Στην εκτίμηση ότι ο Αλέξης Τσίπρας «έκανε πολύ μεγάλη προσπάθεια εξευμενισμού και γοητείας και έκανε δυσανάλογα πολύ μεγάλες παραχωρήσεις σε ιστορικού χαρακτήρα θέματα, χωρίς δυστυχώς κανένα πρακτικό αποτέλεσμα» προχώρησε το ΠΑΣΟΚ, σχολιάζοντας την συνάντηση Τσίπρα-Μέρκελ.
Σύμφωνα με την Χαριλάου Τρικούπη, ο πρωθυπουργός επικαλέστηκε για πρώτη φορά ως επίτευγμα τη δημοσιονομική προσαρμογή των προηγούμενων χρόνων, ενώ υιοθέτησε τη βασική θέση της γερμανικής πλευράς σε ό,τι αφορά τις γερμανικές επανορθώσεις.
Αναλυτικά, η ανακοίνωση:
"Πολλαπλά διδακτική για την ελληνική κοινή γνώμη και ιδίως για τα στελέχη της κυβερνητικής πλειοψηφίας ΣΥΡΙΖΑ / ΑΝΕΛ ήταν η κοινή συνέντευξη της κας Μέρκελ και του κ. Τσίπρα στο Βερολίνο:
Επί της ουσίας του ελληνικού οικονομικού ζητήματος, η κα Μέρκελ για μια ακόμη φορά παρέπεμψε στους θεσμούς (δηλαδή την τρόικα ) και τελικά στο Eurogroup και εξάρτησε τις εξελίξεις σε σχέση με την καταβολή δόσεων και την αντιμετώπιση των αναγκών ρευστότητας του ελληνικού δημοσίου, από την εφαρμογή της απόφασης του Eurogroup της 20.2 και την δέσμευση της ελληνικής κυβέρνησης γύρω από ένα ολοκληρωμένο, συγκεκριμένο και μετρήσιμο πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων.
Από τη δική του πλευρά, ο κ. Τσίπρας δεν επανέλαβε - και ευτυχώς - την βαθιά επικίνδυνη θέση της επιστολής του της 15.3 προς την κα Μέρκελ πως αν βρεθεί σε δίλημμα να καταβληθούν μισθοί και συντάξεις ή να εκπληρωθούν ��ποχρεώσεις έναντι της ΕΚΤ και του ΔΝΤ, θα κάνει το πρώτο. Ελπίζουμε να κατανόησε ότι βεβαίως προηγούνται πάντα οι μισθοί, οι συντάξεις και η λειτουργία του κράτους , αν βρεθείς όμως σε τέτοιο τραγικό δίλημμα το επόμενο δεκαπενθήμερο δεν θα μπορείς να πληρώσεις ούτε μισθούς, ούτε συντάξεις.
Σημειώνουμε ότι για πρώτη φορά ο κ. Τσίπρας επικαλείται ως επίτευγμα τη δημοσιονομική προσαρμογή που επιτεύχθηκε τα προηγούμενα χρόνια προκαλώντας βεβαίως σωρευτική ύφεση και απαράδεκτα υψηλή ανεργία - γιατί δυστυχώς η άλλη επιλογή θα ήταν η ασύντακτη χρεωκοπία με πολύ βαθύτερη ύφεση και ακόμη μεγαλύτερη ανεργία - και ζήτησε αλλαγή μίγματος μέτρων και όχι αλλαγή πλαισίου. Θα θυμάται ίσως ότι αυτή ήταν και είναι η δική μας σταθερή θέση και το βασικό ζήτημα όλων των συζητήσεων μέχρι την προκήρυξη των εκλογών. Αν αυτό δεν ήταν μια επικοινωνιακή υπεκφυγή για χρήση μόνο στο Βερολίνο, θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον η συνέχεια της σχετικής συζήτησης στην ελληνική Βουλή ενώπιον των βουλευτών της κυβερνητικής πλειοψηφίας.
Στο ζήτημα των γερμανικών επανορθώσεων και του κατοχικού δανείου υπήρξε - δυστυχώς - δημόσια δήλωση του Έλληνα Πρωθυπουργού, σύμφωνα με την οποία το ζήτημα δεν είναι υλικό αλλά ηθικό. Αποδέχθηκε έτσι τη βασική θέση της γερμανικής πλευράς που συνεχώς αναγνωρίζει την ιστορική και ηθική ευθύνη της Γερμανίας αλλά θεωρεί κλειστό το νομικό δηλαδή υλικό θέμα των επανορθώσεων και του δανείου. Ο κ. Τσίπρας ακύρωσε επίσης τη κοινοβουλευτική δήλωση του υπουργού Δικαιοσύνης ότι είναι έτοιμος να χορηγήσει την άδεια αναγκαστικής εκτέλεσης κατά περιουσιακών στοιχείων του γερμανικού δημόσιο στην Ελλάδα. Τίθεται συνεπώς το ερώτημα: τί αναμένουμε τώρα από την Ολομέλεια του ΝΣΚ, γνώμη επί του ιστορικού και ηθικού ζητήματος;
Έθεσε ο κ.Τσίπρας και ορθά το ζήτημα της δικαστικής συνδρομής στην υπόθεση Ζίμενς, για την οποία υπάρχει και επιπρόσθετη συμβατική υποχρέωση που δεν τηρείται. Παρέλειψε όμως στο πλαίσιο αυτό να θυμίσει - όπως έχει γίνει άλλες φορές στο παρελθόν σε όλα τα θεσμικά επίπεδα - τον κάκιστο και ένοχο ρόλο και άλλων γερμανικών εταιριών σε υποθέσεις διαφθοράς.
Τελικά ο κ. Τσίπρας έκανε πολύ μεγάλη προσπάθεια εξευμενισμού και γοητείας και έκανε δυσανάλογα πολύ μεγάλες παραχωρήσεις σε ιστορικού χαρακτήρα θέματα, χωρίς δυστυχώς κανένα πρακτικό αποτέλεσμα".
"Πολλαπλά διδακτική για την ελληνική κοινή γνώμη και ιδίως για τα στελέχη της κυβερνητικής πλειοψηφίας ΣΥΡΙΖΑ / ΑΝΕΛ ήταν η κοινή συνέντευξη της κας Μέρκελ και του κ. Τσίπρα στο Βερολίνο:
Επί της ουσίας του ελληνικού οικονομικού ζητήματος, η κα Μέρκελ για μια ακόμη φορά παρέπεμψε στους θεσμούς (δηλαδή την τρόικα ) και τελικά στο Eurogroup και εξάρτησε τις εξελίξεις σε σχέση με την καταβολή δόσεων και την αντιμετώπιση των αναγκών ρευστότητας του ελληνικού δημοσίου, από την εφαρμογή της απόφασης του Eurogroup της 20.2 και την δέσμευση της ελληνικής κυβέρνησης γύρω από ένα ολοκληρωμένο, συγκεκριμένο και μετρήσιμο πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων.
Από τη δική του πλευρά, ο κ. Τσίπρας δεν επανέλαβε - και ευτυχώς - την βαθιά επικίνδυνη θέση της επιστολής του της 15.3 προς την κα Μέρκελ πως αν βρεθεί σε δίλημμα να καταβληθούν μισθοί και συντάξεις ή να εκπληρωθούν ��ποχρεώσεις έναντι της ΕΚΤ και του ΔΝΤ, θα κάνει το πρώτο. Ελπίζουμε να κατανόησε ότι βεβαίως προηγούνται πάντα οι μισθοί, οι συντάξεις και η λειτουργία του κράτους , αν βρεθείς όμως σε τέτοιο τραγικό δίλημμα το επόμενο δεκαπενθήμερο δεν θα μπορείς να πληρώσεις ούτε μισθούς, ούτε συντάξεις.
Σημειώνουμε ότι για πρώτη φορά ο κ. Τσίπρας επικαλείται ως επίτευγμα τη δημοσιονομική προσαρμογή που επιτεύχθηκε τα προηγούμενα χρόνια προκαλώντας βεβαίως σωρευτική ύφεση και απαράδεκτα υψηλή ανεργία - γιατί δυστυχώς η άλλη επιλογή θα ήταν η ασύντακτη χρεωκοπία με πολύ βαθύτερη ύφεση και ακόμη μεγαλύτερη ανεργία - και ζήτησε αλλαγή μίγματος μέτρων και όχι αλλαγή πλαισίου. Θα θυμάται ίσως ότι αυτή ήταν και είναι η δική μας σταθερή θέση και το βασικό ζήτημα όλων των συζητήσεων μέχρι την προκήρυξη των εκλογών. Αν αυτό δεν ήταν μια επικοινωνιακή υπεκφυγή για χρήση μόνο στο Βερολίνο, θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον η συνέχεια της σχετικής συζήτησης στην ελληνική Βουλή ενώπιον των βουλευτών της κυβερνητικής πλειοψηφίας.
Στο ζήτημα των γερμανικών επανορθώσεων και του κατοχικού δανείου υπήρξε - δυστυχώς - δημόσια δήλωση του Έλληνα Πρωθυπουργού, σύμφωνα με την οποία το ζήτημα δεν είναι υλικό αλλά ηθικό. Αποδέχθηκε έτσι τη βασική θέση της γερμανικής πλευράς που συνεχώς αναγνωρίζει την ιστορική και ηθική ευθύνη της Γερμανίας αλλά θεωρεί κλειστό το νομικό δηλαδή υλικό θέμα των επανορθώσεων και του δανείου. Ο κ. Τσίπρας ακύρωσε επίσης τη κοινοβουλευτική δήλωση του υπουργού Δικαιοσύνης ότι είναι έτοιμος να χορηγήσει την άδεια αναγκαστικής εκτέλεσης κατά περιουσιακών στοιχείων του γερμανικού δημόσιο στην Ελλάδα. Τίθεται συνεπώς το ερώτημα: τί αναμένουμε τώρα από την Ολομέλεια του ΝΣΚ, γνώμη επί του ιστορικού και ηθικού ζητήματος;
Έθεσε ο κ.Τσίπρας και ορθά το ζήτημα της δικαστικής συνδρομής στην υπόθεση Ζίμενς, για την οποία υπάρχει και επιπρόσθετη συμβατική υποχρέωση που δεν τηρείται. Παρέλειψε όμως στο πλαίσιο αυτό να θυμίσει - όπως έχει γίνει άλλες φορές στο παρελθόν σε όλα τα θεσμικά επίπεδα - τον κάκιστο και ένοχο ρόλο και άλλων γερμανικών εταιριών σε υποθέσεις διαφθοράς.
Τελικά ο κ. Τσίπρας έκανε πολύ μεγάλη προσπάθεια εξευμενισμού και γοητείας και έκανε δυσανάλογα πολύ μεγάλες παραχωρήσεις σε ιστορικού χαρακτήρα θέματα, χωρίς δυστυχώς κανένα πρακτικό αποτέλεσμα".
