Για τον εφιάλτη που έζησε με τις κρίσεις πανικού που έπαθε λόγω υπερκόπωσης μίλησε ο Χάρης Ακριτίδης.
Ο γνωστός λαϊκός τραγουδιστής αποκάλυψε την σοβαρή περιπέτεια υγείας του, με αποτέλεσμα να περάσει μια «οδύσσεια» με γιατρούς και ψυχολόγους.
Γυρίζοντας τον χρόνο πίσω, θυμάται:
«Πίστευα ότι είμαι από σίδερο, όταν ξαφνικά ένα βράδυ ένιωσα ανήμπορος. Είχα μια εξτρά εμφάνιση σε μαγαζί στο Μπουρνάζι ενώ δούλευα εξαήμερα σε γνωστό κέντρο διασκέδασης και ήμουν ήδη πολύ κουρασμένος. Μόλις τελείωσα το πρώτο μου πρόγραμμα, κάθισα στο μπαρ να πιω ένα ποτήρι νερό, γιατί δεν πίνω και δεν καπνίζω. Άρχισα να μουδιάζω στο πρόσωπο, στα χέ��ια, στα πόδια, και να ακούω τις φωνές των συναδέλφων μου αλλοιωμένες. Πίστεψα ότι μου ερχόταν εγκεφαλικό ή καρδιακό επεισόδιο. Πετάχτηκε έξω έντρομος, κάθισα σε ένα παγκάκι και αφού δεν συνερχόμουν, ο αδερφός του επιχειρηματία με πήγε στο νοσοκομείο».
Όπως εξηγεί, εκεί οι γιατροί τον υπέβαλαν σε όλες τις απαραίτητες εξετάσεις:
«Υποβλήθηκα σε όλες τις εξετάσεις. Καρδιογράφημα, εγκεφαλογράφημα, τομογραφίες και αιματολογικές. Για καλή μου τύχη, στα Επείγοντα είχε βάρδια ο κουμπάρους του καλού μου φίλου και τραγουδιστή, Πάνου Καλίδη, που είναι καρδιολόγος. Όταν όλες οι εξετάσεις βγήκαν καλές, μου είπε πως αυτό που πέρασα ήταν κρίση πανικού. Μέχρι εκείνη την ημέρα δεν ήξερα καν τι ήταν αυτό».
Αυτό που όπως λέει τον «έριξε» κάτω, ήταν «η πίεση της κρίσης και η βαριά υπερκόπωση που είχα από τις συνεχείς εμφανίσεις μου, τους τελευταίους 17 μήνες».
Ωστόσο ο εφιάλτης δεν σταμάτησε εκεί, αφού παρότι αραίωσε τις επαγγελματικές του εμφανίσεις και άρχισε να ξεκουράζεται, οι κρίσεις πανικού άρχισαν να πυκνώνουν, παθαίνοντας μέχρι και δυο επεισόδια την εβδομάδα:
«Στο σπίτι μου με έπιαναν οι περισσότερες κρίσεις. Έφτασα στο σημείο να σκέφτομαι πως θα γίνει να μην πάω, γιατί μόλις ξημέρωνε ερχόταν ο εφιάλτης. Ξεκινούσε με τρέμουλο, κι ένα περίεργο πράγμα, σαν κρύος αέρας, διαπερνούσε την σπονδυλική μου στήλη. Νόμιζα ότι θα σβήσω. Δεν ήξερα τι να κάνω, και πώς να το πολεμήσω. Έπειτα από οδύσσεια επισκέψεων σε νοσοκομεία και τηλεφωνικές συνομιλίες με φίλους ψυχολόγους, οι κρίσεις υποχώρησαν γιατί ο ίδιος ξεκίνησα να το δουλεύω με τον εαυτό μου. Αυτοϊαση. Τώρα είμαι πολύ καλύτερα».
Αυτό που τον έσωσε όπως λέει, ήταν η στήριξη της οικογένειας του, και το περπάτημα:
«Έτρεχα κάθε βράδυ 6-7 γύρους στο γήπεδο. Ο αθλητισμός με βοήθησε πολύ. Και επίσης το να βρίσκομαι με κόσμο ήταν ευεργετικό».
