Ένα σπάνιο ηχητικό ντοκουμέντο από συνέντευξη που είχε δώσει η Αλίκη Βουγιουκλάκη το 1976 στην εκπομπή «Παρασκήνιο» προβλήθηκε φέτος στο κινηματογραφικό φεστιβάλ της Αθήνας «Νύχτες Πρεμιέρας».
Η Ελληνίδα σταρ είχε μιλήσει με αφοπλιστική ειλικρίνεια για τη μοναξιά που ένιωθε και τα υπνωτικά χάπια που έπαιρνε το βράδυ πριν κοιμηθεί ενώ είχε χαρακτηρίσει τον εαυτό της «τραγικό πρόσωπο».
Σημειώνεται πως τότε η εν λόγω συνέντευξη είχε προβληθεί λογοκριμένη, ενώ για πρώτη φορά, μετά από 39 χρόνια βγήκε στο "φως" ατόφια.
Διαβάστε αποσπάσματα από τη συνέντευξη της Αλίκης Βουγιουκλάκη
«Ξέρω πολύ καλά να κάνω αυτοκριτική»
«Έχω παρατηρήσει πάρα πολύ καλά την πορεία μου, την καλλιτεχνική και ξέρω πάρα πολύ καλά να κάνω αυτοκριτική. Άλλο αν δεν θέλω ή δεν με συμφέρει...»
Για τον πρώτο της ρόλο, την Ιουλιέτα που ενσάρκωσε σε ηλικία 16 ετών
«Αυτή ήταν η πρώτη μου νίκη. Η πρώτη μου κατάκτηση. Η πρώτη μου επαφή. Τότε διαπίστωσα ότι ανάμεσα σε μένα και στους θεατές, υπάρχει μία αόρατη κλωστή. Που την αισθάνομαι πολλές φορές να χαλαρώνει και τότε, με όλες μου τις δυνάμεις, την τεντώνω...Πιστεύω δε, στην απίστευτη εξυπνάδα και στη διαίσθηση του κοινού. Αυτά τα έχουμε αμοιβαίως!».
«Δεν μου χάρισε κανείς ούτε ένα τασάκι»
«Τα πάντα τα κέρδισα μόνη μου. Δεν θυμάμαι να μου είχε χαρίσει ποτέ κανείς ούτε ένα τασάκι!»
«Ο θρύλος που έχτισα δεν μου χρειάζεται»
«Δεν νομίζω ότι αυτός ο θρύλος με ικανοποιεί ή με γεμίζει άλλο! Θα ήθελα να απαλλαγώ και να ασχοληθώ με τον άνθρωπο, με την ολοκλήρωση της δικής μου προσωπικότητας, η οποία έχει μείνει σε βρεφική κατάσταση. Στην ηλικία των 17 ετών, όταν ξεκίνησα. Βλέπεις αυτό είναι το δράμα μου εμένα. Ήμουν διάσημη από 17 χρονών. Ποτέ δεν μπόρεσα να πάρω ένα αγόρι από το χέρι και να περπατήσουμε μαζί. Ήσυχη χωρίς να με ενοχλήσουν. Χωρίς να μου ζητήσουν ένα αυτόγραφο ή ένα χαμόγελο»
«Είμαι ένα τραγικό πρόσωπο»
«Έλεγα ότι αν το καλοεξετάσεις, εγώ είμαι ουσιαστικά ένα τραγικό πρόσωπο! Το λέω με το χιούμορ που με διακρίνει. Αναρωτιέμαι ποια μπορεί να είναι η πορεία μου και η κατάληξη μου. Άσχετα από αισιοδοξίες και από ελπίδες και από προσμονές, πρέπει να συνειδητοποιήσω ότι στη ζωή μου θα μείνω μόνη. Γιατί έτσι είναι το γραφ��ό μου, στο κάτω κάτω... Αν θέλεις, εγώ έφτιαξα τη μοίρα μου, απομονώθηκα. Σε κάθε περίπτωση, δεν περιμένω καμία έκπληξη να μου επιφυλάξει πια η ζωή μου. Δεν περιμένω από κανέναν τίποτα. Όπως δεν περίμενα. Τώρα γιατί σας τα λέω αυτά. Έβαλες μπροστά τη μηχανή και ξεχάσα...Σταμάτα δύο λεπτά...».
«Δεν έχω κανένα πάθος»
«Πάθος δεν έχω κανένα στη ζωή μου! Δεν παίζω χαρτιά, δεν πίνω, δεν ξενυχτάω, δεν χορεύω, δεν κάνω άσκοπες παρέες»
«Η επιτυχία είναι αμόκ»
«Η επιτυχία είναι αμόκ. Και δεν νομίζω ότι το έχω μόνιμα εγώ. Το έχουν όλοι οι καλλιτέχνες. Και εσείς το έχετε».
«Παίρνω υπνωτικά για να κοιμάμαι»
«Δεν έχω αυτές τις ψευτοσεμνοτυφίες και ψευτοσοβαρότητες. Είμαι βασικά ένας φιλόσοφος στη ζωή. Και έχω συνειδητοποιήσει ότι είμαι ένα καράβι με άγκυρες πολλές, αγκυροβολημένη, σχεδόν παροπλισμένη στη ζωή. Σαν ένα μεγάλο υπερωκεάνιο που το δέρνουν οι μεγάλες φουρτούνες. Και είναι εκεί σταματημένο. Λυπάμαι που δεν είμαι μία ψαρόβαρκα να φεύγω ή ένας γλάρος να πετάω. Λυπάμαι γιατί κάθε τόσο μία επιτυχία είναι μία άγκυρα. Και άλλη μία άγκυρα. Στο τέλος θα μείνω αγκυροβολημένη. Στο λιμάνι της επιτυχίας, στο λιμάνι της δουλειάς, του καθήκοντος, της ευθύνης, του τίποτα. Γι΄αυτό σου είπα ότι είμαι τραγικό πρόσωπο. Παίρνω υπνωτικά για να κοιμάμαι!»
«Όλες μου οι ελπίδες ο γιος μου Γιάννης»
«Εδώ μέσα στο θέατρο νιώθω ασφαλής. Νιώθω σι��ουριά. Είναι το σπιτικό μου. Όταν γυρίζω σπίτι, αναλογίζομαι ποιος μ' αγαπάει. Ποιος μ' αγαπάει ουσιαστικά. Θετικά. Και ποιος είναι όλες μου οι ελπίδες. Ένα εξάχρονο αγόρι. Στροβιλίζομαι μαζί του. Κάνω όνειρα για το μέλλον του. Και αυτό είναι όλες μου οι ελπίδες. Όλες οι όμορφες, οι ουσιαστικές ελπίδες! Τίποτα άλλο!».
Κάντε ΚΛΙΚ στο ΒΙΝΤΕΟ και ΑΚΟΥΣΤΕ το σπάνιο ηχητικό ντοκουμέντο της Αλίκης Βουγιουκλάκη
