Στο Ροδοτόπι της Ηπείρου, ένα χωριό περίπου 11 χλμ από τα Ιωάννινα, τρεις νέοι δημιούργησαν πριν λίγους μήνες, εν μέσω οικονομικής κρίσης, μια μικρή ζυθοποιία με στόχο η μπύρα τους, ονόματι "Στάλα" να μπει στο... ψυγείο κάθε Έλληνα! Αν και η αρχή ήταν αρκετά δύσκολη, η Άννυ Ζώη, ο Σάκης Δόσης, και ο Αλέξανδρος Ντάφλος, οι ιδιοκτήτες δηλαδή της επιχείρησης, αφού πάλεψαν με το "τέρας" της γραφειοκρατίας και την άγνοια πολλών φορέων, κατάφεραν να στήσουν μια μονάδα παραγωγής, η οποία μπορεί να παράγει περί τις 200.000 φιάλες ετησίως.
"Αυτή τη στιγμή παράγουμε ένα είδος μπύρας, Pale Ale και έχουμε σχέδια να παράγουμε τουλάχιστον 10 διαφορετικές ετικέτες μελλοντικά διαφορετικών τύπων. Η μπύρα μας δεν είναι φιλτραρισμένη, δεν παστεριώνεται και είναι διπλής ζύμωσης. Περιέχει όλες τις πρωτεΐνες από τις βύνες και όλα τα αιθέρια έλαια από τους λυκίσκους", εξηγεί η Άννυ στο star.gr, πίνοντας ένα παγωμένο ποτήρι "Στάλα". Ότι πρέπει δηλαδή για να χαλαρώσεις, να λυθείς, να ξεχάσεις ή να... ��υμηθείς. Στην περίπτωση της Άννυ, συνέβη το τελευταίο! Καθισμένη σε ένα μεγάλο ξύλινο τραπέζι, με ύφος νοσταλγικό η επιχειρηματίας αναπολεί τα χρόνια που ζούσε στην Αθήνα, όπου έκανε τα πρώτα της όνειρα για μια καριέρα στην ��θοποιία!
Άννυ Ζώη
"Η καταγωγή μου είναι από τα Ιωάννινα, κατέβηκα στην Αθήνα πριν αρκετά χρόνια για να σπουδάσω πολιτικός μηχανικός. Τελειώνοντας τις σπουδές μου αποφάσισα να ασχοληθώ και με κάτι που λάτρευα από παιδί, το θέατρο. Έδωσα εξετάσεις στο Υπουργείο Παιδείας και από εκεί ξεκίνησα και την πορεία μου στο θέατρο. Στην αρχή έλεγα ότι θα το κάνω μόνο γιατί ήταν κάτι που αγαπούσα και ήθελα να το μάθω όσο καλύτερα μπορούσα αλλά σιγά σιγά κατάλαβα ότι δεν μπορούσα χωρίς αυτό. Τελειώνοντας την σχολή, δημιουργήσαμε -μαζί με άλλους συναδέλφους -μια θεατρική ομάδα με όνομα «Κούλα η Πλανιδού», ενώ δούλευα παράλληλα και ως μηχανικός για να ζήσω και να πληρώνω την σχολή υποκριτικής! Τότε έκανα και θέατρο που το λατρεύω. Ήρθε όμως η κρίση και τα κατέστρεψε όλα", λέει με ένα παράπονο η Άννυ, χαμογελά δειλά και πίνει από την μπύρα της άλλη μια γουλιά!
Για να μιλήσει κανείς βέβαια για την ηθοποιία στην Ελλάδα εν καιρώ κρίσης δεν φτάνουν ούτε 10 βαρέλια... Από που να το πιάσεις; Mειωμένες θεατρικές και τηλεοπτικές παραγωγές, θέατρα με δυσβάσταχτα χρέη, μικρότερες αποδοχές (για πολλούς η μόνη αμοιβή είναι το χειροκρότημα του κοινού), τεράστιος ανταγωνισμός, πολλές απαιτήσεις, παραστάσεις σε ακατάλληλους χώρους, απλήρωτες πρόβες, συμβόλαια που δεν κατοχυρώνονται, ασφάλιστρα που δεν καταβάλλονται και πολλά άλλα...
"Το πάλεψα για κάποια χρόνια, αλλά η αλήθεια είναι ότι κουράστηκα πάρα πολύ με μικροδουλειές αριστερά και δεξιά, και την Αθήνα να μην κάνει τίποτα για να δικαιολογήσει την ιδιότητα της ως πρωτεύουσα του κράτους. Την απόφαση να εγκαταλείψω την πρωτεύουσα δεν την πήρα σε μια στιγμή, χτιζόταν μέσα μου για πολύ καιρό, ένιωθα μέσα μου μια πέτρα κούρασης, μια πέτρα αγανάκτησης, μια πέτρα μιζέριας και άλλα πολλά. Άλλωστε στην Αθήνα αγάπησα ανθρώπους, νοοτροπίες γενικά την διαφορετικότητα, την αποδοχή της διαφορετικότητας, τα ανοιχτά μυαλά που μιλούσαν για τέχνη, αισθητική και αξίες, δεν αγάπησα ποτέ την ίδια την πόλη. Όταν ήρθε πάντως η ώρα να φύγω πόνεσα πολύ" εξομολογείται στο star.gr η Άννυ.
Από την ηθοποιία στην.... ζυθοποιία
"Η ιδέα για την ζυθοποιία έπεσε από τον σύζυγο της αδερφής μου! Κάνοντας λοιπόν τον δικό μου απολογισμό με... στόχους όνειρα, ενοίκια και άλλους λογαριασμούς, την σκέφτηκα σοβαρά! Ο Σάκης και ο Αλέξανδρος ασχολούνταν με την οικοζυθοποίηση αρκετά χρόνια και είχαν αποκτήσει μια αρκετά καλή εμπειρία στη παρασκευή διαφόρων τύπων μπ��ρας. Η ιδέα μου φάνηκε πολύ ενδιαφέρουσα γιατί θεώρησα πολύ κάλο να δημιουργήσεις ένα προϊόν πρωτότυπο και έξω από τα συνηθισμένα από το μηδέν. Έτσι τον Ιανουάριο του 2015 πήρα τις βαλίτσες μου και γύρισα μόνιμα στα Γιάννενα, με σκοπό να τρέξουμε την επιχείρηση, που είχε ήδη ξεκινήσει να στήνεται" συνεχίζει η Άννυ και θυμάται τις πρώτες κρύες νύχτες στα Γιάννενα, στο "Λονδίνο της Ελλάδας" -όπως λέει- η ίδια χαριτολογώντας.
Το Ροδοτόπι και τα βροχερά Ι��άννινα
"Ήταν στην μέση του χειμώνα, έφτασα και δεν είδα τον ήλιο για ένα μήνα! Έβρεχε καθημερινά και αυτό είναι και το μεγαλύτερο θέμα που έχω με την πόλη, δεν βλέπω ήλιο. Σαν τόπος είναι υπέροχος, αλλά το να γυρίζεις στους δικού σου, μετά από 16 χρόνια είναι πολύ δύσκολο. Όλοι στην αρχή μου έλεγαν «επιτέλους γύρισες, καλά κουράγια», γιατί ήξεραν ότι δεν θα είναι εύκολα. Έπρεπε να βρω πάλι από την αρχή κοινωνικούς κύκλους που να μου ταιριάζουν μιας και οι παιδικοί μου φίλοι ήταν όλοι σε άλλη φάση στη ζωή τους, (φάση οικογένεια και παιδιά), κάτι που για εμένα ήταν και είναι λίγο ξένο", εξηγεί.
Με τον καιρό "αντίπαλο" και μακριά από καλούς φίλους, οι πρώτοι μήνες κύλησαν αργά και βασανιστικά για την Άννυ, τελικά όμως κατάφερε να βρει τα πατήματα της και να συνδυάσει στην επαρχία την μπύρα, με την μεγάλη της αγάπη το θέατρο! Η πρώτη μεγάλη χαρά ήρθε, όταν είδε μαζί τους συνεργάτες της, το προϊόν που σχεδίαζαν για καιρό, στο δικό του μπουκάλι, με την δικιά του ετικέτα σερβιρισμένο, στο τραπέζι.
Η Άννυ με ένα αγαπημένο της πρόσωπο και την μπύρα της!
"Ο στόχος μας είναι να παρουσιάσουμε στο κοινό μια σειρά από μπύρες, οι οποίες να είναι κάτι διαφορετικό από αυτό που έχει το ευρύ κοινό στο μυαλό του σαν μπύρα. Να δημιουργήσουμε μια νέα κουλτούρα μπύρας στον τόπο μας. Θα θέλαμε να δούμε την "Στάλα" σε σημεία σε όλη την Ελλάδα και γιατί όχι και στο και εξωτερικό" συνεχίζει η Άννυ Ζώη, "σερβίροντας" μαζί με την μπύρα της και ένα μήνυμα για όλους τους Έλληνες που παλεύουν για μια καλύτερη ζωή!
"Δεν ξέρω αν μπορείτε με την "Στάλα" να ξεχάσετε τα προβλήματα σας, αλλά σίγουρα μπορείτε να δείτε τα πράγματα με διαφορετική ματιά. Αν μια μπύρα έχει διαφορετική υφή και γεύση από τα συνηθισμένα, έτσι και η ζωή μπορεί να πάψει να είναι συνηθισμένη και μουντή" λέει με νόημα!
