Εάν κάποιος έλεγε το 2011 ότι κάποια ημέρα ο γνωστός για τις «κινηματικές» απόψεις του Πάνος Λάμπρου και η γνωστή για τις «σκληρές δεξιές» απόψεις της και πολιτική φίλη του Αντώνη Σαμαρά, Έλενα Κουντουρά, θα βρίσκονταν υπό κοινή πολιτική στέγη και στο ίδιο ψηφοδέλτιο, μάλλον θα εκδιδόταν εισαγγελική παραγγελία για εγκλεισμό του σε ψυχιατρικό κατάστημα.
Έπρεπε να περάσουν άλλα οκτώ χρόνια κρίσης για να το δούμε και αυτό: Τον υπέρμαχο των αδειών στον τρομοκράτη Κουφοντίνα να κατέρχεται υποψήφιος ευρωβουλευτής με το ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ κι ένα γράμμα παραπάνω, στο «Κ», στο ίδιο ψηφοδέλτιο, να βρίσκεται το όνομα μιας πολιτικού με αντιδιαμετρικά αντίθετες απόψεις.
Το παράδειγμα αυτό είναι ενδεικτικό, καθώς -ως γνωστόν- τα παραδείγματα των παράδοξων «συμβιώσεων» στο κυβερνητικό σχήμα είναι ήδη αρκετά. Το δίδυμο Λάμπρου-Κουντουρά επαναφέρει όμως το ερώτημα για το ποια είναι πραγματικά η πολιτική ταυτότητα του σημερινού ΣΥΡΙΖΑ. Μπορεί να έχει σχέση με αυτήν του πάλαι ποτέ Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου ή απέμεινε μόνο το… «Συ» στον τίτλο από την ιστορική του ταυτότητα ως κόμματος της Ανανεωτικής Αριστεράς;
Το γεγονός ότι σήμερα συνυπάρχουν πρόσωπα ακόμα και από αντιδιαμετρικά (αν όχι και ακραία) σημεία του πολιτικού φάσματος, κάποιοι θα μπορούσαν να το χαρακτηρίσουν «πολυσυλλεκτικότητα» και αποτέλεσμα της εκλογικής μεγέθυνσης του ΣΥΡΙΖΑ από το 3% στο 35% (τον Σεπτέμβριο του 2015).
Για αρκετούς άλλους όμως είναι απλώς μια τεράστια ασυμβατότητα, που δίνει στο συγκεκριμένο κόμμα τον χαρακτήρα -με όποιο τίμημα κι αν υπάρχει στην ιδεολογική του ταυτότητα- ενός καιροσκοπικού διεκδικητή της εξουσίας,. Το γεγονός ότι η τελευταία διαπίστωση ήταν κάποτε το επιχείρημα του ίδιου του ΣΥΡΙΖΑ εναντίον του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ καθιστά το μέγεθος του παράδοξου ακόμα μεγαλύτερο σε αυτή την περίπτωση.
Υπάρχουν βεβαίως και αυτοί που μαζί με την περιβόητη «γέφυρα» στην Κεντροαριστερά υποστηρίζουν ότι πέρα και πάνω από όλα αυτά, το κόμμα του οποίου ηγείται σήμερα ο Αλέξης Τσίπρας είναι ένα… αριστεροδεξιό «πολιτικό υβρίδιο» -ειδικά αν ληφθεί υπόψη και η συγκυβέρνηση με τους ΑΝΕΛ- με έναν συνδυασμό χαρακτηριστικών και προσώπων που δύσκολα μπορεί να βρει κάποιος σε άλλο κόμμα της Δυτικής Ευρώπης.
Το σημαντικό γεγονός πάντως είναι ένα και δεν αλλάζει: Πολιτικούς σαν τον Λάμπρου, την Κουντουρά, τον Τζουμάκα, τον Κοτσακά και την Παπακώστα τους ενώνει σήμερα ένας δρόμος που περνά… σύριζα από τις ιδέες τους, με τη φιλοδοξία να τους οδηγήσει στα δώματα της εξουσίας εκ νέου.
Το αν όντως είναι δρόμος ή είναι ένα αδιέξοδο που οδηγεί σε αποξένωση από το εκλογικό ακροατήριο του καθενός θα το δείξει η ιστορία…
