Κρίσιμο για την πορεία του ελληνικού προγράμματος αναμένεται να είναι η συνεδρίαση της ομάδας εργασίας της ευρωζώνης (EWG) την Δευτέρα στις Βρυξέλλες, καθώς εκεί θα τεθεί επί τάπητος για πρώτη φορά όλο το σχέδιο για την απόφαση για μεσοπρόθεσμη αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους το 2018.
Μετά τις πολιτικές συζητήσεις του Washington Group και τις παρασκηνιακές επαφές στο περιθώριο των G7, οι εκπρόσωποι των 19 υπουργείων οικονομικών θα ανταλλάξουν απόψεις επί προχωρημένων κειμένων και τεχνικών επιλογών για τη μεσοπρόθεσμη αναδιάρθρωση.
Στη συνεδρίαση, που δεν θα έχει αποκλειστικό αντικείμενο την Ελλάδα, θα εκπροσωπηθεί και το ΔΝΤ.
Σύμφωνα με τα όσα πληροφορούνται οι ειδήσεις οι συζητήσεις των δύο πλευρών έχουν προχωρήσει αρκετά και καταγράφονται ήδη αρκετά σημεία συμφωνίας ΕΕ και ΔΝΤ:
• η μεσοπρόθεσμη αναδιάρθρωση θα εκτελεστεί στο τέλος του προγράμματος το 2018,
• η μόνη αποδεκτή λίστα πιθανών μέτρων είναι αυτή της 25ης Μαΐου του 2016,
• η εκτέλεση των μέτρων δεν πρέπει να οδηγεί σε καθαρές απώλειες για τα κράτη μέλη που δάνεισαν ή εγγυήθηκαν δάνεια για την Ελλάδα
• το όποιο κόστος των μέτρων θα πρέπει να χρηματοδοτηθεί “εκ των ενόντων”, δηλαδή τα υπόλοιπα από τα 86 δις και τα κέρδη επί ελληνικών ομολόγων,
• η μεσοπρόθεσμη αναδιάρθρωση είναι “σε γενικές γραμμές” αναγκαία και απαραίτητη.
• στο τραπέζι βρίσκεται η μερική ή συνολική αποπληρωμή του ΔΝΤ και η εξαγορά των διμερών δανείων του 2010,
• εξετάζεται η νέα επέκταση της ωρίμανσης λήξεων δανείων του ESM/EFSF στα 40 χρόνια,
• στην Ελλάδα πρέπει να προσφερθεί προληπτική γραμμή στήριξης για την έξοδό της στις αγορές,
αλλά και διαφωνίας:
• πρέπει ή όχι να κοινοποιηθεί στο ΔΣ του ΔΝΤ η δέσμευση για την επέκταση των 40 ετών, θα υπάρχει ή όχι στα κοινοτικά κείμενα;
• με ποιον τρόπο θα δεσμευθεί το Eurogroup στα μεσοπρόθεσμα μέτρα; είναι αρκετή μια ανακοίνωση;
• θα πρέπει η ΕΕ να ανακοινώσει ότι η μεσοπρόθεσμη αναδιάρθρωση οδηγεί σε διαγραφή καθαρής αξίας χρέους άνω των 20 μονάδων; και τέλος
• ποια θα είναι τα τελικά συμφωνημένα ποσοστά των πρωτογενών πλεονασμάτων;
Εκεί όμως ακριβώς ξεκινούν τα προβλήματα. Στις συζητήσεις που έχουν γίνει σε ανώτερο επίπεδο μεταξύ ΔΝΤ και ΕΕ, το ΔΝΤ ξεκινά από τη θέση ότι τα θέλει όλα ταυτόχρονα - δηλαδή και τη αποπληρωμή του και την επέκταση της ωρίμανσης. Τα κεφάλαια όμως που θα χρηματοδοτήσουν τις δύο αυτές κινήσεις είναι συγκεκριμένα.
Οι Ευρωπαίοι αντιτείνουν στο Ταμείο ότι με την αποπληρωμή του θα έχει αποχωρήσει πολύ πριν τεσταριστούν οι μεσοπρόθεσμες αντοχές της Ελλάδας στις αγορές. Σημειώνουν δε ότι θα φροντίσουν να υπάρχει προληπτική γραμμή χρηματοδότησης από το 2018 και μετά.
Οι τεχνοκράτες (ειδικοί του ΔΝΤ και του ESM και όχι τα μέλη του EWG) έχουν λάβει την εντολή να λύσουν λογιστικά το ζήτημα.
Το μήνυμα από τις συναντήσεις του Washington group στο Μπάρι ήταν πως pacta sunt servanda (οι συμφωνίες πρέπει να τηρηθούν). Προς το παρόν δεν καταγράφεται ούτε ρήξη, ούτε ιδιαίτερη ανησυχία. Το δε χρονοδιάγραμμα των 6 εβδομάδων για την εκταμίευση φαίνεται πως θα τηρηθεί με όλους τους ενδιάμεσους σταθμούς κανονικά.