράδειγμα: «τι καλά έκανα και έφυγα»;
Ζω πολλά χρόνια σε αυτή τη χώρα. Είναι πολύ δύσκολο να πω πως οτιδήποτε συμβαίνει στην πατρίδα μου δεν με αφορά. Ας μην ξεχνάμε ότι εδώ γεννήθηκα, εδώ μεγάλωσα, εδώ σπούδασα, εδώ ερωτεύτηκα και εδώ εργάστηκα, άρα όπου κι αν πάω η Ελλάδα είναι μέσα μου. Συνεπώς δεν μπορώ να πω ότι δεν με αγγίζουν όλα αυτά που συμβαίνουν στη χώρα μου. Θα πρέπει να σου ομολογήσω πως όταν δεν ζεις στον τόπο σου, τότε αυτός (ο τόπος) αποκτά μεγαλύτερη σημασία για σένα. Αυτό που παρατήρησα στους ανθρώπους είναι αν θέλεις ένας φόβος, ο οποίος πηγάζει μέσα από μια ψευδαίσθηση ότι τα πράγματα είναι άσχημα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν περνάμε κρίση όχι μόνο ως χώρα αλλά και ως Ευρώπη. Υπάρχει ανασφάλεια για τα μέλλον και πράγματι οι άνθρωποι υποφέρουν».
Υπάρχουν στιγμές νοσταλγίας;
Όταν είσαι στο εξωτερικό προσπαθείς να δεις τα πράγματα πιο αντικειμενικά. Η Ελλάδα είναι πιο όμορφη στα μάτια σου. Μάλιστα, όταν ήρθα το Καλοκαίρι είχα μια διάθεση να φιλήσω το χώμα της Ελλάδας. Ούτως η άλλως κάνω δουλειές εδώ
Εδώ είσαι ένα μεγάλο όνομα στα καλλιτεχνικά δρώμενα. Στην Αμερική ξεκίνησες απο το μηδέν. Πώς νιώθεις όταν δεν σε αναγνωρίζουν στο δρόμο;
Δεν ξεκινάς μόνο από ��ο 0! Ξεκινάς από το -100, από το -1000 ιδίως όταν πηγαίνεις σε μια προχωρημένη ηλικία (γέλια). Βέβαια, υπάρχει ένα καλό κι ένα κακό: Το καλό είναι ότι έχω πάει με γεμάτες τις βαλίτσες από εμπειρίες και γνώσεις. Το κακό είναι ότι όταν πηγαίνεις σε μεγάλη ηλικία η λέξη καριέρα σου ακούγεται σαν αστείο. Έχουμε συνηθίσει να λέμε καριέρα και να εννοούμε Hollywood.Εγώ δεν έχω πάει με αυτή την επιθυμία ή την προσδοκία. Πρωτίστως πήγα σαν πατέρας για να ζήσω τη χαρά του γιου μου σε ότι αφορά το πανεπιστήμιό του και σε δεύτερη φάση πήγα γιατί ότι κι αν συμβεί εκεί βγαίνεις νικητής. Η Αμερική είναι μία χώρα που σου ανοίγει τους ορίζοντές σου. Βλέπεις ότι δεν υπάρχει «ταβάνι» από άποψη μάθησης. Αυτό έκανα κι εγώ… με το που πήγα μπήκα στην ταινία «Rainbow Experiment» (Το πέρασμα του Ουράνιου Τόξου) σε σκηνοθεσία της Χριστίνας Κάλλας. Στη συνέχεια, ανέβασα και 2 παραστάσεις: την Κραυγή βασισμένο στην «Ασκητική» του Νίκου Καζαντάκη και το Love Bαλς με τον Έρωτα και παράλληλα είμαι στο Actors Action και παρακολουθώ ως επίσημος επισκέπτης-παρατηρητής μεγάλους ηθοποιούς όπως ο Al Pacino, o Hervey Keitel, o Alec Baldwin κ.α.
Πως ένιωσες όταν περπατούσες στο δρόμο και δεν σε αναγνώριζαν;
Δεν με απασχόλησε καθόλου. Η δημοσιότητα δεν μου έλειψε καθόλου, γιατί έχω ζήσει μέσα σε αυτήν 30 χρόνια. Αν κάτι μου έλειψε ήταν οι πρόβες και η συνεχής δουλειά με το αντικείμενο που έχω πάθος.
Υπήρχαν δυσκολίες που σε λύγισαν και είπες θα γυρίσω πίσω ή ότι είσαι μαζί με τον Αλκιβιάδη δεν επέτρεψες στον εαυτό σου να κάνει τέτοιες σκέψεις;
Σαφέστατα υπήρχαν «σκοτεινές» σκέψεις, διότι το πιο δύσκολο για έναν άνθρωπο είναι να «σπάσει» τις συνήθειές του. Ωστόσο, όταν κάποιος καταφέρει να περάσει αυτό το τούνελ με το απόλυτο σκοτάδι, τότε η απόλαυση είναι μεγάλη! Στην Ελλάδα έτρεχα με το θέατρο, τις σειρές είχα την μητέρα, τα αδέρφια και τους φίλους μου δίπλα και ξαφνικά ζούσα μια άλλη πραγματικότητα. Βεβαίως το γεγονός ότι ήμουν με τον Αλκιβιάδη μου έδινε μεγάλη χαρά αλλά και δύναμη.
Ποιο είναι το Μότο σου;
«Πρέπει να πιστεύουμε στα θαύματα για να γίνονται θαύματα» έλεγε ο ��ουν και αυτό ακολουθώ σε όλη μου τη ζωή. Αυτή η φράση πολλές φορές μου έδωσε δύναμη όταν ένιωθα να καταρρέω. Αυτή η πίστη στο θαύμα μου έδινε τη δύναμη και τη μαχητικότητα που χρειαζόμουν για να ανταπεξέλθω στις δυσκολίες. Πρέπει να πιστέψουμε ότι είμαστε «θαυματοποιοί» και μπορούμε να μετατρέψουμε την όποια δυσκολία σε ευλογία. Μάλιστα φέτος τυγχάνει να παρουσιάζω ένα βιβλίο με τίτλο: «Ο Νόμος της Επιτυχίας» του Ν. Χιλ, ενός συγγραφέα που μας λέει πως μπορούμε να δημιουργούμε θαύματα σε ότι αφορά τη ζωή μας. Θα πρέπει να επισημάνω ότι δανείστηκε πράγματα από τους τον Σωκράτη, τον Πυθαγόρα, τον Πλάτωνα αλλά και τον Αριστοτέλη.
Αυτή την περίοδο πως σε βρίσκουμε στην προσωπική σου ζωή;
Ο χρόνος μου είναι πολύ γεμάτος. Προτεραιότητα έχει ο γιος μου και στη συνέχεια έρχεται το θέατρο. Ακόμα δεν έχω βρει μια σταθερή βάση για να μπορέσει και κάτι άλλο να έρθει και να ολοκληρώσει την ευτυχία μου.
Υπάρχει κάτι που λείπει στον Στράτο; Ένας μεγάλος έρωτας ίσως;
Ο έρωτας δεν σε ρωτάει όταν είναι να έρθει! Πρέπει να του δώσεις χρόνο και αυτή τη στιγμή προσπαθώ να σταθώ στο ύψος των περιστάσεων.
Ποιος είναι ο μεγαλύτερος σου φόβος;
Δεν θέλω να αρρωστήσει κανείς από τους ανθρώπους που αγαπάω. Τόσο απλά.
Υπάρχει και που έχεις κάνει ή δεν έχεις κάνει και το μετάνιωσες;
Υπάρχουν πολλά πράγματα για τα οποία έχω μετανοήσει… Μετα-νοω σημαίνει αλλάζω νόηση. Για παράδειγμα αυτό που ήταν πριν 3 χρόνια σωστό, τώρα με τα…μάτια της εμπειρίας θα το έκανε αλλιώς. Εκείνη τη στιγμή όμως ήταν σωστό. Πρέπει κάποιος να μετανοεί, με την έννοια να αλλάζει κάποιος την κοσμοθεωρία του. Μακάρι, η εμπειρία να σε κάνει πιο σωστό κι όχι χειρότερο, γιατί πολλοί ωριμάζουν αλλά γίνονται ηλίθιοι. Τα γηρατειά δεν είναι απαραίτητα δείγμα σοφίας, αλλά αν συμβεί αυτό τα πράγματα αποκτούν άλλο πάθος.
Σε ότι αφορά τα επαγγελματικά σχέδια. Τι μας ετοιμάζεις αυτό το διάστημα ή μελλοντικά;
Τώρα ανεβάζουμε την παράσταση «Προμηθέας Δεσμώτης» του Αισχύλου.
Στις 25 Σεπτεμβρίου
Κέντρο Ιστορικής Ανάπτυξης «Θερμοπύλες», «Θερμοπύλεια 2016»
27 Σεπτεμβρίου
Θέατρο Πέτρας “Peter Brook”, Πετρούπολη
7, 8, 9, 10 Οκτωβρίου
Δημοτικό Θέατρο Λαμίας, ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Ρούμελης
Τέλος, αξίζει να αναφέρουμε πως μετά απο 30 χρόνια γυρίζει στο " Υπόγειο" του θεάτρου Τεχνης με τη ΦΑΙΔΡΑ σε σκηνοθεσία Angela Brouskou και Παρθενόπη Μπουζούρη,Κωστα Νικουλι, Γεωργιάννα Νταλαρα,απο 17 Νοεμβρίου ως 7 Φεβρουαρίου.
Ακριβώς 30 χρόνια μετά το θάνατο του μεγάλου δασκάλου Καρολου Κουν και τον"ΗΧΟ του Όπλου " της Λούλας Αναγνωστακη" που ήταν και η τελευταία σκηνοθεσία του , με τον Tzortzoglou Stratos , ως " τελευταίος μαθητής του Κουν" στο ρόλο του Μιχάλη, δίπλα στη μοναδική Ρένη Πιττακή και τον αξέχαστο Μιμή Κουγιουμτζή , την Αγγελικη Ελευθέριου, Λίλιαν Δημητρακοπούλου και Χρήστο Τσίρτση!
Συνέντευξη: Μίτση Σκέντζου
Διαβάστε όλα τα lifestyle νεα, για Celebrities και Media.
