«Έχω κάνει πάρα πολλές δουλειές: γκαρσόνι, σε φούρνο, σε περίπτερο. Μάλιστα, όταν είχα το περίπτερο ήμουν μαθητής στη δραματική σχολή, φρόντιζα την παράλυτη μητέρα μου και κοιμόμουν τρεις ώρες το εικοσιτετράωρο. Κοιμόμουν από την κούραση στο μάθημα. Ο καθηγητής μου, ο Ανδρέας Φιλιππίδης, με άφηνε να κοιμάμαι γιατί καταλάβαινε. Έχω κάνει μέχρι και τη δουλειά του ντετέκτιβ. Παρακολουθούσα μια κυρία που απατούσε τον άντρα της. Η δουλειά για μένα δεν ήταν ντροπή, έπρεπε να κάνω κάτι για να επιβιώσω. Ακόμη και όταν βγήκα στο θέατρο στην αρχή, μάτωσα», αναφέρει.
Ο γνωστός ηθοποιός δεν κρύβει ότι ήρθε στον κόσμο όταν η μητέρα του ήταν 40 ετών και μετά από δύο αποβολές, χωρίς να υπάρχει βούληση.
«Ένας διάολος ήμουν, που όμως τον αγάπαγαν μαθητές και καθηγητές, γιατί οι πλάκες που έκανα και ο τρόπος που τις έκανα είχαν μια ποιότητα. Ήταν η πρώτη κουβέντα που άκουσα από καθηγητή», συνεχίζει ο Παύλος Χαϊκάλης, προσθέτοντας πως δεν είχε κάποιο αγαπημένο μάθημα.
Μετά τις σπουδές του στην υποκριτική, ο ηθοποιός δεν έκανε σπουδές λόγω βιοποριστικών προβλημάτων, ενώ ως μεγαλύτερη επιτυχία του στο θέατρο θεωρεί την συνύπαρξή του με τον Γιάννη Βούρο στο «Έγκλημα Και Τιμωρία» και από τις τηλεοπτικές του εμφανίσεις ξεχωρίζει τα «Δέκα Μικροί Μήτσοι», «Τι Ψυχή Θα Παραδώσεις Μωρή», «Κάτω Από Την Ακρόπολη», «Βέρα Στο Δεξί» και «50 – 50».
Πλέον, ως βουλευτής, ο Παύλος Χαϊκάλης επισημαίνει πως η πολιτική δεν έχει φθορά όταν βρίσκεσαι στον δρόμο της αλήθειας, δηλώνει έτοιμος να κάνει κριτική στον αρχηγό του κόμματός του και τονίζει πως έχει πάντα κατά νου την φράση ��ιας κυρίας που του συνέστησε να μην ξεχάσει τον κόσμο με τις άδειες τσέπες.
