Γενοκτονία Αρμενίων: Ο σφαγιασμός που αρνείται η Τουρκία 105 χρόνια μετά

Η πρώτη γενοκτονία του 20ου αιώνα, συνέβη από τις Οθωμανικές αρχές τη δεκαετία του 1920, όταν 1,5 εκατομμύριο Αρμένιοι σφαγιάστηκαν και εκτοπίστηκαν βίαια από τους Τούρκους.

Ανάρτηση Μητσοτάκη για τη Γενοκτονία των Αρμενίων από τους Τούρκους

Ωστόσο, παρόλο που οι περισσότεροι ιστορικοί παγκοσμίως έχουν αναγνωρίσει τον αποτρόπαιο σφαγιασμό των Αρμενίων από τους Τούρκους ως γενοκτονία, η τουρκική κυβέρνηση, 105 χρόνια μετά, δεν αναγνωρίζει το τεράστιο μέγεθος αυτών των γεγονότων. Παρά την πίεση από τους Αρμένιους και τους υποστηρικτές της κοινωνικής δικαιοσύνης σε όλο τον κόσμο, εξακολουθεί να είναι παράνομη στη γειτονική χώρα οποιαδήποτε συζήτηση γύρω από τα γεγονότα αυτής της εποχής.

Η 24η Απριλίου έχει καθιερωθεί ως Ημέρα Μνήμης για την Αρμενική Γενοκτονία και τιμάται κάθε χρόνο από την Αρμενική διασπορά.

Το χρονικό της Γενοκτονίας των Αρμενίων

Οι χριστιανικές κοινότητες των Αρμενίων και των Ελλήνων της Ανατολής, βίωσαν με τον πλέον δραματικό τρόπο την πολιτική ενός ακραίου εθνικιστικού και μιλιταριστικού κινήματος. Το γνωστότερο επεισόδιο αυτής της ιστορικής διαδικασίας είναι η γενοκτονία των Αρμενίων.

Μέσα στα όρια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, οι Αρμένιοι ανέπτυξαν την εθνική τους ταυτότητα, συνδέθηκαν με τα προοδευτικά κινήματα του καιρού τους και διατύπωσαν πολιτικούς στόχους. Παράλληλα όμως, επηρεάστηκαν και συνδέθηκαν με διεθνή κέντρα που επιζητούσαν την καταστροφή της Αυτοκρατορίας. Ο σκληρός ανταγωνισμός των μεγάλων δυνάμεων (Βρετανία, Ρωσία, Γερμανία, Γαλλία) τα χρόνια 1894-1896, η κυριαρχία του τυραννικού σουλτάνου Αβδούλ Χαμίτ και η διατύπωση των πολιτικών αιτημάτων των Αρμενίων, οδήγησαν στην πρώτη μεγάλη σφαγή του αρμενικού λαού με 300.000 θύματα.

Η συστηματική, όμως, εξόντωση των Αρμενίων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας έγινε κατά τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, όταν ο Σουλτάνος (Τουρκία) και ο Τσάρος (Ρωσία) βρέθηκαν σε διαφορετικά στρατόπεδα. Το σχέδιο του Υπουργού Εσωτερικών, Ταλαάτ Πασά, μπήκε σε εφαρμογή στις 24 Απριλίου του 1915, με τη σύλληψη 250 επιφανών Αρμενίων στην Κωνσταντινούπολη, οι οποίοι εκτελέστηκαν το ίδιο βράδυ.

Αμέσως μετά άρχισαν ομαδικές σφαγές του αρμενικού λαού στην Ανατολική Μικρά Ασία. Μετά το τέλος της μεγάλης ανθρωποσφαγής, λίγες μόνο δεκάδες χιλιάδες παρέμειναν στα πατρικά τους εδάφη. Με έναν πρωτοφανή τρόπο για τη σύγχρονη εποχή, ο Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ θα γιορτάσει τη νίκη του με τη σφαγή του άμαχου χριστιανικού πληθυσμού και την πυρπόληση της πόλης, έχοντας και πάλι ως πρώτο στόχο τους Αρμένιους της Σμύρνης και στη συνέχεια όλο τον άμαχο ελληνικό πληθυσμό.

Με το Ολοκαύτωμα των χριστιανικών πληθυσμών ολοκληρώθηκε η διαδικασία διαμόρφωσης του σύγχρονου τουρκικού έθνους-κράτους, το οποίο θα ιδρυθεί τυπικά το 1923. Στην Ελλάδα κατέφυγαν περίπου ενάμισι εκατομμύριο πρόσφυγες. Σύμφωνα με τις αρμενικές πηγές, από τους 2.026.000 Αρμένιους που ζούσαν πριν από το 1914 στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, εξοντώθηκαν 1,5 εκατ., ενώ οι Έλληνες της Ανατολής (Ιωνία, Πόντος, Καππαδοκία, Ανατολική Θράκη) είχαν περίπου ένα εκατομμύριο νεκρούς.

Τι ζητάει σήμερα η Αρμενία

Οι Αρμένιοι ζητούν από την Τουρκία, να αναγνωρίσει τη Γενοκτονία που διέπραξε και να προχωρήσει στην αποκατάσταση των συνεπειών αυτής προς τον αρμενικό λαό.

Με αυτό τον τρόπο, η αναγνώριση θα φέρει τους δύο λαούς πιο κοντά και θα συμβάλλει στην ειρηνική συνύπαρξη και συμπόρευσή τους. Επιπλέον, επιμένουν στην διεκδίκηση εκ μέρους της Τουρκίας των αρμενικών επαρχιών στην σημερινή νοτιοανατολική Τουρκία από όπου οι Αρμένιοι εκδιώχτηκαν με βίαιο τρόπο.

Τέλος, αξίζει να σημειωθεί ότι οι σχέσεις Τουρκίας Αρμενίας παραμένουν εξαιρετικά παγωμένες και τα σύνορα μεταξύ των δυο χωρών είναι κλειστά, καθώς οι Αρμένιοι παραμένουν σταθεροί στο πάγιο αίτημα τους προς την Τουρκία της αναγνώρισης των φρικτών εγκληματών.