Σαν σήμερα πριν από τέσσερα χρόνια, πέθανε η Αρλέτα στα 72 της, μετά από σοβαρά προβλήματα υγείας που αντιμετώπιζε.
Η σπουδαία ερμηνεύτρια, νοσηλευόταν τους τελευταίους μήνες της ζωής της στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας του νοσοκομείου «Αγία Όλγα» έχοντας υποστεί εγκεφαλικό επεισόδιο παράλληλα με έμφραγμα.
Ποια ήταν η Αρλέτα
Η Αρλέτα γεννήθηκε στην Αθήνα και το πραγματικό της όνομα ήταν Αργυρώ-Νικολέτα Τσάπρα. Σπούδασε ζωγραφική στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών.
Ξεκίνησε τη δισκογραφική της καριέρα την δεκαετία του 1960 συμμετέχοντας στο λεγόμενο νέο κύμα της ελληνικής μουσικής. Στα πρώτα της δισκογραφικά βήματα συνεργάστηκε με αρκετούς γνωστούς συνθέτες, όπως ο Γιάννης Σπανός, ο Μάνος Χατζιδάκις, και ο Μίκης Θεοδωράκης.
Η «Σερενάτα» και το «Μπαρ το Ναυάγιο» είναι μερικές από τις επιτυχίες της
Το 1981 ηχογράφησε τον πρώτο δίσκο με δικό της υλικό (Ένα Καπέλο με Τραγούδια). Το 1984 και το 1985 γνώρισε μεγάλη επιτυχία με τραγούδια που της έγραψαν ο συνθέτης Λάκης Παπαδόπουλος και η στιχουργός Μαριανίνα Κριεζή στους δίσκους Περίπου και Τσάι Γιασεμιού.
Κάποιες από τις επιτυχίες της είναι τα: «Μια Φορά Θυμάμαι», «Τα Μικρά Παιδιά», «Το Λέει Και Το Τραγούδι», «Ο Λύκος», «Το Τραγούδι Της Δραχμής», «Καφενείο», «Σερενάτα», «Έρχεται Κρύο», «Τσάι Γιασεμιού», «Τα Ήσυχα Βράδυα», «Batida de Coco», «Μπαρ το Ναυάγιο», «Λεωφορείο το 2″. Το 1997 κυκλοφόρησε το βιβλίο «Από πού πάνε για την Άνοιξη» με κείμενα, στίχους, σχέδια και ζωγραφιές της. (Εκδόσεις «Καστανιώτη»). Η μουσική της Αρλέτας έτυχε ιδιαίτερης επιτυχίας σε μπουάτ των Αθηνών.
Πέθανε η Αρλέτα -Φτωχότερες oι νότες!
Δύσκολες ώρες για την Σάννυ Μπαλτζή- Συντετριμμένη στην κηδεία της Αρλέτας!
Το τελευταίο «αντίο» στην Αρλέτα- Πλήθος κόσμου αποχαιρέτησε την σπουδαία τραγουδοποιό!
Παρακάτω σας παραθέτουμε αυτούσιο τον συγκινητικό αποχαιρετισμό του Αντώνη Μποσκοϊτη
«Δυστυχώς έγινε αυτό που δε μπόρεσε να αποφευχθεί τους τελευταίους έξι μήνες, όπου η αγαπημένη μας Αρλέτα νοσηλευόταν στο νοσοκομείο: Έφυγε από τη ζωή πριν από λίγη ώρα στα 72 της χρόνια. Τέλος εποχής! Ημέρα θλίψης για το ελληνικό τραγούδι και δεν είναι σχήμα λόγου... Τέσσερις συνεντεύξεις αξιώθηκα να πάρω από την Αρλέτα ακριβώς μέσα σε μία δεκαετία, από τον Ιανουάριο του 2005 μέχρι και τον Ιούνιο του 2015.
Η πρώτη έγινε κατά ανάθεση του Θανάση Συλιβού και δημοσιεύθηκε στο τεύχος 16 (Ιανουάριος – Μάρτιος 2005) του περιοδικού ''Μετρονόμος''. Άρεσε τόσο εκείνη η πρώτη μας συνέντευξη στην Αρλέτα, ώστε κάποια στιγμή μού τηλεφώνησε, μου είπε ότι με χρήζει αποκλειστικό δημοσιογράφο της για τα επόμενα χρόνια και μου τό'κλεισε. Τεράστια γενναιοδωρία εκ μέρους της, αν και τη στιγμή του τηλεφωνήματος αυτού την ξέχασα σύντομα.
Λίγα χρόνια μετά, τον Φεβρουάριο του 2008 η Αρλέτα μας λαχτάρησε. Ένα βαρύ αιμορραγικό εγκεφαλικό παραλίγο να τη στείλει στο θάνατο. Ευτυχώς που βρέθηκε κοντά της ο νευροχειρουργός Σλατινόπουλος και έφυγε με χιόνια από τη Λάρισα για τον Βόλο, όπου τη χειρούργησε πραγματικά σε συνθήκες ορεινού χειρουργείου. Αξέχαστη και απερίγραπτη η συγκίνηση που νιώσαμε όλοι στα τέλη του 2009, όταν η Αρλέτα ξαναβγήκε στη σκηνή του ''Παλλάς'', κρατώντας το χέρι του ιατρού της.
Εκεί ήταν ο Σπανός, ο Παπαστεφάνου, ο Κωτούλας, ο Σαββόπουλος, η Κωχ, ο Λόλεκ και το πνευματικό της παιδί, ο Γιώργης Χριστοδούλου. Βέβαια, η δική μου συγκίνηση ήταν ακόμα μεγαλύτερη, καθώς η ίδια τήρησε ότι μού'χε πει στο προ ετών τηλεφώνημα της. Η συνεργάτιδα της τότε, Σωτηρία Μπαβέλλου, ειδοποίησε το περιοδικό ''Δίφωνο'' πώς ζητάει εμένα για να μου δώσει την πρώτη, μετά την περιπέτεια της υγείας της, μεγάλη συνέντευξη. Έτσι και έγινε.
Ξαναβρεθήκαμε, τα είπαμε, μου χάρισε κιόλας σκίτσα της, ενόσω έπαιρνε τζούρες στα κρυφά από τα τσιγάρα μου. Η επόμενη συνέντευξη πραγματοποιήθηκε πάλι για το ''Δίφωνο'' σε λιγότερο από ένα χρόνο με αφορμή την έκδοση του άλμπουμ της, ''Και πάλι χαίρετε''. Ομολογώ πως είχα ενστάσεις για να δημοσιεύσω ακόμη μία συζήτηση μας με την Αρλέτα με το φόβο να έχουμε ''εξαντλήσει'' τα θέματα μας.
Η ίδια όμως ήξερα ότι το ήθελε και ποιος θα της χάλαγε χατήρι; Τελικά εκεί κατάλαβα πως αν υπήρχε λόγος για να μου δίνει μία συνέντευξη κάθε μήνα, πάλι διαφορετικά πράγματα θα λέγαμε! Ενδιαμέσως, δε θα ξεχάσω ένα απόγευμα που της κάναμε αρμένικη βίζιτα μαζί με τον Αλέξανδρο Μίαρη από το συγκρότημα Electric Litany. Φορτώσαμε, θυμάμαι, μια μεγάλη τριανταφυλλιά στο λεωφορείο μέχρι την πλατεία Κυψέλης. ''Καλώς τα φρικιά με τα λουλούδια'' ήταν τα λόγια της Αρλέτας σαν μας υποδέχτηκε στο σαλόνι της.
Μου φαίνεται αδιανόητο πως φέτος δεν θα γιορτάσουμε πάλι στο σπίτι της τα δεύτερα γενέθλια της μετά το πρώτο εγκεφαλικό που την είχε βρει – αν και γεννημένη τον Μάρτιο του 1943, η Αρλέτα είχε καθιερώσει να εορτάζει με φίλους τη δεύτερη ''γέννηση'' της, την επάνοδο της στη ζωή σαν από θαύμα. Μ' αυτή τη λογική, πέρσι τον Φεβρουάριο η Αρλέτα είχε γίνει...οχτώ ετών! Έτσι, εκεί ήμασταν ακριβώς ένα χρόνο πριν η Ντόρα Μπακοπούλου, ο Μενέλαος Καραμαγγιώλης, η Φωτεινή Βελεσιώτου, ο Γιώργης Χριστοδούλου, ο Γιώργος Παπαστεφάνου, ο Κώστας Κωτούλας, η Γιώτα Γιάννα, ο Κώστας Φαλελάκης. Γελούσαμε, τραγουδούσαμε, πίναμε...Απίστευτο! Κρατώ ως επίλογο αυτού του τεράστιου προλόγου για ό,τι θα διαβάσετε, την τηλεφωνική επικοινωνία που είχε με τη Μαρίζα Κωχ λίγες μέρες μόλις πριν το κακό τη βρει πάλι. ''Πως θα τη βγάλουμε, Μαρίζα μου; Είμαι με 600 ευρώ το μήνα'' ήταν τα λόγια της, για να εισπράξει την απάντηση της Κωχ: ''Κι εγώ με 660. Πρέπει να πιάσουμε όλες μαζί ένα μεγάλο σπίτι να αλληλοβοηθούμαστε''... ''Ναι, να το κάνουμε, ωραίο ακούγεται'' ξαναείπε η Αρλέτα και βάλανε τα γέλια.
Κι εγώ δεν ξέρω τώρα αν την καθ' όλα δυνατή Αρλέτα την ''γονάτισε'' η κρίση, η ίδια κρίση που στέλνει καθημερινά στο θάνατο δεκάδες συμπολίτες μας, το σίγουρο είναι πάντως πώς δεν έφυγε μόνη: Είχε στο πλάι της όλους τους ανθρώπους που τη γνώρισαν, την αγάπησαν και μοιράστηκαν το ταλέντο της. Στο καλό, γλυκιά μου, δεν θα σε ξεχάσω ποτέ!»
Διαβάστε όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο.
