«Αγαπάω το παιδί μου, αλλά με φοβίζει», γράφει σε επιστολή της, που δημοσιεύεται σε ξένο site η κ. Λίζα Λονγκ, η μητέρα ενός αγοριού μόλις 13 ετών, που αντιμετωπίζει την ίδια ψυχική νόσο με τον μακελάρη του Κονέκτικατ.
«Είμαι σαν τη μητέρα του μακελάρη Ανταμ Λάνζα που δολοφόνησε εν ψυχρώ μια τάξη γεμάτη παιδάκια αλλά και τη μητέρα του. Και το δικό μου παιδί πάσχει από νοητική ασθένεια. Αυτό είναι μεγαλύτερο πρόβλημα στην Αμερική από την οπλοφορία. Τρεις ημέρες πριν ο 20χρονος Άνταμ Λάνζα σκοτώσει τη μητέρα του και δολοφονήσει μια τάξη με μικρά παιδιά ο γιός μου Μίκαελ, 13 ετών, έχασε το σχολικό λεωφορείο γιατί ήθελε να φορέσει ένα συγκεκριμένο παντελόνι.
«Μπορώ να το φορέσω» μου έλεγε σε επιθετικό ύφος.
«Αυτό είναι μπλε, ενώ το σχολείο σου επιβάλλει να φοράτε μαύρα ή χακί παντελόνια» του απάντησα.
«Είσαι μια κακιά σκύλα. Εμένα μου είπαν ότι μπορώ να το φορέσω. Στην Αμερική ζούμε, έχω δικαιώματα!» φώναξε.
«Σου απαγορεύω να με αποκαλείς σκύλα. Θα φορέσεις ό, τι πρέπει. Δεν θα δεις τηλεόραση και ηλεκτρονικά παιχνίδια για όλη την υπόλοιπη ημέρα. Τώρα ανέβα στο αυτοκίνητο για να σε πάω στο σχολείο», του είπα και αυτή την φορά έληξε εκεί, λέει η γυναίκα και προσθέτει: «Το παιδί μου πάσχει από νοητική ασθένεια. Το λατρεύω αλλά με φοβίζει».
Η γυναίκα περιγράφει τον Γολγοθά που βιώνει η ίδια και τα δύο της παιδιά, ηλικίας 7 και 9 ετών, εξαιτίας αυτής της σπάνιας πάθησης του γιου της.
«Τις προάλλες απειλούσε να μας σκοτώσει με μαχαίρι»
«Πριν από λίγες εβδομάδες ο Μίκαελ έβγαλε ένα μαχαίρι από την τσέπη του. Απείλησε να με σκοτώσει και να αυτοκτονήσει γιατί του ζήτησα να επιστρέψει τα βιβλία στη βιβλιοθήκη που είχε καθυστερήσει. Τα μικρά του αδέλφια 7 και 9 ετών ακολούθησαν αμέσως τις οδηγίες ασφάλειας, που τους έχω δώσει. Έτρεξαν στο αυτοκίνητο και κλείδωσαν τις πόρτες. Κατόρθωσα να πάρω το μαχαίρι από τα χέρια του Μίκαελ και να συγκεντρώσω όλα τα αιχμηρά αντικείμενα του σπιτιού σε ένα μεγάλο τάπερ που κρατάω πάνω μου. Όση ώρα το έκανα ο Μίκαελ εξακολουθούσε να με βρίζει και να με απειλεί. Το επεισόδιο έληξε όταν τρεις αστυνομικοί τον έδεσαν σε μια πολυθρόνα για να τον μεταφέρουν στα επείγοντα. Ο μικρός φώναζε ότι τον στέλνω στην κόλαση. Το ψυχιατρικό τμήμα δεν έχει κανένα ελεύθερο κρεβάτι και ο Μίκαελ αναγκάστηκε να παραμείνει στο διάδρομο».
Η γυναίκα περιγράφει ακόμα πώς ο μικρός, όταν είναι στα «καλά» του ασχολείται με τα μαθήματα του και τονίζει πώς έχει πολύ υψηλότερο IQ από τον μέσο όρο, όμως… ότι και αν κάνει υπάρχει πάντα ο κίνδυνος.
«Χρειάζομαι βοήθεια, πιστέψτε με»!
«Πιστέψτε με, χρειάζομαι βοήθεια. Μοιράζομαι αυτή την ιστορία μαζί σας γιατί είμαι η μητέρα του Ανταμ Λάνζα. Είμαι επίσης η μητέρα του Ερικ Χάρρις και του ντύλαν Κλέμπολντ. Ολα αυτά τα παιδιά και οι γονείς τους χρειάζονται βοήθεια. Μετά την τραγωδία του Νιουτάουν πρέπει να μιλήσουμε για την απαγόρευση των όπλων. Αλλά πιστέψτε με, πρέπει πρώτα να μιλήσουμε για τις νοητικές ασθένειες στην Αμερική. Θεέ, μου, βοήθησέ με. Βοήθησε τον Μίκαελ και βοήθησέ μας όλους».
