Η απόφαση του Αλέξη Τσίπρα να οδηγήσει τη χώρα σε πρόωρες εκλογές, λίγες ώρες μετά την ανακοίνωση της βαριάς ήττας, μπορεί να μοιάζει αναπόφευκτη εξέλιξη, ωστόσο δεν ήταν. Τουλάχιστον όχι στο δικό του το μυαλό.
Το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών έδωσε ξεκάθαρο σήμα πως η Νέα Δημοκρατία ετοιμάζεται για μεγάλη νίκη στις εθνικές εκλογές. Θα μπορούσε, λοιπόν, να μείνει και να το «παλέψει» έως τον Οκτώβριο. Να επιμείνει στη ρητορική της ανάκαμψης της οικονομίας και των «παροχών που αντέχουμε» και να επιχειρήσει να ροκανίσει (εάν είναι εφικτό) την ψαλίδα.
Δεν το έκανε γιατί τρόμαξε. Όχι από τη μεγάλη διαφορά με τη ΝΔ. Ούτε από την εντυπωσιακή, όπως αποδείχθηκε, δυναμική του Κυριάκου Μητσοτάκη. Αλλά από τη Φώφη και τον Βαρουφάκη.
Το Κίνημα Αλλαγής όχι μόνο άντεξε στη «λεηλασία» στελεχών και στο άνοιγμα του Αλέξη Τσίπρα στην κεντροαριστερά, αλλά κατάφερε να ενισχύσει τις δυνάμεις του και να γίνει ξεκάθαρα ο τρίτος πόλος του πολιτικού συστήματος. Η ανθεκτικότητα του ΚΙΝΑΛ, σε συνδυασμό με την ελεύθερη πτώση του ΣΥΡΙΖΑ, δίνει σήμα επιστροφής σε χιλιάδες πρώην ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ, που μάλλον ένιωθαν σαν προσωρινοί φιλοξενούμενοι στον ΣΥΡΙΖΑ. Η συσπείρωση, που έχει αρχίσει να πετυχαίνει η Φώφη Γεννηματά, δημιουργεί τις προϋποθέσεις για να οδηγηθεί το Κίνημα Αλλαγής σε διψήφια νούμερα στις επόμενες εκλογές.
Από την άλλη, ο Γιάνης Βαρουφάκης, τον οποίο οι πρώην σύντροφοί του αντιμετώπισαν σαν «ξοφλημένο» και του φόρτωσαν προσωπικά όλες τις αμαρτίες του πρώτου εξαμήνου της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, φώναξε βροντερό «παρών». Το ΜέΡΑ25 κατάφερε ό,τι δεν κατάφερε ο Λαφαζάνης το 2015: να πείσει μεγάλο κομμάτι της Αριστεράς, που πιθανόν νιώθουν δυσαρεστημένοι από τον ΣΥΡΙΖΑ, ότι θα γίνει το νέο τους λιμάνι. Το γεγονός, δε, ότι έπιασε το όριο του 3%, βάζει τις βάσεις για να πείσει πλέον ακόμη μεγαλύτερο κομμάτι αριστερών ψηφοφόρων.
Ο Αλέξης Τσίπρας βρέθηκε στη θέση ενός στρατηγού, που κάνει -όχι και τόσο επιτυχημένο- επεκτακτικό πόλεμο (άνοιγμα στην κεντροαριστερά), την ώρα που δέχεται επίθεση το -υποτίθεται οχυρωμένο- σπίτι του (η αριστερά).
Η ταυτόχρονη διαχείριση και των δύο μετώπων -και δη σε μακρινό ορίζοντα- θα ήταν επικίνδυνη και επώδυνη, καθώς για κάθε βήμα προς τη μία πλευρά, θα έχανε έδαφος στην άλλη. Με τον κίνδυνο ακόμη και της διπλής ήττας να είναι ορατός, οι πρόωρες εκλογές ήταν μονόδρομος για τον Αλέξη Τσίπρα, εάν ήθελε να προλάβει τη δυναμική της Φώφης Γεννηματά και του Γιάνη Βαρουφάκη. Όπερ και εγένετο.
Πλέον, παίζει την τελευταία ζαριά. Στον επόμενο μήνα, έως τις εθνικές εκλογές, ο Τσίπρας θα επιχειρήσει να επενδύσει στη συσπείρωση που πέτυχε ο ΣΥΡΙΖΑ το τελευταίο 10ήμερο. Εάν κρατήσει δυνάμεις, παραμένει πολιτικά ζωντανός και μπορεί να ελπίζει σε επαναληπτικές εκλογές, με απλή αναλογική, για να παραμείνει ισχυρός παίκτης στο πολιτικό σκηνικό. Εάν όχι, ο θόρυβος της πτώσης θα είναι εκκωφαντικός.
