Για τον Αλέξη Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ το γειτονικό κράτος πάντα είχε ένα όνομα. Αυτό που είχε το ίδιο επιλέξει: «Μακεδονία».
Η (σχεδόν) απόλυτα κυρίαρχη τάση στο κυβερνών κόμμα, από τότε που είχε ποσοστά κοντά στο όριο εισόδου στη Βουλή, ήταν υπέρ του αναφαίρετου δικαιώματος κάθε λαού στον εθνικό προσδιορισμό. Φυσικά, και των «Μακεδόνων».
Στη Συμφωνία των Πρεσπών ο κ. Τσίπρας έφτασε ως εκεί που χρειαζόταν ώστε να μπορέσει να υπερασπιστεί (ή να δικαιολογήσει, αν προτιμάτε) τη Συμφωνία ενώπιον του ελληνικού λαού: ένας επιθετικός προσδιορισμός στη «Μακεδονία» και μερικές υποσημειώσεις, που τη διαχωρίζουν από τον πολιτισμό της αρχαίας ελληνικής Μακεδονίας, του Φιλίππου και του Αλεξάνδρου.
Σε όλα τα υπόλοιπα (γλώσσα, λαός, υπηκοότητα, ιθαγένεια, εθνότητα, εμπορικά σήματα) είτε μπήκε από τώρα ελεύθερα ο «μακεδονικός» παρονομαστής, είτε -με στοχευμένη δημιουργική ασάφεια- έμεινε χώρος για να γίνει αυτό στο μέλλον, καλή ή κακή τη πίστει, από πλευράς Σκοπιανών.
Αρκεί να δει κανείς τη ρηματική διακοίνωση, όπου οι Σκοπιανοί μας καθησυχάζουν (!) ότι ο όρος nationality αναφέρεται στη «μακεδονική» ιθαγένεια και δεν προκαθορίζει (προσοχή στο ρήμα!) την εθνότητα των γειτόνων. Δηλαδή, με απλά λόγια, θα πρόκειται για έναν «μακεδονικό» λαό, με «μακεδονική» γλώσσα και «μακεδονική» ιθαγένεια, αλλά στην τελική κυοφορία για την εθνότητα -πού ξέρεις!- μπορεί και να βγει κάτι άλλο…
Ας μην κοροϊδευόμαστε. Οι Σκοπιανοί με τη Συμφωνία των Πρεσπών, εκτός όλων των άλλων, παίρνουν και «υποσχετική» για μακεδονικό έθνος, την οποία προφανώς και θα εξαργυρώσουν. Απλά όχι στο άμεσο μέλλον. Εξάλλου, γι’ αυτούς ο προσδιορισμός της σύνθετης ονομασίας, που έχουν αποδεχθεί, δεν είναι γεωγραφικός, είναι εθνικός.
Ο Αλέξης Τσίπρας και οι βουλευτές του δεν τα αγνοούν όλα αυτά. Απλά, ιδεολογικά και ιστορικά, καλύπτονται πλήρως από την πρόβλεψη της Συμφωνίας των Πρεσπών, η οποία καταγράφει ότι η αναφορά των Σκοπιανών σε «Μακεδονία» και «Μακεδόνας» έχει διαφορετικό ιστορικό πλαίσιο και πολιτιστική κληρονομιά από την αρχαία ελληνική.
Με απλά λόγια, βρίσκονται σε απόλυτη αρμονία με τα δικά τους «πιστεύω». Κάτι που, βέβαια, δεν ισχύει για όλους τους -εκτός ΣΥΡΙΖΑ- βουλευτές, που τελικά θα στηρίξουν τη Συμφωνία. Σε κάθε περίπτωση, όμως, στο σύνολό τους βρίσκονται σε απόλυτη δυσαρμονία με τη συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού, που δεν επιθυμεί να μοιραστεί το όνομα και την ιερή παράδοση της Μακεδονίας με τους παραχαράκτες της ιστορίας.
Το πλαστό αφήγημα των «λίγων ηρωικών», που παίρνουν τις δύσκολες αλλά απαραίτητες για τη χώρα αποφάσεις, ακόμη κι όταν η πλειοψηφία αντιστέκεται, ωσάν να μιλάμε για τίποτα δημοσιονομικά μέτρα της τρόικας, δεν μπορεί φυσικά να σταθεί. Οι Έλληνες δεν έχουν εξουσιοδοτήσει την κυβέρνηση να κάνει τέτοια εθνική υποχώρηση και παραχώρηση.
Εάν ψηφιστεί η Συμφωνία, αυτός ο δρόμος δε θα έχει επιστροφή. Η κυβέρνηση είναι κυβέρνηση των Ελλήνων. Δεν μπορεί να επιλέγει τον δρόμο που τους αφήνει με αίσθημα εθνικής ταπείνωσης.
Επιτέλους, δεν είναι όλα εμπορεύσιμα, κι ας είμαστε στην εποχή της απόλυτης απαξίωσης των ηθών, των αξιών και των συμβόλων. Η Μακεδονία είναι μία, είναι ελληνική και είναι συνδεδεμένη με την ψυχή των Ελλήνων.
