Θαυμασμό, δέος, συγκίνηση, ικανοποίηση και δικαίωση, είναι μερικά μόνο από τα πολλά συναισθήματα που νιώθουν οι γονείς της Άννας Κορακάκη, με την μητέρα της, την Φωτεινή Κορακάκη, να μην κρύβει την χαρά της αλλά και την πικρία της, που όλα αυτά τα χρόνια η ελληνική Πολιτεία και τα ΜΜΕ δεν είχαν ασχοληθεί ποτέ με την 20χρονη Άννα και τις επιτυχίες της.
Μιλώντας στην κάμερα του ΣΚΑΪ και στην εκπομπή "Online", η μητέρα της Άννας δήλωσε πως μετά τον άθλο της κόρης της και το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο «δεν κοιμήθηκα. Δεν υπήρχε περίπτωση. Νιώθω πάρα πολύ μεγάλη ένταση, νιώθω μεγάλη περηφάνια και μεγάλο θαυμασμό για το παιδί μου και για τον άντρα μου. Δικαίωση νομίζω νιώθουν η Άννα και ο Τάσος, γιατί εκείνοι οι δυο πάλεψαν σκληρά για να καταφέρουν να είναι εκεί σήμερα».
ΤΙ ΘΑ ΤΗΣ ΕΛΕΓΕ ΑΝ ΤΗΝ ΕΙΧΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΤΗΣ:
«Δεν το έχω σκεφτεί, αλλά αυτό που νιώθω είναι ότι την θαυμάζω. Νιώθω ένα δέος απέναντι της».
Οι ΔΥΣΚΟΛΟΤΕΡΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΔΟΘΗΚΑΝ ΕΚΤΟΣ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΩΝ ΧΩΡΩΝ:
«Η Άννα είχε δύσκολους αγώνες τα τελευταία χρόνια. Και χθες είχε δύσκολο αγώνα. Όμως οι δυσκολότερες αγώνες των δυο τους και της οικογένειας γενικότερα, δόθηκαν εκτός αγωνιστικών χώρων. Έπρεπε να εξασφαλιστούν τα αυτονόητα, με πάρα πολύ σκληρές μάχες. Για να έχει τις σφαίρες, τα όπλα της, για να έχει χώρο και προπονητή μαζί της στον αγώνα. Αυτό που έβλεπα να διαδραματίζεται όλα αυτά τα χρόνια, ήταν ένας καθημερινός σκληρός αγώνας του άντρα μου για να της εξασφαλίσει τα υλικά και τις συνθήκες που χρειάζονται και που της άξιζαν και της αναλογούσαν».
ΟΥΤΕ Η ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΟΥΤΕ ΤΑ ΜΜΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΘΗΚΑΝ:
«Δεν ενδιαφέρεται και πολύ ούτε η Πολιτεία, ούτε και τα ΜΜΕ ενδιαφέρθηκαν ποτέ για το τι προβλήματα μπορεί να έχει ένα παιδί που προσπαθεί να φτάσει εκεί. Γιατί πιστέψτε με βλέπω το ενδιαφέρον όλων σας όλες αυτές τις ημέρες και πραγματικά προβληματίζομαι και σκέφτομαι ότι αν είχε όλο αυτό το ενδιαφέρον στην προσπάθεια να φτάσει εκεί, θα είχε κάνει πολύ περισσότερα πράγματα και πιο γρήγορα. Όλα τα παιδιά όχι μόνο η Άννα. Υπάρχουν εκατοντάδες παιδιά που ασχολούνται με περισσότερο ή λιγότερο δημοφιλή αθλήματα και δίνουν καθημερινά πολύ σκληρές μάχες για να τα καταφέρουν. Φανταστείτε όταν φτάνουν να έχουν παγκόσμιες διακρίσεις και να μην ενδιαφέρεται κανείς γι΄αυτούς, ούτε να προβληθούν, αλλά ούτε και να τους εξασφαλιστούν αυτά που χρειάζονται, τι σθένος πρέπει να έχουν αυτά τα παιδιά, και τι αποθέματα πείσματος. Βλέπουμε ξαφνικά ότι το ενδιαφέρον ξετυλίγεται απλόχερα από την επιτυχία και μετά».
ΔΕΝ ΜΕ ΤΡΟΜΑΖΕΙ ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΟΤΑΝ ΣΒΗΣΟΥΝ ΤΑ ΦΩΤΑ:
«Δεν με τρομάζει το τι θα συμβεί μόλις σβήσουν τα φώτα. Εμείς χωρίς φώτα παλεύαμε όλο αυτόν τον καιρό και φτάσαμε εκεί. Έτσι μάθαμε. Μπορώ να σας πω ότι ίσως τα φώτα μας τρομάξουν τώρα λίγο και μας βγάλουν από αυτό που ξέρουμε! Αν θέλετε να βοηθήσετε όλα τα παιδιά που αγωνίζονται, εσείς η Πολιτεία και τα ΜΜΕ να δείχνετε το ενδιαφέρον σας όταν σας χρειάζονται. Στη προσπάθεια τους και όχι μετά το αποτέλεσμα γιατί νομίζω ότι περισσεύει».
Η ΠΙΚΡΙΑ ΤΗΣ ΑΝΝΑΣ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ:
«Εμείς, οι συγγενείς, οι φίλοι της, περιμέναμε όλη νύχτα στην τηλεόραση, σε όλα τα κανάλια να γίνει μια απλή αναφορά για μια κατάκτηση. Δεν θέλαμε ούτε αφιερώματα, ούτε να ασχοληθούν με το παιδί μας. Σας πληροφορώ ότι όταν πήρε το Χρυσό Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα στην Μόσχα πριν από δυο χρόνια, με κόπους και βάσανε έπαιξε μετά από 2-3 μέρες ένα τρίλεπτο ερασιτεχνικό βιντεάκι από την ΕΡΤ1 και αυτό με το ζόρι. Περιμέναμε πολλές φορές το βράδυ στην τηλεόραση. Οι αθλητικές ειδήσεις ξεκινούν και τελειώνουν –τρίωρα ολόκληρα- με το ποδόσφαιρο. Καλώς ή κακώς δεν ξέρω, αλλά εγώ πρέπει να το πω γιατί ήταν μια πίκρα της Άννας όλα αυτά τα χρόνια» δήλωσε η Φωτεινή Κορακάκη, τονίζοντας πως:
«Οι Έλληνες σκοπευτές που είναι λίγοι σε αυτοί την χώρα, από χθες θα καμαρώνουν πολύ για την διαφήμιση του αθλήματος γιατί το αξίζει. Είναι ένα καλό άθλημα παρόλο που δεν το συμπάθησα από την αρχή. Μου χάρισε όμως μεγάλες στιγμές!»
Στο ίδιο μήκος κύματος και ο 17χρονος αδερφός της Άννας, Διονύσης, ο οποίος ασχολείται επίσης με την σκοποβολή:
«Η συγκίνηση είναι μεγάλη, δεν περιγράφονται τα συναισθήματα μας. Μας έχει κάνει περήφανους, χαρούμενους, ευτυχισμένους. Έχουμε τρελαθεί όλοι με την διάκριση της».
ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΛΟΓΙΑ ΠΟΥ ΤΗΣ ΕΙΠΕ ΣΤΟ ΤΗΛΕΦΩΝΟ:
«Στο τηλέφωνο της είπα αυτό που της λέω κάθε φορά. Η πρώτη μου φράση μετά από κάθε διάκριση της είναι “τι έκανες ρε θηρίο;”»
ΔΕΝ ΕΣΚΥΨΑ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΜΟΥ ΣΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΒΟΛΗ (OΠΩΣ ΕΚΑΝΕ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ ΤΗΣ ΑΝΝΑΣ):
«Δεν έσκυψα το τηλέφωνο. Το παρακολούθησα όλο μέχρι το τέλος γιατί πίστευα ότι θα το πάρει και ήμουν πολύ αισιόδοξος», ενώ δεν απέκλεισε να τον δούμε κι εκείνον στους επόμενους Ολυμπιακούς:
«Θα δούμε. Θα δουλέψουμε για να πάω στους επόμενους Ολυμπιακούς».
ΔΕΙΤΕ ΤΟ VIDEO.
