Ζακ Σιράκ: Ποια ήταν η μεγαλύτερη τραγωδία της ζωής του

Σε ηλικία 87 ετών άφησε την τελευταία του πνοή ο Ζακ Σιράκ, πρώην πρόεδρος της Γαλλίας.

Η ανακοίνωση του θανάτου του έγινε γνωστή από την οικογένειά του. «Ο πρόεδρος Ζακ Σιράκ έσβησε σήμερα το πρωί ανάμεσα στους δικούς του. Γαλήνια», δήλωσε ο Σαλά-Μπαρού, γαμπρός του Σιράκ.

Ο πρώην Πρόεδρος της Γαλλίας υπέφερε τα τελευταία χρόνια από απώλεια μνήμης, που οφειλόταν είτε σε μια μορφή Αλτσχάιμερ, είτε σε ένα μικρό εγκεφαλικό που είχε υποστεί στο παρελθόν.

Ζακ Σιράκ: Ο αγαπημένος πολιτικός της χώρας

Είχε μία από τις μακροβιότερες πολιτικές καριέρες της Ευρώπης. Διετέλεσε δύο φορές Πρόεδρος της Γαλλίας, δύο φορές Πρωθυπουργός και 18 χρόνια δήμαρχος του Παρισιού.

Κατηγορήθηκε για «απραγία» και «πολιτική στασιμότητα»  ενώ υπηρετούσε τη θητεία του ως Πρόεδρος της χώρας, θεωρήθηκε υπεύθυνος για την έκρηξη των ανισοτήτων και της ανεργίας, αλλά και για το ότι άφησε τη Γαλλία «χωρισμένη» να παλεύει με ένα τεράστιο χρέος.

Μετά από μία ιστορική δίκη το 2011, έγινε ο πρώτος πρώην πρόεδρος της χώρας, που κατηγορήθηκε για διαφθορά μετά από κατηγορίες υπεξαίρεσης χρημάτων που φέρονται να χρησιμοποιήθηκαν για τη χρηματοδότηση της πολιτικής του παράταξης, ενώ διατελούσε δήμαρχος του Παρισιού. Κρίθηκε ένοχος και σε ηλικία 79 ετών καταδικάστηκε σε δύο χρόνια φυλάκιση με αναστολή.

Παρ΄όλ΄αυτά για περισσότερες από τρεις δεκαετίες ο Σιράκ θεωρούταν ένας από τους κυρίαρχους ηγέτες της χώρας, ενώ ακόμα και όταν «συνταξιοδοτήθηκε» από την πολιτική, παρέμεινε ένας από τους αγαπημένους πολιτικούς της χώρας.

Υπήρξε παθιασμένος υποστηρικτής της Ευρωπαϊκής ενότητας. Το όραμά του ήταν για μία «Ενωμένη Ευρώπη των Κρατών» και όχι για «Ενωμένα Κράτη της Ευρώπης».

Πολλοί τον θυμούνται για την αμυντική στάση που είχε κρατήσει στο παρελθόν απέναντι στις ΗΠΑ όταν είχαν αποφασίσει να κηρύξουν τον πόλεμο στο Ιράκ το 2003. «Ο πόλεμος είναι πάντα το τελευταίο καταφύγιο. Είναι πάντοτε απόδειξη αποτυχίας. Η χειρότερη λύση όλων, επειδή φέρνει θάνατο και δυστυχία» είχε πει μία εβδομάδα πριν την εισβολή των ΗΠΑ και των συμμαχικών δυνάμεων στο Ιράκ. Είχε προειδοποιήσει μάλιστα πως κάθε μορφή κατάληψης στο Ιράκ θα αποδεικνυόταν «εφιάλτης».

Παράλληλα ο Ζακ Σιράκ κατάργησε την στρατιωτική θητεία, αναγνώρισε την ευθύνη του γαλλικού Κράτους στα ναζιστικά εγκλήματα και έγινε διάσημος για την κραυγή «Το σπίτι μας καίγεται» απέναντι στην παγκόσμια περιβαλλοντική καταστροφή.

Μετρ στην «πολιτική αποπλάνηση»

Για δεκαετίες ολόκληρες γοήτευε το κοινό και τους ψηφοφόρους του με ατελείωτες χειραψίες και άλλες φιλικές χειρονομίες, ενώ έκανε τον γύρο της Γαλλίας κατά την διάρκεια των περιοδειών του.

Ο Σιράκ έκανε τόσες πολλές χειραψίες, που στο τέλος της ημέρας αναγκαζόταν να βουτά τα δάχτυλά του σε έναν κουβά με νερό για να τα προστατέψει από τις φουσκάλες, καθώς κάποιες χειραψίες με αγρότες και συνταξιούχους ήταν πιο δυνατές από τις άλλες. Είχε μία ενστικτώδη ανάγκη να έρχεται σε άμεση επαφή και να αγγίζει τους ανθρώπους, είτε αυτό μεταφραζόταν στο να δώσει μία αγκαλιά σε έναν συνταξιούχο, είτε να κάνει χειροφίλημα στη Γερμανίδα Καγκελάριο, Άνγκελα Μέρκελ.

Ο «Σούπερ-ψεύτης»

Κατά τη διάρκεια της πολύχρονης πολιτικής του καριέρας, ο Σιράκ έπεσε πολλές φορές θύμα κοροϊδίας και σάτιρας, ενώ του είχαν «κολλήσει» το παρατσούκλι «Σούπερ-Ψεύτης».

Ένα άλλο παρατσούκλι που τον συνόδευε, ήταν αυτό της «πολιτικής ανεμοδούρας» για την ικανότητά του να αλλάζει πολιτικές κατευθύνσεις με μαεστρία. Το 1970 για παράδειγμα υποστήριζε τον αυστηρό κρατικό έλεγχο, ενώ το 1980 ήταν υπέρ του φιλελευθερισμού στις ελεύθερες αγορές. 

Η αρρώστια της κόρης του ήταν «η μεγαλύτερη τραγωδία της ζωής του»

Το 2016 ο Ζακ Σιράκ έχασε την κόρη του Λορένς, σε ηλικία 85 ετών. Η Λορένς «έφυγε» από ανακοπή, νικημένη από οξεία κατάθλιψη και ανορεξία, με τις οποίες πάλευε για περισσότερο από τέσσερις δεκαετίες. Ο Σιράκ ποτέ δεν κατάφερε να ξεπεράσει την απώλειά της.

Ένας Γάλλος δημοσιογράφος την είχε αποκαλέσει «το κορίτσι με τη σιδερένια μάσκα», ένας χαρακτηρισμός που από πολλούς θεωρήθηκε «άδικος και σκληρός».

Η Λορένς Σιράκ υπήρξε μία λαμπρή μαθήτρια και στη συνέχεια φοιτήτρια ιατρικής, που όμως πάλευε για πολλές δεκαετίες με τους δικούς της «δαίμονες». Έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής της απομονωμένη  στο εξοχικό της οικογένειας στη νότια Γαλλία και ποτέ δεν κατάφερε να συνεχίσεις τις σπουδές της.

Ο πατέρας της είχε αποκαλέσει την αρρώστια της ως «τη μεγαλύτερη τραγωδία της ζωής μου».

Η μητέρα της, Μπερναντέτ Σιράκ, θεωρούσε ανέκαθεν πως αιτία των αυτοκτονικών τάσεων και της ανορεξίας της κόρης της, ήταν η μηνιγγίτιδα που είχε κολλήσει κατά τη διάρκεια οικογενειακών διακοπών στην Κορσική το 1973.

Επίσης είχε υπονοήσει πως έφταιγε η συνεχής απουσία του πατέρα της από την οικογένεια, τα πρώτα χρόνια της πολιτικής καριέρα του.

Το 2007, ενώ αποχαιρετούσε το Μέγαρο των Ηλυσίων, ο Σιράκ είχε κάνει την αυτοκριτική του, λέγοντας πως «ίσως θα έπρεπε να είχα κάνει περισσότερα για τη Λορένς».

Η κόρη του Σιράκ σπάνια εμφανιζόταν μπροστά σε κόσμο. Όταν το 1995 ο Σιράκ ορκίστηκε Πρόεδρος της χώρας για πρώτη φορά, εκείνη πήγε στο Παλάτι των Ηλυσίων κρατώντας ένα μαξιλάρι για να την κρύβει. Σπάνια εμφανιζόταν σε οικογενειακές φωτογραφίες. Στα 58 χρόνια ζωής της, είχε κάνει συνολικά 15 απόπειρες αυτοκτονίας. Το 1990 ενώ οι γονείς της έλειπαν σε διακοπές στην Ταϊλάνδη, έπεσε από τον 4ο όροφο του διαμερίσματός τους στο Παρίσι. Υπέστη σοβαρά τραύματα αλλά επέζησε. Τα επόμενα χρόνια έκανε άλλες 14 απόπειρες.