Ίντερνετ, ο πιο πιστός, σύγχρονος «φίλος» του ανθρώπου. Είναι εκεί, όποτε τον χρειαστείς, με ένα κλικ, αρκεί να μην πέσει η σύνδεση. Μετρά πάνω από τέσσερις δεκαετίες ζωής, όμως τα τελευταία χρόνια έχει γίνει προσβάσιμο από σχεδόν όλους και έχει εθίσει όλο τον πλανήτη. Αποτελεί καθημερινή συνήθεια, όπως το βούρτσισμα των δοντιών, όταν ξυπνάς το πρωί.
«Ερωτική» η σχέση των Ελλήνων με το διαδίκτυο.
Σύμφωνα με έρευνες, οι Έλληνες αφιερώνουν στο διαδίκτυο 176 λεπτά κατά μέσο όρο την ημέρα. Το λεγόμενο «σερφάρισμα» έχει γίνει αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μας, τόσο που επηρεάζει ακόμη και τον τρόπο που ερωτευόμαστε.
Πώς; Προσφέρει στους χρήστες ένα βασικό πλεονέκτημα: την ανωνυμία ή την ψευδαίσθηση ενός προσωπείου. Το γεγονός αυτό τους απελευθερώνει. Δε νιώθουν εκτεθειμένοι, όπως στην πραγματική ζωή. Μπορούν να δηλώσουν ό,τι ακριβώς θέλουν, χωρίς κανείς να τους ελέγξει. Μιλούν απλά πίσω από μία οθόνη. Το «θήραμά» τους δεν μπορεί να διαβάσει τις εκφράσεις του προσώπου τους... Αυτή είναι και η παγίδα . Το διαδίκτυο φουντώνει τον ενθουσιασμό στον έρωτα. Εξιδανικεύει και αποδίδει ιδιότητες-χαρακτηριστικά στους άλλους που αντανακλούν τα δικά μας θέλω, τις δικές μας ανάγκες.
Ο ερωτάς στα χρόνια της e-ξάρτησης.
Το διαδικτυακό φλερτ ξεκίνησε ως «κυβερνοσέξ» ανάμεσα σε δύο ανθρώπους, που δεν είχαν καμία πρόθεση να συναντηθούν και να γνωριστούν από κοντά. Τα παλιά κι αγαπημένα «chat rooms» όμως σήμερα αποκτούν πρόσωπο μέσα από τους λογαριασμούς στα social media. Λειτουργούν σαν σύγχρονα γραφεία συνοικεσίων. Ο καθένας πουλά τον εαυτό του όπως θέλει, όποτε θέλει, μέχρι να «τσιμπήσει» ο ενδιαφερόμενος. Ο ένας ζει τη ζωή του άλλου, τα ενδιαφέροντά του, τις ανησυχίες και τις φοβίες του μέσα από αναρτήσεις σε Facebook και Instagram. Κοιτά μέσα από την κλειδαρότρυπα με την άδεια του ιδιοκτήτη. Αυτό δίνει μία ψευδαίσθηση συντροφικότητας, χωρίς την ομορφιά, αλλά και τις απαιτήσεις, της άμεσης ανθρώπινης επαφής. Το παραδοσιακό φλερτ με το αρσενικό να κυνηγά το θηλυκό για το πρώτο ραντεβού χάνει τη μαγεία του.
Το άγχος του πρώτου φτερουγίσματος έχει πετάξει . Άλλωστε, όλα έχουν ειπωθεί στο Messenger… Βέβαια, πάντα υπάρχει και το σενάριο της απόλυτης ανατροπής.
Δεν πρέπει κανείς να υποτιμά τον ατίθασο και σκανταλιάρικο χαρακτήρα της «μοίρας».
Αυτό το «Happy End» υποστηρίζει έρευνα του πανεπιστημίου του Stanford. Από τα 3.000 άτομα που συμμετείχαν, πάνω από το 20%, βρήκαν το άλλο τους μισό στον «χαοτικό» και συνάμα μαγικό κόσμο του ίντερνετ.
