«Ζει ο βασιλιάς Αλέξανδρος;», αυτό ήταν το ερώτημα που έθετε η γοργόνα στους ναυτικούς σύμφωνα με το μύθο και ανάλογα με την απάντηση που έδιναν συνέχιζαν το ταξίδι τους ή πνίγονταν στα σκοτεινά βάθη της θάλασσας. Σήμερα το βασικό ερώτημα που απασχολεί τις εκάστοτε κυβερνήσεις τα τελευταία επτά χρόνια είναι πόσοι είναι τελικά οι φορείς και οι οργανισμοί του Δημοσίου.
Το ερώτημα αυτό από το 2009 βασανίζει τους υπουργούς Εσωτερικών των διαφόρων κυβερνήσεων και παραμένει μέχρι και σήμερα αναπάντητο, καθώς 500 – 600 φορείς αρνούνται να απογραφούν.
Σε μια τελευταία απέλπιδα προσπάθεια, ο αναπληρωτής υπουργός Εσωτερικών, Χ. Βερναρδάκης με εγκύκλιο που εξέδωσε τον περασμένο μήνα, ζητούσε από τους γενικούς διευθυντές των οικονομικών υπηρεσιών να του αποστείλουν αναλυτικό κατάλογο με όλους τους φορείς που δεν έχουν απογραφεί στο Μητρώο Ανθρώπινου Δυναμικού του ελληνικού Δημοσίου και επιχορηγούνται τουλάχιστον κατά 50% από κρατικούς πόρους.
Στην εγκύκλιο περιγράφεται αναλυτικά η διαδικασία που πρέπει να ακολουθηθεί και επισημαίνεται ότι αφορά τους φορείς ή τους οργανισμούς που δεν έχουν προσωπικό, διαθέτουν μόνο αποσπασμένους υπαλλήλους ή εξυπηρετούνται διοικητικά από άλλους φορείς. Εν συνεχεία τα νομικά πρόσωπα θα πρέπει να ενταχθούν στο σύστημα της Ενιαίας Αρχής Πληρωμών.
Παρ’ όλ’ αυτά, στου κουφού την πόρτα όσο θέλεις βρόντα, λέει ο σοφός λαός κι έτσι τώρα ο κ. Βερναρδάκης θα πρέπει να κάνει πράξη τις απειλές του για αυστηρές κυρώσεις για τα νομικά πρόσωπα που θα παρεκκλίνουν από την υποχρέωση απογραφής, όπως για παράδειγμα η αναστολή της κρατικής χρηματοδότησής τους και η διακοπή μισθοδοσίας του προσωπικού τους.
Κι αν αναρωτιέστε ποιοι είναι αυτοί οι φορείς που προκαλούν ακόμα πονοκέφαλο στην κυβέρνηση να σας δώσουμε μερικά παραδείγματα.
Η πιο τρανταχτή περίπτωση είναι ο Οργανισμός Κωπαΐδας, ο οποίος συστάθηκε το 1953, δηλαδή 22 χρόνια μετά την αποξήρανση της λίμνης Κωπαΐδας για να ποτίζει τις καλλιέργειες στην περιοχή. Όμως έως το 2011 ο φορέας βρέθηκε να χρωστάει στην ΕΥΔΑΠ σχεδόν ενάμισι εκατομμύριο ευρώ!
Ένα ακόμα παράδειγμα είναι και ο «Σταθμός Ελέγχου Κάπρων», ο οποίος πρωτομπήκε στο στόχαστρο για να καταργηθεί ένα πρωινό του 2011. Ο οργανισμός αυτός συστάθηκε το 1997, αλλά όταν ετέθη θέμα κατάργησής του κανείς δεν ήξερε πού έβρισκε τους κάπρους και τι τους έκανε όταν στάθμευαν στα… ενδότερά του. Στα Μέγαρα μάλιστα, όπου υποτίθεται ότι ήταν η έδρα του οργανισμού, κανείς δεν είχε ακούσει τίποτα γι’ αυτόν.
