Χίλιες λέξεις μάλλον δεν είναι αρκετές για όσα θέλουν να πουν αυτές οι εικόνες.
Το εσωτερικό από το βομβαρδισμένο σπίτι του μικρού Αϊλάν, του οποίου ο θάνατος συγκίνησε όλη την υφήλιο, μιλάει από μόνο του για τη φρίκη που προσπάθησε να αποφύγει το αδικοχαμένο 3χρονο παιδάκι.
Η οικογένειά του αποφάσισε να εγκαταλείψει το Κομπάνι μετά από μια επίθεση τζιχαντιστών κατά την οποία 100 συγγενείς της εκτελέστηκαν. Σαν να μην έφτανε αυτό, 20-30 εξ αυτών αποκεφαλίστηκαν από τους μαχητές του Ισλαμικού Κράτους μέσα στο ίδιο τους το σπίτι...
Κάποτε αυτό το σπίτι έσφυζε από ζωή. Ο πατέρας γυρνούσε από τη δουλειά του και άκουγε τις παιδικές φωνούλες να τον υποδέχονται όλο χαρά στην πόρτα. Τώρα, έχουν μείνει μισοκατεστραμμένοι τοίχοι, σκόνη, ακαταστασία και παιδικά παιχνίδια και ρουχαλάκια στο πάτωμα, περιμένοντας -μάταια πλέον- τον μικρό Αϊλάν και τον αδερφό του Γκαλίπ να γυρίσουν κάποια στιγμή.
«Ήταν ευτυχισμένα παιδιά, γελούσαν, έπαιζαν. Ο πατέρας τους έκανε τα πάντα για να τους προσφέρει ό,τι ήθελαν, ό,τι χρειαζόταν για να είναι ευτυχισμένα» λέει ο αδερφός του Αμπντουλάχ, Μοχάμεντ, μιλώντας στην Daily Mail.
Περιγράφοντας με δάκρυα στα μάτια τις στιγμές που ακολούθησαν αφού αναποδογύρισε η βάρκα που μετέφερε τον Αμπντουλάχ και την οικογένεια του, λέει πως είδε τους δυο γιους του να πεθαίνουν στα χέρια του και πως τους άκουσε να φωνάζουν «μπαμπά σε παρακαλώ μην πεθάνεις». «Ήταν τα τελευταία τους λόγια» σημειώνει.
