Είναι το καμάρι του μουσείου, το επιφανέστερο μέλος των «τριών σταρ». Γιατί η Μόνα Λίζα, η Αφροδίτη της Μήλου και η Νίκη της Σαμοθράκης είναι οι τρεις «σταρ» του Λούβρου. Η πιο επιβλητική από αυτές, η φτερωτή θεά, στέκει στο βάθρο της μόνη, αγέρωχη, υποδεχόμενη τα εκατομμύρια επισκεπτών που συρρέουν για να ανέβουν τα σκαλιά που οδηγούν κοντά της…
Στην Ελλάδα, ένα πιστό αντίγραφο της Νίκης θα τοποθετηθεί στην πατρίδα του, στο ομώνυμο νησί του Βορείου Αιγαίου.
Το άγαλμα φιλοτεχνήθηκε από λευκό μάρμαρο Θάσου σε εργοστάσιο εταιρείας μαρμάρων στη Δράμα. Πρόκειται για ένα ακριβές πιστοποιημένο αντίγραφο του Μουσείου Λούβρου, σε φυσικές διαστάσεις με ακρίβεια χιλιοστού. Το νέο άγαλμα, όπως και το αυθεντικό, έχει ύψος 2,44μ. και βάρος 6,5 τόνους.
Το πρωτότυπο βρίσκεται στο Μουσείο του Λούβρου από όπου δόθηκαν ψηφιακά αρχεία και κατασκευάστηκε ένα πιστοποιημένο πιστό αντίγραφο της Νίκης. Αυτή η Νίκη θα τοποθετηθεί έξω από το Αρχαιολογικό Μουσείο της Σαμοθράκης ώστε να συμβολίζει την προσπάθεια που συνεχίζει η χώρα μας προκειμένου η Νίκη να επιστρέψει στον τόπο της.
Το προσεχές διάστημα θα δημιουργηθεί στην Περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης και δεύτερο αντίγραφο της Νίκης της Σαμοθράκης, το οποίο θα τοποθετηθεί στην πρωτεύουσα του νομού Έβρου, στην Αλεξανδρούπολη. Ο στόχος είναι το άγαλμα της Νίκης της Σαμοθράκης που θα τοποθετηθεί στην Αλεξανδρούπολη να κοιτά στη Σαμοθράκη, στο δεύτερο άγαλμα, και αυτό με τη σειρά του να κοιτά προς το Μουσείο του Λούβρου. Να είναι προσανατολισμένο προς το αυθεντικό.
Χρειάστηκε ένας μήνας για την διαμόρφωση του αρχικού κομματιού μαρμάρου Θάσου αντοχής (βάρους 18 τόνων) από το ρομποτικό μηχάνημα που σμίλευσε την φτερωτή Νίκη. Τρεις γλύπτες της σχολής της Τήνου, εργάστηκαν ακόμη ένα μήνα εντατικά, για το τελικό φινίρισμά του.
«Κύριε, εύραμεν μια γυναίκα!»
Στις 15 Απριλίου του 1865, η αρχαιολογική αποστολή του Γάλλου υποπρόξενου Καρόλου Σαμπουαζό, έκανε ανασκαφές στα βόρεια της Σαμοθράκης. Τότε ένας Έλληνας εργάτης αναφώνησε «Κύριε, εύραμεν μια γυναίκα»! Είχε βρει τα πόδια και τον κορμό της Νίκης της Σαμοθράκης.
Η Σαμοθράκη βρισκόταν ακόμα υπό την κυριαρχία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και ο Σαμπουαζό χρειαζόταν την άδεια της Υψηλής Πύλης για να μεταφέρει το γλυπτό στη Γαλλία. Το άγαλμα έφτασε στο Λούβρο στις 11 Μαΐου του 1864, αλλά με σημαντικές ελλείψεις. Είχε βρεθεί σε πολλά κομμάτια, γιατί οι καλλιτέχνες της ελληνιστικής περιόδου συνήθιζαν να φτιάχνουν το γλυπτά σε τμήματα και να τα ενώνουν μετά.
Όταν ο Σαμπουαζό πήρε τη Νίκη από τη Σαμοθράκη, είχε αφήσει πίσω την πλώρη στην οποία πατούσε το άγαλμα, γιατί πίστευε ότι ανήκε σε άλλο γλυπτό. Χωρίς την πλώρη όμως, το άγαλμα δεν μπορούσε να σταθεί όρθιο. Ήταν έτσι δημιουργημένο απ’ τον γλύπτη, που χρειαζόταν να στέκεται στην πλώρη για να υπάρχει η απαραίτητη ισορροπία. Το πρόβλημα έλυσαν Αυστριακοί αρχαιολόγοι το 1875, όταν συνειδητοποίησαν ότι τελικά η πλώρη ήταν μέρος της σύνθεσης της Νίκης. Ο Σαμπουαζό κατάφερε να πάρει και αυτό το κομμάτι στη Γαλλία....
