Στις 28 Φεβρουαρίου συμπληρώνονται δύο χρόνια από την σιδηροδρομική τραγωδία των Τεμπών, με τους συγγενείς των θυμάτων να έχουν ακόμα «ανοιχτές πληγές» και ζητούν δικαίωση για τους νεκρούς τους.
Με αφορμή και τις κινητοποιήσεις που θα πραγματοποιηθούν στις 28/2 σε ολόκληρη την Ελλάδα αλλά και το εξωτερικό, ο πατέρας της Ελπίδας Χούπα - μίας εκ των 57 νεκρών - μίλησε στην εκπομπή «Το Πρωινό» για τη ζωή του δύο χρόνια μετά αλλά και το πώς διαχειρίζεται την τεράστια απώλεια.
Καλογήρου σε Καρυστιανού: «Εσείς το πήρατε καμένο. Εγώ το πήρα φαγωμένο»
Η Ελπίδα Χούπα
Χρήστος Χούπας: «Δύο μαρτυρικά χρόνια από το έγκλημα των Τεμπών»
«Δύο δυσβάσταχτα χρόνια από το έγκλημα των Τεμπών. Πάρα πολύ δύσκολα, έως μαρτυρικά. Βλέπεις, τρία παιδιά θα έβγαζα με πτυχία στην κοινωνία. Τώρα μιλάω για τα εναπομείναντα. Μου λείπει η αγκαλιά της Ελπίδας, δε μπορώ… Συγκινούμαι… Μου λείπει πάρα πολύ και στη μάνα της το ίδιο. Έχω μία υπέροχη γυναίκα και μοχθήσαμε για να αναθρέψουμε τρία παιδιά και να έχουμε μία οικογένεια υπόδειγμα, πρότυπο», λέει χαρακτηριστικά.
«Το βράδυ της τραγωδίας, μου τηλεφώνησε ο Κωνσταντίνος 4 τη νύχτα και μου είπε ότι η Ελπίδα δεν απαντούσε. Άρχισα να ντύνομαι και τα πόδια μου δεν έβρισκαν από το τρέμουλο το μπατζάκι να μπουν μέσα στο παντελόνι. Ξημερώνω στη Λάρισα. Και εκεί εμπάσει περιπτώσει ήταν πάρα πολύς κόσμος, πολλές κάμερες και κάποια στιγμή αφηρημένος πέρασα μπροστά από μία… Άρχισαν τότε βροχή τα τηλέφωνα από φίλους μου. Τι γυρεύεις εκεί μου έλεγαν, πες μου ότι είναι ψέματα. Μετά με τα παιδιά μου ψάχναμε σε όλα τα Νοσοκομεία, μην είναι κάπου παραζαλισμένη, κάπου παραπεταμένη, κάπου δεν έχει τις αισθήσεις της αλλά ζει, μάταια όμως…Από την κόρη μου τα έχω κρατήσει όλα, και κυρίως έχω κρατήσει τις ζωγραφιές της, στα μελίσσια μου».
Τέμπη: Αδερφός θύματος έγραψε σε κοιλάδα «Δεν έχω οξυγόνο»
Χρήστος Χούπας: «Η μαχαιριά είναι πολύ βαθιά»
«Δε βρήκαμε όμως το κινητό της, την τσάντα της και το περιδέραιό της που ήταν από πραγματικά μαργαριτάρια και ήταν πανάκριβα, δώρο από την θεία της. Όπως φαίνεται θα έπεσε γερό πλιάτσικο.Το περιδέραιο δεν φεύγει από το λαιμό κάποιου, πρέπει να το ξεκουμπώσεις για να το βγάλεις. Φυσικά και έχασα την πίστη μου, ο Πανάγαθος με έβαλε στο βαρέλι κι έξυσε τη μπογιά για να με πάει ακόμα παρακάτω. Δεν του χρωστάω τίποτα. Η μαχαιριά είναι πολύ βαθιά. Γεμίζω τον χρόνο μου, αλλά ξέρω ότι δεν υπάρχει ζωή για εμένα και δεν θα έχω μέχρι να πεθάνω».