Την ώρα που η Μόσχα απειλεί τη Δύση με πυρηνικό πόλεμο, όλος ο κόσμος θυμάται σήμερα, 26 Απριλίου, την καταστροφή του Τσερνόμπιλ. Πέρασαν κιόλας, 36 χρόνια από το χειρότερο πυρηνικό δυστύχημα στην ιστορία που μόλυνε με ραδιενέργεια το μεγάλο μέρος της Ευρώπης.
Τσερνόμπιλ: Πώς έγινε το πυρηνικό δυστύχημα στις 26 Απριλίου 1986
Στις 26 Απριλίου 1986, στη 01:23, ο αντιδραστήρας αριθμός 4 του πυρηνικού σταθμού του Τσερνόμπιλ, που βρίσκεται σε απόσταση περίπου 100 χλμ. από το Κίεβο, εξερράγη στη διάρκεια ενός τεστ ασφαλείας.
Επί δέκα ημέρες, το πυρηνικό καύσιμο συνέχισε να καίει, απελευθερώνοντας στην ατμόσφαιρα ραδιενεργά στοιχεία που μόλυναν, σύμφωνα με ορισμένες εκτιμήσεις, μέχρι και τα τρία τέταρτα της Ευρώπης, αλλά κυρίως την Ουκρανία, τη Λευκορωσία και τη Ρωσία, που ήταν τότε σοβιετικές δημοκρατίες.
Οι σοβιετικές αρχές επιχείρησαν να κρύψουν το δυστύχημα και ο Μιχαήλ Γκορμπατσόφ παρενέβη δημόσια για το θέμα μόνο στις 14 Μαΐου.
Συνολικά 116.000 άνθρωποι χρειάσθηκε να απομακρυνθούν το 1986 από τη ζώνη γύρω από τον πυρηνικό σταθμό, που παραμένει σήμερα σχεδόν ακατοίκητη. Τα επόμενα χρόνια, άλλοι 230.000 θα έχουν την ίδια τύχη.
Μέσα σε τέσσερα χρόνια, περίπου 600.000 εργάτες εστάλησαν στον τόπο του δυστυχήματος με μικρή, ακόμη και καθόλου προστασία για να σβήσουν την πυρκαγιά, να κατασκευάσουν ένα περίβλημα από μπετόν για να απομονώσουν τον κατεστραμμένο αντιδραστήρα και να καθαρίσουν τη γύρω περιοχή.
Οι ανθρώπινες απώλειες
Σήμερα ο ανθρώπινος απολογισμός της καταστροφής εξακολουθεί να προκαλεί συζητήσεις. Η επιστημονική επιτροπή του ΟΗΕ (USCEAR) δεν αναγνωρίζει επισήμως παρά περίπου 30 νεκρούς μεταξύ των εργαζομένων του σταθμού και τους πυροσβέστες που έχασαν τη ζωή τους από τη ραδιενέργεια αμέσως μετά την έκρηξη. Η ΜΚΟ «Greenpeace» υπολόγισε το 2006 σε 100.000 τον αριθμό των θανάτων που προκληθηκαν από την καταστροφή.
Ο πυρηνικός σταθμός του Τσερνόμπιλ συνέχισε να παράγει ηλεκτρικό μέχρι τον Δεκέμβριο του 2000, όταν υπό την πίεση των Δυτικών σταμάτησε και ο τελευταίος εν λειτουργία αντιδραστήρας του.
Έπειτα από χρόνια συζητήσεων, μια γιγαντιαία αεροστεγής αψίδα από ατσάλι τοποθετήθηκε στα τέλη του 2016 πάνω από τον κατεστραμμένο αντιδραστήρα και τέθηκε σε λειτουργία το 2019.
Με κόστος 2,1 δισεκατομμύρια ευρώ και χρηματοδοτημένη από τη διεθνή κοινότητα, η δομή αυτή, κάλυψε την παλιά «σαρκοφάγο» από μπετόν, που είχε πλέον ρωγμές και ήταν ασταθής, και επέτρεψε να απομονωθεί καλύτερα το πολύ ραδιενεργό μάγμα που απομένει μέσα στον αντιδραστήρα.
Να σημειωθεί ότι, η τοποθεσία προσέλκυε μέχρι και πριν ξεσπάσει ο πόλεμος στην Ουκρανία, όλο και περισσότερους τουρίστες και το Κίεβο επιθυμούσε να την εντάξει στην παγκόσμια κληρονομιά της UNESCO.
Το Τσερνόμπιλ σήμερα εν μέσω πολέμου Ουκρανίας - Ρωσίας
Ενώ το Κίεβο ζητά μετρητές ραδιενέργειας και προστατευτικό εξοπλισμό από τον Διεθνή Οργανισμό Ατομικής Ενέργειας τα αποτελέσματα έρευνας Γερμανών και Ουκρανών εμπειρογνωμόνων δείχνουν εξάπλωση της ραδιενέργειας από το Τσερνόμπιλ.
Κατά τη διάρκεια της επίθεσης στην Ουκρανία, η ζώνη αποκλεισμού γύρω από το Τσερνομπίλ είχε περιέλθει υπό ρωσικό έλεγχο. Στα τέλη Μαρτίου, οι ρωσικές μονάδες αποσύρθηκαν και επέστρεψαν τον έλεγχο στο ουκρανικό προσωπικό. Λίγο αργότερα, υπήρξαν αναφορές ότι οι Ρώσοι στρατιώτες μπορεί να υπέστησαν βλάβη από ακτινοβολία στην περιοχή.
Για πρώτη φορά μετά από 30 και πλέον χρόνια, Γερμανοί και Ουκρανοί εμπειρογνώμονες μετρούν πόσο επικίνδυνη είναι η ραδιενέργεια γύρω από τον κατεστραμμένο πυρηνικό σταθμό του Τσερνομπίλ.
Το Ομοσπονδιακό Γραφείο Ακτινοπροστασίας (BfS) στο Salzgitter δημοσίευσε τα πρώτα αποτελέσματα σε δύο χάρτες επισκόπησης.
Οι εμπειρογνώμονες της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας και της κρατικής υπηρεσίας της Ουκρανίας για τη διαχείριση της ζώνης αποκλεισμού είχαν μετρήσει την ακτινοβολία γύρω από το κατεστραμμένο σοβιετικό πυρηνικό εργοστάσιο για τους χάρτες τον περασμένο Σεπτέμβριο, πριν από τον πόλεμο της Ρωσίας κατά της Ουκρανίας.
Σύμφωνα με την έκθεση, τα επικαιροποιημένα στοιχεία επιβεβαιώνουν τα προηγούμενα ευρήματα από τα έτη που ακολούθησαν το ατύχημα. Οι ραδιενεργές ουσίες εξαπλώθηκαν από τον αντιδραστήρα, ιδίως προς τα βόρεια και δυτικά.
Για τη συλλογή δεδομένων σε ολόκληρη την περιοχή, οι επιστήμονες πραγματοποίησαν μετρήσεις από ελικόπτερα μαζί με την Ομοσπονδιακή Αστυνομία. Επιπλέον, πραγματοποιήθηκαν μετρήσεις στο έδαφος σε σχεδόν 200 σημεία και λήφθηκαν δείγματα από το έδαφος, καθώς οι ραδιενεργές ουσίες εναποτίθενται στο έδαφος.
Οι ερευνητές μέτρησαν το λεγόμενο ρυθμό τοπικής δόσης γάμμα. Αυτό δείχνει πόσο επηρεάζει ένα άτομο η εξωτερική ακτινοβολία. Σύμφωνα με την Ομοσπονδιακή Υπηρεσία, η ακτινοβολία οφείλεται κυρίως στο καίσιο-137 με χρόνο ημιζωής 30 ετών. Βραχύβιες ραδιενεργές ουσίες όπως το ιώδιο-131 δεν είναι ανιχνεύσιμες εδώ και χρόνια.
Οι νέες μετρήσεις έδειξαν ότι ο ρυθμός τοπικής δόσης γάμμα στη ζώνη αποκλεισμού κυμαίνεται μεταξύ 0,06 και περίπου 100 μικροδευτερόλεπτα ανά ώρα, ανάλογα με τη θέση.
Στη Γερμανία, ο φυσικός ρυθμός τοπικής δόσης κυμαίνεται μεταξύ 0,06 και 0,2, σύμφωνα με την αρχή. Οι άνθρωποι που βρίσκονταν μόνιμα σε εξωτερικούς χώρους στη ζώνη αποκλεισμού στις τοποθεσίες με τα υψηλότερα επίπεδα ακτινοβολίας θα είχαν φτάσει σε δόση ακτινοβολίας 20. 000 microsieverts μετά από μόλις οκτώ περίπου ημέρες – την υψηλότερη δόση που επιτρέπεται να λάβουν οι άνθρωποι στη Γερμανία σε ένα έτος, εάν εκτίθενται σε ραδιενεργό ακτινοβολία.
Τα νέα δεδομένα μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τον υπολογισμό του χρόνου που οι άνθρωποι μπορούν να παραμείνουν στη ζώνη αποκλεισμού χωρίς να εκτεθούν σε επικίνδυνα επίπεδα ακτινοβολίας.Αυτό είναι σημαντικό για την πυροσβεστική υπηρεσία, για παράδειγμα, η οποία πρέπει να σβήνει δασικές πυρκαγιές εκεί ξανά και ξανά, δήλωσαν οι ειδικοί σε θέματα ακτινοπροστασίας. Θα μπορούσε επίσης να στηρίξει τον μεταπολεμικό καθαρισμό και τη διάθεση πυρομαχικών.
Πληροφορίες από Πηγή
Διαβάστε όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο.
