Η συμμετοχή του κ. Τσίπρα στη συγκεκριμένη εκδήλωση ερμηνεύεται και ως προσπάθεια να δημιουργήσει «ρήγμα» ανάμεσα στα στελέχη που πρόσκεινται στον νυν πρωθυπουργό Α. Σαμαρά με τα στελέχη που πρόσκεινται στον προκάτοχό του στην ηγεσία της ΝΔ Κώστα Καραμανλή.
«Θέμα» όμως σύμφωνα με πληροφορίες (με εντελώς διαφορετική αφετηρία) έχει δημιουργηθεί και στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς στελέχη προσκείμενα στο «Αριστερό Ρεύμα», όπως ο Π. Λαφαζάνης και ο Δ. Στρατούλης, διαφωνούν με την παρουσία του κ. Τσίπρα στη συγκεκριμένη εκδήλωση.
Κατά τον ΣΥΡΙΖΑ πάντως, η παρουσία του Αλ. Τσίπρα σε αυτή την εκδήλωση «δημιουργεί ιδιαίτερη ανησυχία στον κ. Α. Σαμαρά ο οποίος, σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες, έκανε τα πάντα για την αποτρέψει ή/και να την υποβαθμίσει». Όπως προστίθεται στο non paper «ίσως αυτό που ενοχλεί τον κ. Σαμαρά είναι οι καίριες επισημάνσεις των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ ότι τα ακροδεξιά χαρακτηριστικά που ο ίδιος και οι συνεργάτες του προσδίδουν στη ΝΔ απέχουν πολύ από τη φυσιογνωμία που είχε επιλέξει ο ιδρυτής της, καθώς και οι διαφωνίες στο ίδιο το κόμμα της ΝΔ επί αυτής της ιδεολογικής μετάλλαξης».
Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ δικαιολογείται ακόμα ότι «δεν συνιστά κάτι το καινοφανές η συμμετοχή του επικ��φαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης, σε εκδήλωση επιστημονικού ιδρύματος άλλου κόμματος». Στο non paper αναφέρεται επίσης για το ζήτημα:
«Ο πολιτικός πολιτισμός της Αριστεράς επιβάλλει σεβασμό προς τους πολιτικούς μας αντιπάλους. Πόσο μάλλον όταν πρόκειται για ένα πρόσωπο όπως ο Κ. Καραμανλής που, αντίθετα με την προδικτατορική περίοδο, μετά τη Χούντα διαδραμάτισε σημαίνοντα ρόλο στην εμπέδωση των δημοκρατικών θεσμών. Αυτό δεν αλλάζει το γεγονός ότι η Αριστερά ιστορικά βρέθηκε απέναντί του με διαφορετικές προτάσεις και θέσεις».
Από τις εξηγήσεις του ΣΥΡΙΖΑ δεν θα μπορούσε φυσικά να λείψει η σύνδεση με τη σημερινή συγκυρία και με το Μνημόνιο:
«Ο Αλ. Τσίπρας προσέρχεται στην εν ��όγω εκδήλωση, με τις θέσεις και τις προτάσεις της Αριστεράς, του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, για την ανάγκη μιας πολιτικής στον αντίποδα του αποδεδειγμένα αποτυχημένου μνημονίου, για την υπεράσπιση της δημοκρατίας και του κοινωνικού κράτους απέναντι στην καταστροφική μανία των αγορών. Πρόκειται για απόψεις που συγκροτούν έναν εναλλακτικό, δημοκρατικό δρόμο αντιμετώπισης της κρίσης, κατά τη γνώμη μας τον μόνο ρεαλιστικό. Είναι προτάσεις που αφορούν τη συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών που συμμερίζονται τις δημοκρατικές αξίες της κοινωνικής δικαιοσύνης, της αλληλεγγύης, της συλλογικής και ατομικής αξιοπρέπειας. Με αυτή την έννοια αλε».
