Μηχανάκια σταθμευμένα στα πεζοδρόμια, ακόμα και πάνω στους ειδικούς οδηγούς τυφλών, ζαρντινιέρες και γλάστρες, ποδήλατα και άλλα μεγάλα αντικείμενα καθιστούν επικίνδυνη την κυκλοφορία των ατόμων με προβλήματα όρασης στην «καρδιά» της αχαϊκής πρωτεύουσας.
Το τελευταίο διάστημα λόγω της απουσίας της Δημοτικής Αστυνομίας, η κατάσταση είναι ακόμα πιο δύσκολη, «χαώδης» όπως την περιγράφει στην «Γνώμη» η Έλσα Αντωνίου, μία νέα κοπέλα με πρόβλημα όρασης που ολοκληρώνει τις σπουδές της στo Τμήμα Κοινωνικής Εργασίας του ΑΤΕΙ Πατρών και παράλληλα εκπαιδεύεται να κυκλοφορεί μόνη της στην πόλη, από την εκπαιδεύτρια τυφλών, Κωνσταντίνα Γαλανοπούλου.
Παρά την ισχυρή της θέληση, υπάρχουν στιγμές που απογοητεύεται από την συμπεριφορά των συμπολιτών μας αλλά και από την αδιαφορία των αρμοδίων, που, όπως μας λέει, δεν σέβονται τα δικαιώματα των ατόμων με προβλήματα όρασης και γενικότερα τα άτομα με κινητικά προβλήματα.
Ομως, η Ελσα είναι ένα κορίτσι, δυναμικό και με πείσμα, το οποίο δεν την αφήνει να ζήσει στο περιθώριο, όπως κάποιοι την αναγκάζουν με την στάση τους, τις αποφάσεις ή την αδιαφορία τους…
Διεκδικεί το αναφαίρετο δικαίωμά της να μπορεί να απολαμβάνει μια βόλτα στην πόλη, να διεκπεραιώνει τις υποχρεώσεις της η ίδια έχοντας πρόσβαση στις δημόσιες υπηρεσίες, στην αστική συγκοινωνία, στα πεζοδρόμια και τις πλατείες, και να έχει ίση μεταχείριση με όλους τους ανθρώπους, βλέποντας με τα μάτια της ψυχής της…
Εδώ και αρκετό χρονικό διάστημα, εκπαιδεύεται για να μπορεί να μετακινείται μόνη της στο κέντρο της Πάτρας, χωρίς να χρειάζεται δεύτερο άτομο, αλλά μόνον με το λευκό της μπαστούνι. Δυστυχώς όμως, οι δυσκολίες που συναντά, όπως μας λέει, είναι τεράστιες…
«ΧΑΟΣ ΣΕ ΠΕΖΟΔΡΟΜΙΑ ΚΑΙ ΔΡΟΜΟΥΣ»
«Το μεγαλύτερο πρόβλημα το αντιμετωπίζω με τα εμπόδια στους οδηγούς τυφλών των πεζοδρομίων. Συναντώ, διάφορα αντικείμενα από μηχανάκια μέχρι τραπεζοκαθίσματα και επικρατεί ένα χάος. Απορώ γιατί δημιούργησαν οδηγούς τυφλών στα πεζοδρόμια, όταν αυτά δεν είναι ελεύθερα για μας;» διερωτάται.
Μεγάλο κίνδυνο διατρέχει και στις διασταυρώσεις καθώς τα ηχητικά φανάρια, παρά τις όποιες διαβεβαιώσεις, δεν λειτουργούν. «Δυσκολεύομαι πολύ όταν τα αυτοκίνητα είναι σταθμευμένα πάνω στις διαβάσεις των πεζών, αδυνατώ να περάσω και αυτό είναι επικίνδυνο για τη σωματική μου ακεραιότητα, ιδίως σε δρόμους που τα οχήματα στρίβουν. Δυστυχώς, υπάρχουν οδηγοί που βλέπουν λευκό μπαστούνι και δεν σταματούν, προχωρούν κανονικά στο δρόμο τους. Το ίδιο έχω εισπράξει και σε πεζοδρόμους και πλατείες, όπου πολλοί δεν έκαναν στην άκρη για να περάσω, αδιαφορώντας. Αισθάνθηκα πως δεν με σέβονται… Η έλλειψη σεβασμού είναι και έλλειψη παιδείας και αυτό είναι πολύ λυπηρό, ιδίως όταν πρόκειται για νέους ανθρώπους», αναφέρει.
Ωστόσο, η Έλσα, έχει δει και την άλλη όψη, την ανθρώπινη και αυτό την οπλίζει με δύναμη, θάρρος και αποφασιστικότητα για να συνεχίσει τον αγώνα της παρά τις αντίξο��ς συνθήκες, στέλνοντας το δικό της μήνυμα προς όλους όσοι αντιμετωπίζουν το ίδιο πρόβλημα.
«Υπήρχαν πολλοί άνθρωποι που με βοήθησαν, να περάσω στο δρόμο, με διευκόλυναν να κυκλοφορήσω στους δρόμους και στα πεζοδρόμια, χωρίς να το ζητήσω. Έρχονταν μόνοι τους στα σημεία που ήταν επικίνδυνα και με βοηθούσαν να διασχίσω τα σημεία χωρίς να κινδυνεύσω. Πολλοί, κάλεσαν οι ίδιοι τους οδηγούς να μην σταθμεύσουν το όχημά τους πάνω στις διαβάσεις ή πάνω σε πεζοδρόμια και πεζοδρόμους, κάτι που μου έκανε πολύ θετική εντύπωση».
«ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΑΛΛΑΓΗ ΝΟΟΤΡΟΠΙΑΣ»
«Τι πρέπει να γίνει;» τη ρωτήσαμε και μας απάντησε αφοπλιστικά: «Με απλά πράγματα, χωρίς πολλά χρήματα, η ζωή μας να γίνει πιο εύκολη στην πόλη, αρκεί να αλλάξουμε τον τρόπο σκέψης μας, να σεβαστούμε τη διαφορετικότητα».
Και προσθέτει: «Το ζητούμενο, είναι να καταλάβουν οι Πατρινοί ότι και τα άτομα με προβλήματα όρασης έχουν δικαίωμα να κυκλοφορούν και να κάνουν όπως όλοι τις δραστηριότητές τους, να κατεβαίνουν στο κέντρο, να κάνουν τις εργασίες τους, ακόμα και να απολαμβάνουν τη βόλτα τους και όχι να είναι στο περιθώριο. Δεν μπορεί κανείς να παρεμποδίζει την κυκλοφορία του και το δικαίωμα του να δραστηριοποιείται σ’ όλους τους τομείς (διασκέδαση, εργασία, σχολές, κ.α.). Εξάλλου, το πρόβλημα δεν το αντιμετωπίζουμε μόνον τα άτομα με πρόβλημα όρασης. Τα ίδια εμπόδια συναντά και μια μητέρα με το καροτσάκι της, ένας ηλικιωμένος, που αναγκάζονται να κατέβουν στο δρόμο για να κυκλοφορήσουν, θέτοντας σε κίνδυνο τη ζωή μας. Α��τό προϋποθέτει αλλαγή νοοτροπίας και σεβασμό στη διαφορετικότητα», καταλήγει η Έλσα Αντωνίου. Διαβάστε όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο.
