(Λεπτομέρεια από τον πίνακα «Η Ελλάς ευγνωμονούσα» του Θεόδωρου Βρυζάκη)
Μπορεί η δημιουργία του νεοελληνικού κράτους να ταυτίζεται με την 25η Μαρτίου 1821, όταν εκδηλώθηκε η Επανάσταση κατά του οθωμανικού ζυγού, αλλά κανονικά η ημερομηνία της 3ης Φεβρουαρίου είναι η ημερομηνία των «γενεθλίων» του ελληνικού κράτους.
Κι αυτό γιατί στις 3 Φεβρουαρίου του 1830 υπογράφηκε το Πρωτόκολλο της ανεξαρτησίας του Ελληνικού κράτους (γνωστό και ως Πρωτόκολλο του Λονδίνου του 1830) από τις Αγγλία, Γαλλία και Ρωσία.
Ήταν η πρώτη επίσημη, διεθνής διπλωματική πράξη που αναγνώριζε την Ελλάδα ως κυρίαρχο και ανεξάρτητο κράτος, το οποίο θα επεκτεινόταν νότια της συνοριακής γραμμής που όριζαν οι ποταμοί Αχελώος και Σπερχειός.
(Η πρώτη σελίδα του Πρωτοκόλλου από τη Συλλογή του King's College του Λονδίνου)
Στη Συνθήκη οριζόταν ότι πολίτευμα του ελληνικού κράτους θα ήταν η μοναρχία. Για τη θέση του μονάρχη οι συμβαλλόμενες χώρες επέλεξαν τον πρίγκιπα Λεοπόλδο της Σαξονίας-Κόμπουρκ και Γκότα (μετέπειτα βασιλιά του Βελγίου), ο οποίος δεν δέχτηκε. Στον θρόνο τελικά ανέβηκε ο μόλις 17χρονος πρίγκηπας Όθωνας των Βίττελσμπαχ της Βαυαρίας. λόγω και του φιλελληνισμού του πατέρα του Λουδοβίκου Α΄ της Βαυαρίας.
Η Ελλάδα ήταν το πρώτο ανεξάρτητο κράτος στα Βαλκάνια μετά από αιώνες οθωμανικής κυριαρχίας, καθώς η Σερβία η οποία είχε επίσης εξεγερθεί λίγα χρόνια νωρίτερα, είχε επιτύχει την αυτονομία της μόνο και όχι την ανεξαρτησία της.