Πρώτη δημοσίευση 14:22
Πριν τρία χρόνια, η μεγάλη «κοινωνία των ζώων» στο «Αττικό Πάρκο» υποδέχτηκε στην οικογένεια των χιμπατζήδων ένα νέο μέλος. Το όνομα αυτού… Ιάσονας.
Σε αντίθεση όμως με τους άλλους χιμπατζήδες, η μοίρα του επιφύλασσε πολλές δυσκολίες. Γιατί ναι, οικογενειακά δράματα, υπάρχουν και στη φύση.
Η τραγική ειρωνία με τον αξιολάτρευτο χιμπατζή που «διψά» για αγκαλιές και χάδια είναι η εξής: Παρόλο που και έχει μητέρα, είναι ορφανός. Ζει μαζί της, αλλά εκείνη δεν τον αναγνωρίζει ως παιδί της.
Ο Ιάσονας μέσα στον χώρο όπου μένει όταν δεν είναι με τους υπόλοιπους χιμπατζήδες
Πώς συνέβη αυτό; Δέκα ημέρες μετά τη γέννησή του, η μητέρα του έπαθε μόλυνση και της κόπηκε το γάλα. Ο Ιάσονας έπρεπε να φύγει από κοντά της και να μεγαλώσει με «ανάδοχους» γονείς τους υπεύθυνους φροντιστές του «Αττικού Πάρκου».
Όταν πια η μητέρα του επανήλθε, ενάμιση μήνα μετά, μαζί με το γάλα της που κόπηκε, «κόπηκε» και κάθε σχέση με το παιδί της. «Αυτόματα δεν το θεώρησε πλέον παιδί της από τη στιγμή που δεν το θήλαζε» εξήγησε στο star.gr ο Αντώνης, υπεύθυνος φροντιστής και «κολλητός» του Ιάσονα.
Αντώνης και Ιάσονας: Ο ένας λατρεύει τον άλλον
Τρία χρόνια μετά, ο Ιάσονας δεν έχει καταφέρει ακόμα να προσαρμοστεί στην οικογένεια των χιμπατζήδων του Αττικού Πάρκου. Η μητέρα του τον βλέπει σαν φίλο της και μέχρι εκεί, χωρίς να είναι βίαιη μαζί του.
Οι αρσενικοί χιμπατζήδες από την άλλη, τον περιμένουν … στη γωνία. Στη δική τους κοινωνία, το νεαρό αρσενικό αποτελεί απειλή. Με κάθε ευκαιρία του δείχνουν ποιος είναι το «αφεντικό». Δεν τον αναγνωρίζουν σαν «δικό» τους πλέον.
Στιγμές στοργής του Ιάσονα με τον «μπαμπά» του
«Οι χιμπατζήδες μπορούν να γίνουν αρκετά βίαιοι, ιδιαίτερα τα αρσενικά» εξηγεί ο Αντώνης. Πόσο θα τους πάρει για να τον δεχτούν; Κανείς δεν ξέρει. «Είναι ασαφές. Θα εξαρτηθεί από το πόσο θα μπορέσουν οι μεγάλοι χιμπατζήδες να τον αποδεχτούν στην ομάδα τους. Αν κάποιος αρσενικός χιμπατζής δεν τον δεχτεί ποτέ στην ομάδα του, το σχέδιό μας είναι να πάει σε κάποιον άλλο ζωολογικό κήπο όπου θα κάνει καινούργια ομάδα ή δική του ομάδα και θα είναι καλύτερα. Οι ομάδες έφηβους ή ανήλικους μπορούν να κάνουν μια καινούργια ομάδα. Αν βάλεις ενήλικους χιμπατζήδες θα σκοτωθούν για να δημιουργηθεί ιεραρχία. Είναι πολύ βίαιοι μεταξύ τους».
Και μπορεί η μοίρα να πήρε από τον Ιάσονα τη μητρική στοργή και την ένταξη σε μια «οικογένεια», του έδωσε όμως μια άλλη ανθρώπινη οικογένεια η οποία τον αγαπά σαν παιδί της.
Ο Αντώνης που ήταν ένας από τους «μπαμπάδες» του, τον είδε από την πρώτη στιγμή σαν δικό του παιδί και σαν το μεγάλο αδερφάκι της κόρης του:
«Τον μεγάλωσα για πολύ καιρό και έχουμε πολύ καλή σχέση μεταξύ μας. Η φροντίδα που απαιτείται για να τον μεγαλώσεις είναι όπως αυτή που χρειάζεται ένα μικρό παιδί. Αλλάζαμε πάνες, ξυπνάγαμε κάθε 3 ώρες για να τον ταΐζουμε με το μπιμπερό, φτιάχναμε το γάλα του. Ο Ιάσονας είναι σαν το μεγάλο αδερφάκι της κόρης μου».
Ο Ιάσονας δε σταματά να κάνει χάδια στον Αντώνη, δείχνοντάς του με κάθε τρόπο την αγάπη του
Στόχος των φροντιστών του «Αττικού Πάρκου» είναι ο Ιάσονας να καταφέρει στο τέλος να γίνει μέλος της ομάδας του. Ακόμα κι όμως αν αυτό δεν γίνει εφικτό, θα είναι ικανοποιημένοι να τον δουν ευτυχισμένο σε κάποιον άλλο ζωολογικό κήπο όπου οι «όμοιοί» του θα τον δεχτούν με αγάπη.
Ιάσονας και Αντώνης: Ο αξιολάτρευτος χιμπατζής και ο υπεύθυνος φροντιστής του, είναι αχώριστοι
Όπως μας είπε ο Αντώνης ακόμα και αυτό να συμβεί, θα πηγαίνει, θα τον βλέπει και θα είναι χαρούμενος «αν φτιάξει μια φυσιολογική ζωή». Άλλωστε δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα μεταξύ τους. Ακόμα κι αν ο Ιάσονας φύγει, δε θα ξεχάσει. Η σχέση τους θα παραμείνει η ίδια και όσα χρόνια κι αν περάσουν θα αναγνωρίζει τον άνθρωπο που του άνοιξε το σπίτι και την αγκαλιά του.
«Οι χιμπατζήδες είναι αρκετά έξυπνοι. Ο εγκέφαλός τους φτάνει έως ενός παιδιού 6 ετών και το ιδιαίτερο που έχουν σε αντίθεση με μας είναι ότι έχουν πολύ καλύτερη μνήμη. Θυμούνται πολύ καλύτερα πρόσωπα και καταστάσεις», καταλήγει ο Αντώνης Μπάλας.
ΜΕΡΙΚΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ (ΙΣΩΣ) ΔΕ ΓΝΩΡΙΖΑΤΕ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΧΙΜΠΑΤΖΗΔΕΣ
- Μπορείς να τους ξεχωρίσεις από τις μαϊμούδες, κοιτώντας απλά το πίσω μέρος τους. Οι μαϊμούδες έχουν ουρές, ενώ οι χιμπατζήδες όχι
- Αποτελούν είδη προς εξαφάνιση. Στα τέλη του 20ου αιώνα, υπήρχαν πάνω από ένα εκατομμύριο χιμπατζήδες στη φύση. Σήμερα υπολογίζεται ότι ανέρχονται σε 300.000
- Απολαμβάνουν πολλά φαγητά τα οποία αρέσουν και στους ανθρώπους. Λατρεύουν το μέλι, τα πεπόνια και τα σύκα
- Είναι… πολεμοχαρείς. Όχι μόνο παλεύουν, αλλά το κάνουν και με έναν πρωτόγονο, βίαιο τρόπο. Η πρώτη και μεγαλύτερη μάχη που ξέσπασε μεταξύ τους ήταν το 1974. Κράτησε τέσσερα ολόκληρα χρόνια
- Δεν αγαπούν το νερό, τους αρέσουν όμως οι βουτιές στα ρηχά. Το χαμηλά λιπαρά του σώματός τους σε συνδυασμό με τη βαριά σωματική διάπλαση, τους «βυθίζουν» κάτω από το νερό, γι΄αυτό και προτιμούν κάτι πιο… ασφαλές
- Οι χιμπατζήδες πενθούν. Όταν ένα μέλος της οικογένειάς τους πεθαίνει, μαζεύονται από πάνω και το θρηνούν είτε σε ομάδες, είτε ατομικά. Αγγίζουν, χαϊδεύουν και φροντίζουν τη σορό του
- Είναι ακατάλληλοι για κατοικίδια. Μπορεί να είναι αξιαγάπητοι, αλλά μεγαλώνοντας μπορούν να γίνουν πολύ επιθετικοί, ιδιαίτερα με άλλους χιμπατζήδες
- Είναι σαν και εμάς. Αποτελούν τους κοντινότερους συγγενείς του ανθρώπινου είδους. Μοιραζόμαστε πάνω από το 98% του DNA μας. Όπως πολλοί ειδικοί λένε, «είμαστε 98% χιμπατζήδες και οι χιμπατζήδες είναι 98% άνθρωποι. Η συμπεριφορά και η φυσιολογία τους, μας δίνουν πολλά στοιχεία για την ιστορία της ανθρώπινης εξέλιξης
