Αντιμέτωπη με μια παιδεία που είναι για γέλια και για κλάματα, δίχως να προνοεί για τα παιδιά με αυτισμό είναι μια μάνα από την Ιεράπετρα.
Για την Εύη Μαλλιωτάκη ο λόγος, η οποία όπως σας γράψαμε νωρίτερα από το star.gr, έστειλε μια επιστολή στον Νίκο Φίλη που έγινε viral (ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΕΔΩ), διαμηνύοντας του ότι το παιδί της έχει δικαίωμα στην εκπαίδευση και δεν πρόκειται να το πετάξει στον Καιάδα.
Μιλώντας στο star.gr, η Εύη Μαλλιωτάκη τόνισε πως «είναι ευαίσθητο το θέμα γιατί μιλάμε για ένα 6χρονο παιδί και δεν θέλω με τίποτα να στοχοποιήσω. Αλλά δεν έχω άλλες επιλογές. Έχω τρία παιδιά. Το ένα πάει Τετάρτη δημοτικού, το άλλο Δευτέρα δημοτικού και ο Μάριος πάει φέτος στο νηπιαγωγείο. Είναι ένα πανέξυπνο παιδάκι. Πριν δυο χρόνια πήραμε το χαρτί ότι ο Μάριος είναι αυτιστικός. Ο αυτισμός έχει πάρα πολλές μορφές, είναι ένας τεράστιος ωκεανός».
Όπως μας εξήγησε, ο αυτισμός του 6χρονου γιου της είναι αισθητηριακός. Τι σημαίνει αυτό;
«Έχει να κάνει με τις αισθήσεις του. Είναι πολύ δύσκολο για τον Μάριο να φάει, είναι πολύ δύσκολο κάποιος να τον ακουμπήσει. Όταν τον ακουμπάς στο κεφάλι είναι σαν να του κάνεις χίλια ηλεκτρικά σοκ. Ενοχλείται πάρα πολύ έντονα και κλείνεται. Δεν κοινωνικοποιείται αλλά είναι πανέξυπνος. Θέματα μαθησιακής δυσκολίας δεν έχουμε, αλλά έχουμε τεράστια θέματα κοινωνικοποίησης. Όπως έχουμε και θέματα να συνειδητοποιήσουμε τα αισθήματα των άλλων απέναντι σε εμάς. Δεν καταλαβαίνει τι σημαίνει ντροπή. Δεν καταλαβαίνει τι σημαίνει πόνος για τους άλλους. Οπότε αν τους τσιμπήσει- ευτυχώς έχουμε καταφέρει να μην γίνεται- δεν καταλαβαίνει ότι ο άλλος πονάει».
Ένα παιδί όπως ο Μάριος, πρέπει να επισκέπτεται παιδοψυχίατρο, αναπτυξιολόγο και να κάνει λογοθερεπεία σε καθημερινή βάση. Το κόστος; Απαγορευτικό.
Σημειώστε νούμερα:
«Επειδή δεν υπάρχει παιδοψυχίατρος εγκεκριμένος από το ΤΕΒΕ ή το ΙΚΑ στο νομό Λασιθίου, υπάρχουν μόνο παιδοψυχολόγοι. Παίρνουμε 1,15 ευρώ την συνεδρία και η συνεδρία κοστίζει 35 ευρώ. Επειδή δεν υπάρχει ειδικό λογοθεραπευτικό κέντρο και υπάρχουν μόνο λογοθεραπευτές, παίρνουμε 15 ευρώ ενώ κάνουν 30 ευρώ.Η αναπτυξιολόγος, επειδή δεν είναι στο νοσοκομείο δεν καλύπτεται και παίρνει 120 ευρώ τη φορά. Θέλουμε μες το νερό 800 ευρώ το μήνα. Ένα καλοκαίρι δουλεύω δεν βλέπω τα παιδιά μου γιατί πηγαίνω σε άλλη πόλη και δουλεύω ώστε να παίρνω παραπάνω λεφτά και να τα μαζεύω ώστε να ζήσουμε τον Χειμώνα» μας εξηγεί η μητέρα του Μάριου, λέγοντας παράλληλα πως «εμείς είμαστε από τους τυχερούς. Πιεζόμαστε αλλά δεν πεινάμε».
Η ΑΡΧΗ ΤΟΥ ΓΟΛΓΟΘΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΚΑΙ Η ΠΡΩΤΗ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ:
«Πέρυσι, είπαν οι γιατροί ότι πρέπει να πάει στο προνήπιο και ότι δεν πρέπει να μείνει στον παιδικό, ώστε να αρχίσει να κοινωνικοποιείται. Από εκεί άρχισε όλη η ιστορία. Πήγαμε στο προνήπιο να κάνουμε εγγραφή και ξέραμε από πριν ότι χρειάζεται ειδική αγωγή, δηλαδή παράλληλη στήριξη μέσα στην τάξη από δάσκαλο ειδικής αγωγής. Όταν πήγαμε πέρυσι στο σχολείο να γραφτούμε, μας είπαν ότι πρέπει να περάσουμε από το ΚΕΔΔΥ, την επιτροπή που θα εκτιμήσει τι χρειάζεται το παιδί στην εκπαίδευση του. Πήγαμε αρχές Σεπτέμβρη εκεί και μας είπαν ότι είμαστε στο Νομό Λασιθίου και δεν έχουν γίνει προσλήψεις και πρέπει να ξαναπάμε στις 20 Οκτώβρη. Και έτσι πήγε στο προνήπιο μόνος του. Με ο,τι θέματα είχε αυτό. 20 Οκτώβρη ξαναπάμε και μας λένε ξέρετε κάτι; Έχουμε την Επιτροπή για να περάσετε, αλλά χάσατε το δικαίωμα να έχετε παράλληλη στήριξη γιατί οι προσλήψεις γίνονται μέχρι 20 Οκτώβρη. Εκεί δεν ήταν Θεός να με ακούσει. Τους λέω με κοροϊδεύετε; Εσείς μου είπατε να έρθω 20 Οκτώβρη. Με τα πολλά επειδή –θέλω να είμαι ειλικρινής- πήγα στο γραφείο της Πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης και κόντεψα να τους το σπάσω, άτυπα, μου έκαναν την χάρη και μου έστειλαν μες την τάξη μια αναπληρώτρια νηπιαγωγό η οποία δεν ήταν ειδικής αγωγής, απλά για να έχει παράλληλη στήριξη ο Μάριος έστω και γενικής αγωγής. Και λειτούργησε τέλεια γιατί αυτή η δασκάλα και η διευθύντρια είχαν όρεξη και βοήθησαν τον Μάριο και έκαναν ένα σωρό πράγματα και ο Μάριος μαζί με τις ψυχοθεραπείες, τις εργοθεραπείες και τις λογοθεραπείες πήγε καταπληκτικά πέρυσι. Άρχισε να μιλά και να κοινωνικοποιείται, κάναμε πάρτι για τα γενέθλια του, ήρθαν οι φίλοι του…Άφησε ξαφνικά να τον ακουμπάνε… Από το καλό στο καλύτερο!»
Η ΔΕΥΤΕΡΗ «ΣΦΑΛΙΑΡΑ»-ΠΗΡΑΝ ΤΟ ΧΑΡΤΙ ΑΛΛΑ… ΤΟ ΤΜΗΜΑ ΗΤΑΝ ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΕΝΟ!
«Πήραμε και το χαρτί από το ΚΕΔΔΥ τον Δεκέμβριο, ότι ναι το παιδί πιστοποιείται πλέον ότι χρειάζεται παράλληλη στήριξη ειδικής αγωγής, γιατί αυτοί το καθορίζουν. Και κάναμε τα χαρτιά από πέρυσι για φέτος. Και ήταν όλα ΟΚ! Έτσι θεωρούσαμε δηλαδή εμείς. Τον ύπνο του δικαίου. Πάω την Παρασκευή στο σχολείο του πριν ανοίξουν τα σχολεία για να δω την δασκάλα και να της δώσω το ιστορικό του, να την φέρω σε επαφή με τους ψυχοθεραπευτές και τους εργοθεραπευτές του γιατί όλα αυτά πρέπει να γίνονται παράλληλα. Και μου λένε ξέρετε κάτι δεν εγκρίθηκαν τα κονδύλια. Λέω ωραία τμήμα ένταξης υπάρχει;Moυ λένε ναι αλλά είναι συμπληρωμένο. Δεύτερο τμήμα ένταξης; Δεν έχ��υμε δασκάλους για να φτιάξουμε μου απαντάνε».
Παράλληλα, η κυρία Μαλλιωτάκη δεν κρύβει ότι «είμαστε μικρή κοινωνία. Τους γνωρίζω, με ξέρουν τους ξέρω. Προσπαθούν να με βοηθήσουν αλλά μια νηπιαγωγός με 24 νήπια και ένα παιδί δικό μου αυτιστικό τι να κάνει; Κανονική παιδοφύλαξη. Το σχολείο δεν έχει πλέον εκπαιδευτικό χαρακτήρα. Εξοργίζομαι γιατί στον Αγιασμό ήρθε στην Ιεράπετρα ο Περιφερειακός Διευθυντής Λασιθίου ο κος Μπαρμπεράκης, και είπε ότι ανοίγουν πρώτη φορά κανονικά τα σχολεία και ότι δεν υπάρχει κανένα κενό. Όταν μιλήσαμε προσπάθησε να με πείσει ότι η ειδική αγωγή δεν θεωρείται κενό και ότι το σχολείο λειτουργεί. Του λέω δεν λειτουργεί. Και μου λέει ωραία θέλετε να το πάμε σε ένα άλλο σχολείο σε ένα χωριό με 15 παιδιά να νιώθετε πιο άνετα; Του λέω αυτό δεν είναι εκπαιδευτική λύση».
«ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΑΡΚΑΡΩ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ-ΝΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΕΙ ΘΕΛΩ!»
Απελπισμένη από την γραφειοκρατία και τα άλλα τραγελαφικά της ελληνικής παιδείας, η κυρία Μαλλιωτάκη δεν κρύβει πως «σκέφτηκα να το σταματήσω και να το κρατήσω στο σπίτι, αλλά αναγκαστικά πηγαίνει στο νηπιαγωγείο. Αλλά το νηπιαγωγείο είναι υποχρεωτική εκπαίδευση. Μετά, έχω τον φόβο παρέμβασης εισαγγελέα γιατί δεν το πηγαίνω σχολείο! Και αυτό το σκεφτήκαμε. Να βρούμε μια δασκάλα ειδικής αγωγής να έρχεται σπίτι. Που αυτό εκπαιδευτικά δεν είναι σωστό, αλλά από το να κλειδώνεται στο σχολείο, χίλιες φορές να μένει στο σπίτι. Αλλά δεν γίνεται!»
ΤΙ ΚΑΝΕΙ ΣΗΜΕΡΑ Ο ΜΑΡΙΟΣ:
«Πηγαίνει νηπιαγωγείο με άλλα 24 παιδιά. Έχει ξανακλειστεί στον εαυτό του. Επειδή σχολάει στη μια η ώρα τον παίρνουμε για φαγητό, και ξεκινάμε αμέσως μετά εργοθεραπείες, λογοθεραπείες και φυσικοθεραπείες, που πέρυσι τις έκανε απόγευμα για να ξεκουράζεται το παιδί, ώστε να το ξεκλειδώσουμε από το πρωινό κλείδωμα του σχολείου. Αντί να πηγαίνουμε μπροστά, πηγαίνουμε πίσω. Χτύπησα όλες τις πόρτες και μετά άρχισα να στέλνω email στο Υπουργείο. Άνθρωπος δεν μου απαντάει. Αν έχω φέτος τέτοιο πρόβλημα, του χρόνου στο δημοτικό τι θα κάνω; Πού θα το πάω; Έχω άλλα δυο παιδιά στο Δημοτικό και ξέρω ότι το Δημοτικό είναι πάρα πολύ σκληρό. Δεν με ενδιαφέρει αν είναι ένα ή 450 παιδιά. Και ένα παιδί να ήταν γιατί δεν έχει το δικαίωμα στην εκπαίδευση αυτό το παιδί; Επειδή δεν έχουμε κονδύλια; Όταν εμένα μου στέλνουν τον ΕΝΦΙΑ με ρωτάνε αν έχω να ��ον πληρώσω; Μου δίνουν παράταση; δεν μου δίνουν! Εγώ γιατί να τους δώσω για την εκπαίδευση και για την υγεία του παιδιού μου; Ή εγώ έχω τρελαθεί ή κάτι δεν πάει καλά. Τα υπόλοιπα 24 παιδιά δεν νομίζετε ότι πηγαίνουν πίσω εξαιτίας του Μάριου; Πηγαίνουν. Γιατί αναγκαστικά η δασκάλα έχει το ένα μάτι της πάνω στον Μάριο. Να μην γίνει κάτι,να μην τον πειράξει κάποιος… Άρα τραβάει όλη την τάξη πίσω. Αύριο μεθαύριο αυτοί οι γονείς δεν θα μου πούνε “ε μαζέψου!” Και εγώ το ίδιο θα έλεγα!»
Ρεπορτάζ: Χριστίνα Βεργιώτη
Διαβάστε όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο.
