«Ήταν μια ευλογία για εμάς, ένας γλυκός σταυρός. Χάρη σε αυτήν προσπαθήσαμε να γίνουμε όλοι καλύτεροι» λέει ο βουλευτής Νίκος Νικολόπουλος, ο οποίος αποχαιρέτησε για πάντα πριν από έναν μήνα την κόρη του Νίκη.
Όπως εξομολογείται στην εκπομπή «Αλήθειες με τη Ζήνα», οι τελευταίες στιγμές της πολυαγαπημένης του κόρης, του προκαλούν πόνο και δάκρυα.
«Όσο σκληρόκαρδος και να είσαι, οι τελευταίες στιγμές προκαλούν θλίψη» τονίζει και θυμάται βουρκωμένος πως «εκείνη που είδε την τελευταία της ματιά, πριν τον εγκεφαλικό θάνατο, ήταν η μητέρα της. Ήταν αυτή η τρυφερή σκηνή που το παιδί κοιτά τη μητέρα του με αυτό το χαρακτηριστικό χαμόγελο».
«Η γυναίκα μου έκανε την σκέψη για τη δωρεά οργάνων»
Ο ανεξάρτητος βουλευτής εξομολογείται ότι δεν είχε περάσει από το δικό του μυαλό η δωρεά οργάνων.
«Δεν είχε περάσει από το δικό μου μυαλό για τα όργανα. Ήταν σκέψη της Τασίας, η οποία εκείνη τη στιγμή -όπως κάνει όλα τα χρόνια που με συντροφεύει- είχε την αυτοκυριαρχία της και βγήκε αυτή η απέραντη αγάπη. Δεν ήταν εύκολη απόφαση» τονίζει ο κ. Νικολόπουλος, ο οποίος εξηγεί ότι το θέμα της δωρεάς οργάνων το συζήτησαν και με τα άλλα τους τρία παιδιά.
«Χρειάζεται χρόνος για να το αποδεχθεί κανείς. Πολύ δε περισσότερο όταν έφτασε και η στιγμή να συμβεί. Όταν, δηλαδή, πέρασε το παιδί από μπροστά μου και ήξερα ότι πηγαίνει ως πρόβατο επί σφαγή. Εκεί είναι όλες οι εικόνες που κάνουν κάποιον να πονά και να σκέφτεται. Ένιωσα αυτό: ότι ένα κορμάκι δροσερό ήθελε να δωρίσει ότι πιο σημαντικό. Κάποιος να βρει το φως του, κάποιος τη ζωή του» πρόσθεσε συγκλονίζοντας.
«Δεν είναι επιθυμία μας να γνωρίσουμε τους ανθρώπους στους οποίους δόθηκαν τα όργα��α»
Ο ανεξάρτητος βουλευτής επισημαίνει πως δεν θα πουν «όχι» εάν οι άνθρωποι στους οποίους μεταμοσχεύτηκαν τα όργανα της Νίκης θέλουν να τους γνωρίσουν ωστόσο ξεκαθαρίζει πως δεν αισθάνονται ότι κάποιος τους οφείλει ένα «ευχαριστώ».
«Δεν θα αρνηθούμε να γνωρίσουμε τους ανθρώπους αυτούς αλλά δεν είναι επιθυμία μας. Μπορεί κάποιος να νιώθει την υποχρέωση να μας πει ευχαριστώ αλλά δεν χρειάζεται να πει. Ας πει μια ευχούλα για τη Νίκη μας, για όλα τα παιδιά» επισημαίνει.
«Ο Θεός την έκοψε από τη ζωή όπως κόβουμε το ωραιότερο τριαντάφυλλο από τον κήπο»
Ο κ. Νικολόπουλος, με σθένος και κουράγιο, επισημαίνει πως ήταν θέλημα Θεού να φύγει η Νίκη του από τη ζωή και βουρκωμένος επισημαίνει πως τουλάχιστον «εκείνο το Σάββατο είμαστε όλοι γύρω από το τραπέζι και φάγαμε οικογενειακώς».
«Στις τελευταίες της στιγμές η παρουσία του θεού ήταν εμφανής. Την έκοψε από τη ζωή όπως κόβουμε εμείς το ωραιότερο τριαντάφυλλο από έναν κήπο. Έφυγε μέσα σε λίγα λεπτά, ενώ ήταν ζωηρή και επίμονη όπως πάντα» λέει ο κ. Νικολόπουλος.
«Υπήρξαν φορές που γονατίσαμε και είπαμε “θεέ μου δώσε μας δύναμη”»
H ζωή σε ένα σπίτι με ένα παιδί σαν τη Νίκη, που έπασχε από αυτισμό, δεν ήταν εύκολη. Παρά τη δεδομένη αγάπη και υπομονή που είχε από την οικογένειά της, υπήρξαν στιγμές που οι δυσκολίες έμοιαζαν αξεπέραστες.
«Υπήρξαν πολλές φορές που γονατίσαμε και είπαμε “δώσε μας δύναμη, θεέ μου”. Συνέχεια, η σκέψη μας ήταν τι θα γίνει όταν μεγαλώσει, τι θα γίνει όταν πεθάνουμε εμείς. Ήταν μια μόνιμη σκέψη» εξομολογείται.
«Μου λείπει η Νίκη μου» - Το μήνυμά του προς τις οικογένειες που βιώνουν ανάλογη κατάσταση
Ο κ. Νικολόπουλος εξομολογήθηκε πως τον προβλημάτισε πολύ το γεγονός ότι αν και ο ίδιος έχει διατελέσει υπουργός και βουλευτής, εν τούτοις δύσκολα έβρισκε κατανόηση ή λύσεις στο πρόβλημά του.
«Είναι φοβερό να συμμετέχεις εσύ στα πράγματα και να βλέπεις ότι δεν μπορείς να μιλήσεις σε συναδέλφους ή σε υπουργούς και να νιώθεις ότι είσαι στον αυτισμό αφού δεν καταλαβαίνουν όλοι οι άλλοι. Σκεφτόμουν συχνά πως αν τώρα -που είμαστε στα πράγματα- δεν ακούει κανένας, πότε θα ακούσει; Πως θα ακούσει τον άλλο, τον διπλανό μου; Που είναι σε χειρότερη θέση; Που δεν έχει ούτε καν τα χρήματα για τα φάρμακα;» είπε ο κ. Νικολόπουλος.
Ο ίδιος τονίζει πως ήδη του λείπει η κορούλα του και στέλνει ένα μήνυμα σε όσες οικογένειες αντιμετωπίζουν ανάλογη κατάσταση: «Θα τη θυμόμαστε και θα την έχουμε ανάγκη πάντα. Δεν μας είχε αυτή ανάγκη, εμείς την είχαμε. Θέλω να πω στους γονείς που έχουν έναν τέτοιο σταυρό, να το δούνε κάπως έτσι. Ξέρω ότι είναι δύσκολο, το έχω ζήσει. Αλλά έχουνε μια ευλογία στο σπίτι τους».
Το τελευταίο πράγμα που της είπε – Τι είναι αυτό που δεν μπόρεσε να της δώσει
Με πόνο ψυχής και μπροστά σε μια αναστρέψιμη κατάσταση, ο κ. Νικολόπουλος έσκυψε κα�� είπε δύο κουβέντες στη Νίκη του, τις τελευταίες πριν την αποχαιρετήσει για πάντα.
«Της ζήτησα να είναι κοντά μας και να μας δίνει δύναμη» εξομολογείται με δάκρυα στα μάτια.
Απαντώντας στο τι είναι αυτό που δεν έδωσε στη Νίκη του, απαντά δίχως δεύτερη σκέψη «ο χρόνος»: «Δεν της έδωσα το χρόνο που έπρεπε. Αλλά είναι το τίμημα της πολιτικής. Δεν τον έδωσα ούτε στη γυναίκα μου, ούτε στα άλλα μου παιδιά».
Η δωρεά οργάνων και η σύμπτωση με τον πατέρα του
Ο κ. Νικολόπουλος, ιδιαίτερα συγκινημένος, στάθηκε ιδιαίτερα στον άνθρωπο στον οποίο μεταμοσχεύτηκε το συκώτι της Νίκης του, αποκαλύπτοντας ότι στην ακριβώς ίδια ηλικία είχε πεθάνει ο πατέρας του από συκώτι.
«Ο πατέρας μου πέθανε στα 50 του από το συκώτι του. Ο άνθρωπος που πήρε το συκώτι της Νίκης ήταν 50 ετών και θα πέθαινε αν δεν γινόταν η μεταμόσχευση. Δεν μπορεί να μη χαίρεται ο πατέρας μου στον ουρανό που η εγγονή του έδωσε ζωή σε έναν άλλο στα ίδια χρόνια με εκείνον» είπε ο ανεξάρτητος βουλευτής.
Κλείνοντας τη συνέντευξη, ο κ. Νικολόπουλος με μία πρόταση περιγράφει πως θα είναι η ζωή για την οικογένειά του στο εξής, χωρίς την πολυαγαπημένη τους Νίκη: «Και θα χαιρόμαστε που είναι στους ουρανούς και περνά καλύτερα απ’ ότι περνούσε εδώ και θα κλαίμε γιατί δεν την έχουμε εδώ να την αγκαλιάσουμε και να την χαϊδέψουμε».
Διαβάστε όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο.
