Τον Μάρτιο του 2014 είχε κάνει το γύρο του κόσμου η συγκλονιστική στιγμή που μια γυναίκα από τη Βρετανία, η Joanne Milne άκουσε για πρώτη φορά στη ζωή της.
Η Joanne, πάσχει από το σύνδρομο Usher, το οποίο προκαλεί μερική ή ολική απώλεια ακοής εκ γενετής και σταδιακή απώλεια όρασης. Συγκεκριμένα από τα 20 της βλέπει ελάχιστα από το αριστερό της μάτι.
Η 40χρονη σήμερα γυναίκα υποβλήθηκε σε επέμβαση κοχλιακών εμφυτευμάτων και μπόρεσε για πρώτη φορά να ακούσει τη φωνή της.
Η Joanne περίμενε με αγωνία για τέσσερις εβδομάδες προκειμένου να διαπιστωθεί αν ήταν επιτυχής η επέμβ��ση των κοχλιακών εμφυτευμάτων, μόλις όμως άκουσε τη φωνή της, κατάλαβε ότι όλα πλέον άλλαξαν.
Η 40χρονη δεν μπόρεσε να κρύψει την μεγάλη συγκίνησή της και την αμηχανία της κατά την δοκιμή των εμφυτευμάτων. «Είναι πολύ, πολύ περίεργο», ήταν οι πρώτες λέξεις που βγήκαν από το στόμα της όταν άκουσε για πρώτη φορά τη φωνή της, πριν προσθέσει ότι «είναι απολύτως εκπληκτικό».
Σήμερα λίγους μήνες μετά από τη στιγμή που άλλαξε τη ζωή της, δίνει συνέντευξη και εξιστορεί το Γολγοθά που ανέβαινε αλλά και τη στιγμή που άκουσε.
«Ο οδηγός-σκύλος μου, ο Ματ, ανακατεύεται στα πόδια μου. Είμαστε σ�� ένα γεμάτο τρένο και εγώ προσπαθώ να φανταστώ πως μπορεί να είναι οι άλλοι επιβάτες. Μυρίζω ένα δυνατό γλυκό άρωμα. Οι συνεπιβάτες μου πιθανόν να μην το έχουν προσέξει . Πιθανότατα θα είναι απασχολημένοι μιλώντας στα κινητά τους τηλέφωνα ή διαβάζοντας εφημερίδες. Όμως για μένα το άρωμα είναι τροφή προς σκέψη. Μήπως αυτό το υπέροχο άρωμα ανήκει σε μια κοπέλα που θα συναντήσει το φίλο της; Δεν μπορώ να τη δω, αλλά ξέρω ότι είναι εκεί.
Μυρίζω τον καφέ, πάρα πολύ. Σκέφτομαι πως πρέπει να είμαστε προσεκτικοί σε περίπτωση που υπάρχει ένα ζεστό ρόφημα σε κοντινή απόσταση. Αυτή ήταν η ζωή μου ως κωφή και τυφλή.» εξομολογείται η ίδια.
«Στα 39 μου, μου είπαν πως θα μπορούσα να κάνω εγχείρηση και να μου τοποθετήσουν κοχλιακά εμφυτεύματα. Μου έλεγαν πως οι πιθανότητες να πάει καλά, είναι πολλές. Ένα μήνα πριν υποβληθώ στο χειρουργείο, σκεφτόμουν πως θα είναι απίστευτο να ακούσω για πρώτη φορά στη ζωή μου τις φωνές των ανθρώπων μου. Όμως υπάρχουν και κίνδυνοι. Αν έχει επηρεαστεί το ακουστικό νεύρο, τότε δεν θα ακούω ούτε αυτό που μπορούσα πριν την εγχείρηση: αυτόν τον ασαφή ήχο που ακούει κάποιος κάτω από νερό. Φοβόμουν, όμως και μόνο που σκεφτόμουν ότι όλα μπορεί να πάνε καλά, έπαιρνα θάρρος».
Στη συνέχεια, η γυναίκα αναφέρθηκε στη στιγμή που άκουσε για πρώτη φορά. «Μετά την εγχείρηση, έπρεπε να περιμένω σχεδόν ένα μήνα μέχρι να ενεργοποιηθούν τα εμφυτεύματα, Την ημέρα που έγινε αυτό δεν θα την ξεχάσω ποτέ. Η γιατρός μου έβαλε διάφορα ηλεκτρόδια, μου μίλησε και την άκουσα. Αυτό ήταν. Κάθε τρίχα στο σώμα σηκώθηκε. Ένιωσα, άκουσα ένα κουδούνισμα στα αυτιά μου.. Πρόκειται για μια αίσθηση που δεν έχω νιώσει ποτέ πριν.
Κάθε γράμμα και συλλαβή αναπήδησε από τους τοίχους, την οροφή, τις πόρτες.. Άκουσα ήχους γύρω από το δωμάτιο, στα αυτιά μου, και ήταν σαν κροτάλισμα στο μυαλό μου.
Η ωτορινολαρυγγολόγος μου είπε “Caaaaan. . . yoooooou. . . heeeeear. . . meeeeeeeeee; (Μπορείς να με ακούσεις;)». Ήταν τα πρώτα λόγια που έχω ακούσει ποτέ. Ξέσπασα σε λυγμούς από ευτυχία.»
