Ο θάνατος του Αλέξανδρου Βέλιου συγκλόνισε το Πανελλήνιο κυρίως λόγω του τρόπου που επέλεξε να «φύγει» από την ζωή. Σε ηλικία 63 ετών πέθανε με «μη υποβοηθούμενη ευθανασία». Ο γνωστός δημοσιογράφος, ο οποίος πάλευε με τον καρκίνο είχε μιλήσει ο ίδιος για την επιθυμία του, όπως είχε πει, να πεθάνει με αξιοπρέπεια.
Στο star.gr μίλησε η παθολόγος Μαρία Κιαγιά, η οποία εργάζεται στην ογκολογική μονάδα της Κλινικής «Υγείας Μέλαθρον», για το θέμα της υποβοη��ούμενης ευθανασίας σε ασθενείς με καρκίνο.
«Η ευθανασία αποτελεί την ανώδυνη ακύρωσης μιας ζωής και είναι ένα από τα περισσότερο συζητημένα ηθικά διλήμματα στην ιστορία της Ιατρικής. Η πρόοδος που σημειώθηκε τα τελευταία χρόνια στην ιατρική επιστήμη είχε σαν αποτέλεσμα γενετικά, νευρολογικά, νεοπλασματικά νοσήματα –που παλαιότερα οδηγούσαν σε σύντομο χρονικό διάστημα στο θάνατο-να χαρακτηρίζονται πλέον χρόνια και το δίλημμα της ευθανασίας να απασχολεί όλο και περισσότερο την κοινωνία».
(Μαρία Κιαγιά, MD, PhD, Παθολόγος)
Ιατρικά υποβοηθούμενη αυτοκτονία
«Ο όρος αυτός υποδηλώνει τη συνθήκη εκείνη κατά την οποία, ο γιατρός, έχοντας επίγνωση του σκοπού, παρέχει τα μέσα, ώστε ένας ικανός πνευματικά ασθενής, να θέσει τέλος ο ίδιος στη ζωή του, ή καθιστά με οποιονδήποτε τρόπο εφικτή την αυτοκτονία του. Ο επιδιωκόμενος θάνατος εδώ επέρχεται με ενέργεια του ίδιου του πάσχοντος, με μέσα όμως που του παρέχει ο γιατρός.
Τα μέσα αυτά μπορεί να είναι μία ένεση, την οποία κάνει ο ίδιος ο άρρωστος στον εαυτό του, η συνταγογράφηση ενός σκευάσματος ή συνδυασμού σκευασμάτων που επιφέρουν το θάνατο ή ίσως και κάποιος μηχανισμός τον οποίο χειριζόμενος ο ίδιος ο ασθενής μπορεί να επιφέρει το θάνατό του».
«Η ανακουφιστική Αγωγή είναι η ενεργή, ολιστική αντιμετώπιση τ��ν ασθενών»
Η κ. Κιαγιά τόνισε ότι οι αντιλήψεις γύρω από το θέμα διαφοροποιούνται στα διάφορα έθνη, θρησκείες, πολιτισμούς, διαφέρουν σε ατομικό και κοινωνικό επίπεδο.
«Η ανακουφιστική Αγωγή είναι η ενεργή, ολιστική αντιμετώπιση των ασθενών» είπε χαρακτηριστικά στο star.gr.
«Ωστόσο υπάρχει ένας κοινός παρανομαστής, ένα κοινό αίτημα που δεν φαίνεται να διαφοροποιείται ανάμεσα στους υπέρμαχους και τους πολέμιους της ευθανασίας και αυτός είναι η διατήρηση της ποιότητας ζωής μέχρι το θάνατο.
Είναι γεγονός ότι το αίτημα για ευθανασία εγείρεται από ασθενείς που υποφέρουν σωματικά, ψυχικά, πνευματικά και κοινωνικά.
Η ανακουφιστική αγωγή έχει σα στόχο την αντιμετώπιση των παραπάνω προβλημάτων.
Σύμφωνα με τον ΠΟΥ, ανακουφιστική Αγωγή είναι η ενεργή, ολιστική αντιμετώπιση των ασθενών η οποία στοχεύει στην βελτίωση της ποιότητας της ζωής (ή αλλιώς της υποκειμενικής ευδαιμονίας ) όταν η αγωγή για την θεραπεία της ασθένειας και την παράταση της ζωής δεν αποτελεί πλέον ρεαλιστικό στόχο.
-Η Ανακουφιστική Αγωγή παρέχει ανακούφιση από τον πόνο και από άλλα εξαντλητικά συμπτώματα.
-Επιβεβαιώνει τη ζωή και αντιμετωπίζει τον θάνατο σαν ένα φυσικό φαινόμενο της ζωής.
-Δεν επιταχύνει ούτε επιβραδύνει τον θάνατο.
-Συμπεριλαμβάνει την ψυχολογική και πνευματική υποστήριξη στην αντιμετώπιση των ασθενών.
-Προσφέρει ένα σύστημα υποστήριξης ώστε να είναι ο ασθενής στην καλύτερη δυνατή κατάστα��η και να έχει την καλύτερη ποιότητα ζωής σε συνάρτηση με το στάδιο της νόσου.
-Χρησιμοποιεί ομάδες που στηρίζουν τον ασθενή και την οικογένεια του. Στην οικογένειά του προσφέρεται ,εφόσον ζητηθεί, και ψυχολογική υποστήριξη μετά το θάνατο του ασθενούς», πρόσθεσε.
«H κυριότερη επίτευξη της Ανακουφιστικής Αγωγής οφείλει να είναι η διασφάλιση της βέλτιστης ποιότητας ζωής του ασθενούς και της οικογένειάς του.
Διασφαλίζοντας επομένως την βέλτιστη ποιότητα ζωής σε όλους ανεξαιρέτως τους ασθενείς το δίλημμα της ευθανασίας δεν θα έχει θέση στη σύγχρονη κοινωνία», αναφέρει ��αρακτηριστικά η γιατρός.
Ανησυχία με την αύξηση των κρουσμάτων του καρκίνου τα τελευταία τέσσερα χρόνια
«Το ζήτη��α της ευθανασίας αγγίζει όλο και περισσότερους ασθενείς, ιδιαίτερα καρκινοπαθείς, ο αριθμός των οποίων αυξάνεται.
Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (Π.Ο.Υ.), 12,7 εκατομμύρια νέες περιπτώσεις με καρκίνο διαγιγνώσκονται κάθε χρόνο τα τελευταία 4 χρόνια. Αυτός ο αριθμός αναμένεται να αυξηθεί και εκτιμάται ότι θα φτάσει τα 22 εκατομμύρια μέχρι το 2030.Αυτό σημαίνει αύξηση κατά 75% των νέων περιπτώσεων σε σύγκριση με το 2008.
Η αύξηση αυτή σημαίνει ότι το θέμα της νομιμοποίησης της ευθανασίας θα συζητείται όλο και περισσότερο. Η Παγκόσμια Ομοσπονδία των Συλλόγων για το Δικαίωμα στο Θάνατο (World Federation of Right to Die Societies) αντιλαμβάνεται τον αυξανόμενο προβληματισμό πολλών ανθρώπων σχετικά με το δικαίωμά τους σε έναν αξιοπρεπή θάνατο. Πιστεύοντας στα δικαιώματα και την ελευθερία όλων των ανθρώπων, υποστηρίζουν το δικαίωμα σε έναν αξιοπρεπή θάνατο, δηλαδή, σε έναν θάνατο γαλήνιο και χωρίς βάσανα».
Η νομιμοποίηση της ευθανασίας
«Οι διαστάσεις του προβλήματος της νομιμοποίησης ή όχι της διενέργειας της ευθανασίας είναι μεγάλες .Έχει παρατηρηθεί ακόμη και το φαινόμενο «τουρισμού θανάτου» σε χώρες όπως η Ελβετία, όπου η Ιατρικά υποβοηθούμενη αυτοκτονία επιτρέπεται. Φίλοι και συγγενείς παίρνουν τη δύσκολη απόφαση, αναλαμβάνουν έξοδα και νομικά ρίσκα προκειμένου να βοηθήσουν τα αγαπημένα τους πρόσωπα να «λυτρωθούν» από τον πόνο.
Σε ορισμένες χώρες (Βέλγιο, Ολλανδία, Λουξεμβούργο )επιτρέπεται η ευθανασία. Στη Γερμανία επιτρέπεται η παθητική ευθανασία. Σε μερικές επίσης πολιτείες των ΗΠΑ επιτρέπεται η ευθανασία.
Στο Όρεγκον των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής επιτρέπεται από το 1994 η ιατρικά υποβοηθούμενη αυτοκτονία, με το νόμο «θάνατος με αξιοπρέπεια» - Death With Dignity Act of 1994”, υπό αυστηρές όμως προϋποθέσεις.
Σύμφωνα με αυτόν, επιτρέπεται σε ενήλικο διανοητικά υγιή ασθενή, αποκλειστικά και μόνο πολίτη της πολιτείας του Όρεγκον, για τον οποίο έχει διαγνωσθεί από γιατρό ότι πάσχει από ασθένεια σε τερματικό στάδιο, με προσδόκιμο ζωής έως 6 μήνες, να ζητήσει γραπτώς από τον θεράποντα ιατρό του, να του συνταγογραφήσει μια θανατηφόρο δόση φαρμάκων, με σκοπό τον τερματισμό της ζωής του. Το αίτημα πρέπει να επιβεβαιώνεται από δύο μάρτυρες, εκ των οποίων ο ένας να μην σχετίζεται με οποιονδήποτε τρόπο με τον ασθενή. Μετά την υποβολή του αιτήματος, ένας δεύτερος γιατρός, αφού εξετάσει τον ασθενή, πρέπει να βεβαιώσει το μη αναστρέψιμο της κατάστασης της υγείας του. Ο ασθενής πρέπει να περιμένει τουλάχιστον 15 ημέρες και κατόπιν να επανυποβάλλει, προφορικά όμως αυτή τη φορά, το αίτημα, προκειμένου να δοθεί η συνταγή. Ο ασθενής δικαιούται να αποσύρει το αίτημά του οποιαδήποτε στιγμή».
Της Τζωρτζίνας Γιαννοπούλου
Διαβάστε επίσης:
Τι σημαίνει η «υποβοηθούμενη ευθανασία» και τι ισχύει στην Ελλάδα
Διαβάστε όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο.
