Τη Μυρτώ Αλικάκη τη γνωρίσαμε στο πρώτο της τηλεοπτικό ντεμπούτο ως «Αναστασία», την παρακολουθήσαμε σε άλλες σειρές στη μικρή οθόνη και τη λατρέψαμε μέσα από τους ρόλους της στο θέατρο. Είναι απόφοιτος της Ανώτερης Σχολής Δραματικής Τέχνης Καρόλου Κουν, ενώ υπήρξε και φοιτήτρια στη σχολή Γαλλικής Φιλολογίας του Αριστοτελείου.
Το 1998 μάλιστα, κέρδισε το βραβείο της καλύτερης ηθοποιού στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Πρόκειται αναμφισβήτητα για μια από τις πιο ταλαντούχες ηθοποιούς αυτού του τόπου και για μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα προσωπικότητα. Η ίδια μίλησε στο star.gr για τη ζωή και τη καριέρα της!
-Γίνατε γνωστή στο ευρύ κοινό από το ρόλο σας ως «Αναστασία». Τι θυμάστε από εκείνη την εποχή;
Ήταν μια πολύ έντονη εποχή. Ήμ��υν πολύ μικρή. Θυμάμαι, προσπαθούσα να ελέγχω τι μου συμβαίνει. Αισθανόμουν ότι ξαφνικά οι άνθρωποι με αντιμετωπίζουν με διαφορετικό τρόπο από ό,τι πριν. Σε σχέση με τα όνειρα μου, προσπάθησα να μην χάσω αυτό που είχα στο μυαλό μου. Ήθελα να γίνω ηθοποιός θεάτρου, δεν ήθελα να πέσω θύμα της ταμπέλας που μου είχαν κολλήσει.
-Τα τελευταία χρόνια είστε καθηγήτρια στη σχολή σας, στο Θέατρο Τέχνης. Τι συμβουλή δίνετε στους νέους ανθρώπους που θέλουν να μυηθούν στο κόσμο της υποκριτικής;
Πρόκειται για ένα δύσκολο χώρο με έντονο ανταγωνισμό. Αυτό που πάντα τους λέω είναι ότι πρέπει να ακολουθήσουν αυτό το δρόμο, μόνο αν πιστευτούν ότι είναι αυτό που πραγματικά τους ταιριάζει. Μόνο έτσι θα καταφέρουν να εξελιχθούν.
-Δεύτερη χρονιά για το «Μένγκελε», ένα έργο που μολονότι δεν είναι εύπεπτο γνωρίζει μεγάλη επιτυχία. Πώς την δικαιολογείτε;
Καταρχήν αυτή η ιστορία του ολοκαυτώματος των Εβραιών και το κατά πόσο ο άνθρωπος έχει δικαίωμα να διαπράττει αυτό το κακό, κέρδισαν το ενδιαφέρον του κοινού. Επίσης, μπορεί το έργο να διαδραματίζεται στο περιβάλλον του ολοκαυτώματος, ωστόσο πρόκειται για μια ερωτική ιστορία που άγγιξε τον κόσμο. Οι άνθρωποι προκειμένου να ερωτευτούν και να αγαπηθούν αναγκάζονται να παίξουν υποσυνείδητα διάφορα παιχνίδια, γεγονός που συμβαίνει στο έργο και που λίγο πολύ όλοι το χουμε βιώσει. Τέλος, θέλω να πιστεύω ότι ήταν μια καλή παράστ��ση, ότι ο Λάζαρος Γεωργακόπουλος και εγώ υπό τις λειτουργίες του Φιλίππογλου, λειτουρ��ήσαμε με έναν τέτοιο τρόπο ώστε καταφέραμε να περάσουμε το μήνυμα που θέλαμε στους θεατές.
-Μιλήσατε για το ολοκαύτωμα των Εβραίων. Θέλω τη γνώμη σας ως εκπρόσωπος του καλλιτεχνικού κόσμου, για την άνοδο της Χρυσής Αυγής στην Ελλάδα, με αποκορύφωμα τα μεγάλα ποσοστά που συγκέντρωσε το κόμμα αυτό στις τελευταίες εκλογές.
Δυστυχώς αυτή τη κατάσταση με αυτό το –ας το πούμε- κόμμα τη βιώνουμε εδώ και αρκετό καιρό. Είναι κάτι που συμβαίνει σε περιόδους οικονομικής κρίσης. Όταν μια κοινωνία δεν λειτουργεί σωστά, θεωρώ ότι δεν υπάρχει πιο εύκολο πράγμα, από το να αρχίσει να κατηγορεί και να επιτίθεται στις αδύναμες ομά��ες και να τις θεωρεί υπαίτιες για την υπάρχουσα κατάσταση. Όλη αυτή η θεωρία, μου φαίνεται εκτός από επικίνδυνη και πολύ κοντόφθαλμη και θεωρώ ότι χαρακτηρίζει ανθρώπους που δεν μπορούν να έχουν μια σφαιρική εικόνα του κόσμου.
-Πίσω στη παράσταση τώρα, όπου είστε η Εσθήρ Κοέν και παίζετε ένα παιχνίδι ρόλων με τον Λάζαρο Γεωργακόπουλο που στη πορεία ξεφεύγει του ελέγχου σας. Στη ζωή, σας έχει συμβεί να χάνετε τον έλεγχο τη στιγμή που νομίζετε πως όλα είναι υπό την επίβλεψή σας;
Φυσικά έχει συμβεί και στην ερωτική μου ζωή και σε σχέση με τα παιδιά μου και σε όλες μου τις σχέσεις. Καλό είναι να μην έχουμε την αλαζονεία να πιστεύουμε ότι πάντα έχουμε τον έλεγχο.
-Το τελευταίο καιρό βρίσκεστε συχνά και στη Κωνσταντινούπολη. Τ�� ακριβώς ετοιμάζετε εκεί;
Ετοιμάζουμε μια νέα ταινία που σκηνοθετεί η Φωτεινή Σισκοπούλου, και λέγεται η «Πόλη των Θαυμάτων». Πραγματεύεται την επιστροφή μιας γυναίκας που γεννήθηκε στη Κωνσταντινούπολη και απελάθηκε σε παιδική ηλικία μεταξύ 1965-1967. Ουσιαστικά, η ταινία πραγματεύεται και το πολιτικό ζήτημα μεταξύ των δύο χωρών, αλλά και τη προσωπική διαδρομή αυτής της γυναίκας η οποία ψάχνει να βρει τις ρίζες της.
-Πότε αναμένεται να προβληθεί η ταινία;
Αυτό δεν το ξέρω ακόμα. Εκκρεμούν κάποια γυρίσματα που θα γίνουν το Μάιο για να ολοκληρωθεί και μετά πρέπει να ακολουθήσει η διαδικασία του post production. Επομένως, υποθέτω ότι νωρίτερα από ένα χρόνο αποκλείεται να είναι έτοιμη.
-Έχετε άλλα επαγγελμα��ικά σχέδια στα «σκαριά»;
Ναι, αυτή τη στιγμή κάνω πρόβες στο Εθνικό Θέατρο για μια παράσταση που θα ανέβει στις 27 Φεβρουαρίου στο REX. Πρόκειται για ένα έργο για τη ζωή της Edith Piaf, την οποία ερμηνεύει και υποδύεται η Ελεονόρα Ζουγανέλη και το οποίο σκηνοθετεί ο Πέτρος Ζούλιας. Είναι μια παραγωγή με μεγάλο επιτελείο που νομίζω ότι θα πετύχει ένα πολύ ωραίο αποτέλεσμα!
-Έχετε παίξει πολλούς και δύσκολους ρόλους. Έχετε κάποιο «απωθημένο» σε επαγγελματικό επίπεδο;
Απωθημένο δεν μπορώ να πω ότι έχω, αλλά θα ήθελα να καταπιαστώ με το Αρχαίο Δράμα. Γενικώς υπάρχουν ρόλοι αλλά και συγγραφείς που αγαπώ πολύ. Για παράδειγμα ο Ίψεν είναι ένας από αυτούς!
-Σε προσωπικό επίπεδο, σαν άνθρωπος έχετε απωθημένα;
Όχι και γενικώς θα έλεγα ότι δεν είμαι άνθρωπος που η ιδέα του απωθημένου με εκφράζει. Αν κάτι το θέλω πολύ, προσπαθώ να το ζήσω.
-Σε συνέντευξή σας έχετε δηλώσει πως έχετε ταλαιπωρηθεί από τον έρωτα. Ο κόσμος όμως ξέρει ότι παντρευτήκατε και γίνατε μητέρα σε νεαρή ηλικία. Πώς συνδέεται αυτή σας η δήλωση με την οικογενειακή σας κατάσταση;
Το να ταλαιπωρηθείς από τον έρωτα, δεν είναι κάτι που χρειάζεται πολύ χρόνο για να γίνει (γέλια). Επίσης, εντάξει δεν παντρεύτηκα στα 15, στα 30 έγινα μαμά! Είχα κάποιες σχέσεις στη ζωή μου, με πιο σημαντική φυσικά εκείνη με το πατέρα των παιδιών μου (ο οποίος είναι ο Πέτρος Λαγούτης). Όπως καταλαβαίνετε, το να χωρίσεις με τον άνθρωπο που έχεις κάνει παιδιά είναι ό,τι πιο οδυνηρό, ακόμα κι αν είναι αναγκαίο.
-Ο γάμος και δη η μητρότητα, πιστεύετε πως σκοτώνουν τον έρωτα;
Όχι. Αυτό που πιστεύω είναι ότι ο έρωτας, είναι μια κατάσταση που είναι δύσκολο να διατηρηθεί στην αρχική της μορφή. Αυτή η «τρέλα» πρέπει σταδιακά να μετατραπεί σε κάτι πιο ουσιαστικό που να εμπεριέχει και την ερωτική επιθυμία προκειμένου να κρατήσει στο χρόνο. Οπωσδήποτε, μπαίνοντας στη λογική να κάνεις παιδιά, αλλάζει η ζωή σου, αναλαμβάνεις ευθύνες και φυσικά ο προσωπικός ελεύθερος χρόνος σου μειώνεται αισθητά, γεγονός που επηρεάζει τη σχέση του ζευγαριού. Ωστόσο, την ίδια στιγμή αυτή η σχέση εμπλουτίζεται, χάρη στα παιδιά. Δημιουργείται οικογένεια. Κάτι πιο μεγάλο από τον έρωτα!
-Πώς διατηρείται μια σχέση ζωντανή μέσα στο χρόνο; Υπάρχει «συνταγή ��πιτυχίας»;
Συνταγή δεν υπάρχει! Αυτό που σίγουρα χρειάζεται είναι να υπάρχει ελευθερία μέσα στη σχέση. Να μπορεί έκαστος να αναπνεύσει και κανείς να μην καταπιέζεται. Να υπάρχει χώρος για να αναπτύσσεται ο καθένας και σε ατομικό επίπεδο κι έτσι κανείς να μην χάνει την ατομικότητά του.
-Πώς είστε σαν μητέρα;
Θεωρώ πως είμαι τρυφερή μαμά. Νοιάζομαι για τα παιδιά μου. Είμαι μια κανονική μαμά, σφουγγαρίζω, σκουπίζω, μαγειρεύω, τα κάνω όλα( γέλια). Είμαι μαζί τους τις περισσότερες ώρες όταν δεν δουλεύω, γιατί νιώθω την ανάγκη να είμαι κοντά τους. Έχουμε μια πολύ στενή σχέση.
-Ποιο είναι το μότο σας στη ζωή;
Κάθε εμπόδιο για καλό κι ό,τι δεν με σκοτώνει με κάνει πιο δυνατή!
Επιμέλεια: Κατερίνα Τσαμούρη
