Τέμπη: Τους τελευταίους διαλόγους μέσα στο τρένο αποκάλυψε ο Κοκοτσάκης
«Μέσα στην κόλαση, ο Δημήτρης διάλεξε να μείνει»
Συγκλόνισε ο τεχνικός σύμβουλος του Συλλόγου Πληγέντων Τεμπών, Βασίλης Κοκοτσάκης, σε εκδήλωση στο Ηράκλειο για τα Τέμπη. Ο κ. Κοκοτσάκης περιέγραψε με συγκλονιστικές λεπτομέρειες τα τελευταία λόγια της Φραντζέσκας, του Δημήτρη και της Μάρθης όπως καταγράφηκαν στα ηχητικά.
Εξώδικο της Μαρίας Καρυστιανού στον πρόεδρο της Προανακριτικής
Σύμφωνα με το neakriti.gr , στην κατάμεστη εκδήλωση στο Πάρκο Γεωργιάδη στο Ηράκλειο, όπου παραβρέθηκαν μεταξύ άλλων η Μαρία Καρυστιανού και ο Παύλος Ασλανίδης, ο κ. Κοκοτσάκης τόνισε:«Δεν ήταν απλώς δυστύχημα - ήταν δολοφονία» κάνοντας λόγο για συντονισμένες παραλείψεις, καταστροφή στοιχείων και απόπειρα παραπλάνησης της κοινής γνώμης.
Παράλληλα, επανέλαβε ότι η φωτιά που ακολούθησε τη σύγκρουση δεν προκλήθηκε από λάδια σιλικόνης, αλλά από παράνομα μεταφερόμενους εύφλεκτους χημικούς διαλύτες, στοιχείο που, όπως τόνισε, στηρίζεται πλέον σε πλήθος τεχνικών μελετών και ντοκουμέντων.
Δημοσκόπηση ALCO: Οργή για τα Τέμπη - Δημοφιλέστερος Υπουργός ο Δένδιας
Την ίδια ώρα με φωνή που «φόρτισε» την ατμόσφαιρα, ο Βασίλης Κοκοτσάκης, απευθυνόμενος στον Παύλο Ασλανίδη, αναφέρθηκε για πρώτη φορά δημόσια στον γιο του, Δημήτρη Ασλανίδη, αποκαλύπτοντας τον ηρωισμό και την αυταπάρνησή του τα τελευταία λεπτά πριν την τραγωδία.
«Φίλε Παύλο μου, είναι δύσκολο… θέλω καιρό να σου το πω, δεν ξέρω αν σε ανακουφίζει αυτό… ήταν πολύ γενναίο αυτό που έκανε ο Δημήτρης, γιατί για τον Δημήτρη σου μιλάμε», είπε ο κ. Κοκοτσάκης, συγκινώντας βαθιά το κοινό.
Όπως είπε ο ίδιος, σύμφωνα με τις καταγραφές, ο Δημήτρης αντί να απομακρυνθεί για να σωθεί, επέλεξε να μείνει δίπλα στη Φρατζέσκα, η οποία φώναζε για βοήθεια, προσπαθώντας να την απεγκλωβίσει.
Την ώρα που η φωτιά πλησίαζε ανεξέλεγκτα, εκείνος επέστρεψε δύο φορές, αψηφώντας τον κίνδυνο, για να τη βοηθήσει. Τα λόγια του «Μην κουνιέσαι, σε παρακαλώ» και η σιγή που ακολούθησε, μαρτυρούν τον θάνατο ενός νέου που δεν σκέφτηκε ούτε στιγμή τον εαυτό του, αλλά έδωσε ένα από τα πιο ισχυρά μαθήματα ανθρώπινης αξιοπρέπειας και αυταπάρνησης.
Οι διάλογοι
«Βοήθεια, βοήθεια. Ρε Δημήτρη κάνε κάτι», φώναζε εγκλωβισμένη και ακινητοποιημένη η Φραντζέσκα, βλέποντας τεράστιες φλόγες να κατασπαράζουν ανθρώπους και αντικείμενα κοντά της.
Ακούστε φίλοι μου, ο Παύλος είναι δίπλα μου, ξέρω πώς περνάει αυτή την ώρα. Το κουβέντιασα μαζί του, αλλά θα τολμήσω να το κάνω (…). Ο Δημήτρης ζούσε κι αυτός τον ίδιο κίνδυνο και την ίδια τραγωδία. Κι όμως αγνόησε τον εαυτό του, άκουσε το κάλεσμα της Φραντζέσκας, δεν έφυγε να ψάξει τρόπο να σωθεί και προσέτρεξε δύο φορές, αγνοώντας τον κίνδυνο γιατί σίγουρα είχε την αντίληψη το τι του συνέβαινε.
Δεν προσπάθησε καν να σωθεί, αλλά να σώσει… ναι φίλοι μου αυτό έκανε. Σ’ αυτές τις στιγμές παράδειγμα για όλους μας είναι. Προσπάθεια να σώσει…(…)
«Μην κουνιέσαι, σε παρακαλώ», λέει και προσπαθεί να βοηθήσει την εγκλωβισμένη αλλά χωρίς τραυματισμό Φραντζέσκα, δίδοντας σε μας που το ακούμε, μάθημα αλτρουισμού και ηρωισμού σε αυτές τις τραγικές και εφιαλτικές συνθήκες, αγνοώντας τον κίνδυνο για την ζωή του, που τελικά τον βρήκε πάνω στην προσπάθεια διότι μας έφυγε πρώτος… Αφού η φωνή του ξαφνικά χάνεται.
«Έχω ελάχιστο οξυγόνο», ξαναλέει η εγκλωβισμένη Φραντζέσκα και αυτό ξεδιπλώνει και ξεδιαλύνει τον γρίφο για εμάς τους ερευνητές, ξετυλίγοντας κάτω από τις δραματικές συνθήκες το κουβάρι της αποκάλυψης.
Ναι φίλοι μου κάτω από αυτές τις συνθήκες με τον ποσοτικό προσδιορισμό του οξυγόνου που μας έκανε η Φραντζέσκα, προσδιορίζει και το αίτιο της έλλειψης οξυγόνου, που δεν είναι άλλο από τις συνεχείς βίαιες αναζωπυρώσεις καύσης λιμναζόντων οργανικών διαλυτών, που ήταν ακριβώς κάτω και δίπλα από το σημείο που είχαν εγκλωβιστεί. Οργανικοί διαλύτες, καύσιμα δηλαδή που δεν είχαν κανένα λόγο να βρίσκονται εκεί αφού τα τρένα ήταν ηλεκτρικά.
Όταν πιά αποκαμωμένη και απογοητευμένη, και αφού είδε την προσπάθεια του Δημήτρη να την βοηθήσει να αποτυγχάνει και να χάνει και ο ίδιος την ζωή του, βλέποντας τις φλόγες να πλησιάζουν, τις φωνές των άλλων εγκλωβισμένων να λιγοστεύουν σιγά σιγά και αφού ακούει αλλά δεν βλέπει την φίλη της Μάρθη, καταλαβαίνει ότι δεν υπάρχει σωτηρία γιατί όλοι γύρω της χάνονται.
«Θα πεθάνουμε» αναφωνεί… συνειδοποιώντας πλήρως την κατάσταση. Δεν λέει «θα πεθάνω», αλλά «θα πεθάνουμε». Δεν μίλησε για τον εαυτό της, αλλά έκανε διαπίστωση για όλους, λίγο πριν πει το «Μάρθη σ’ αγαπώ. Μ’ ακούς;».
Σε αυτό το σημείο ο κ. Κοκοτσάκης απευθύνεται στη Μαρία Καρυστιανού αποκαλύπτοντας για πρώτη φορά ότι η κόρη της Μάρθη κατάφερε να απαντήσει στη φίλη της.
«Μαρία (είπε απευθυνόμενος στη Μαρία Καρυστιανού) ήρθε η ώρα να σου το πω πρώτη φορά και συγχώρεσέ με αν άργησα. Η Μάρθη τo άκουσε και προσπάθησε να απαντήσει.
Όλοι στην τεχνική ομάδα όταν το ακούσαμε μέσα από μηχανήματα υψηλής επεξεργασίας, κοιτάζαμε αμήχανοι ο ένας τον άλλο και ευχηθήκαμε να άκουσε και η Φραντζέσκα την απάντηση της Μάρθης, γιατί αυτό είχε ανάγκη εκείνη την ώρα».