Το «κατηγορώ» του προς το ΔΝΤ και την Ευρώπη εξαπέλυσε ο Στρος Καν, ο οποίος παράλληλα δε δίστασε να κάνει και την αυτοκριτική του.
Ο πρώην διευθυντής του ΔΝΤ, μετά το σκάνδαλο με την καμαριέρα, επιστρέφει δυναμικά στην πολιτική σκηνή.
Έτσι, μεταξύ άλλων, στην ομιλία του στο Παγκόσμιο Συνέδριο κατά της Κρίσης, ο Στρος Καν εξαπέλυσε το «κατηγορώ» του σε ΔΝΤ και Ευρώπη για την κρίση στην Ελλάδα, λέγοντας από το βήμα του συνεδρίου:
«Οταν προέκυψε το πρόβλημα της Ελλάδας, το βασικό θέμα συζήτησης στην Ευρώπη ήταν η εμπλοκή ή όχι του ΔΝΤ, στη διαδικασία διάσωσής της. Αυτό ήταν ένα τεράστιο λάθος, διότι οι Βρυξέλλες καθυστέρησαν από 6 μήνες έως και ένα χρόνο για να ληφθούν οι αποφάσεις που έπρεπε».
Και φυσικά, δεν παρέλειψε να κάνει και την αυτοκριτική του:
«Η Ευρώπη πίστεψε ότι απλά θα δώσει πόρους στην Ελλάδα και ότι αυτή θα αρχίσει να αναπτύσσεται. Η κατάσταση στην Ελλάδα, όμως, εκείνη την κρίσιμη περίοδο, δεν ήταν φυσιολογική. Αν με ρωτήσετε ποιος φταίει πραγματικά για αυτό που συμβαίνει στην ευρωζώνη, θα σας πω: Φταίω εγώ. Το1998, όταν ήμουν υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας συγκρούστηκα με τους Γερμανούς που ήθελαν μεγαλύτερο έλεγχο στις χώ��ες οι οποίες θα έμπαιναν στο ευρώ. Το αποτέλεσμα ήταν να έχουμε ένα κακό σύμφωνο σταθερότητας, το οποίο, όπως αποδείχθηκε πλέον, δεν είχε τα επιθυμητά αποτελέσματα».
Τέλος, αναφερόμενος στην κρίση της Κύπρου, τόνισε πως απειλήθηκε για να πει το «ναι»:
«Η κυπριακή πλευρά είπε όχι στο ευρωπαϊκό σχέδιο, υπο��τηρίζοντας ότι δεν μπορεί να κάνει όλα όσα πριν από δύο εβδομάδες, στις κυπριακές εκλογές δηλαδή, έλεγε στους Κύπριους ψηφοφόρους ότι δεν θα κάνει», εξήγησε ο Πισσαρίδης και συνέχισε: «Εκείνη την Κυριακή, η απάντηση που έλαβε ήταν ότι αν δεν εφαρμοστεί το σχέδιο, την Δευτέρα οι τράπεζες δεν θα έχουν καθόλου λεφτά και η χώρα δεν θα μπορεί σε καμία περίπτωση να δανειστεί από τις αγορές, και την Τρίτη, η Κύπρος θα χρ��οκοπήσει. Και τότε η κυπριακή πλευρά είπε ναι. Από την Ευρώπη λείπουν σήμερα πρωτίστως οι προσωπικότητες και έπειτα οι θεσμοί. Πραγματικά νομίζω ότι έχω να δω τον κύριο Ολάντ από την περίοδο των γαλλικών εκλογών».
