Μπήκε στο φαρμακείο αποφασισμένος. Αυτή τη φορά θα έπαιρνε τα φάρμακα της συζύγου και τα δικά του, της πίεσης. Θα άφηνε στην άκρη τη συνταγή με τις βιταμίνες που του είχε γράψει ο γιατρός.
Η φαρμακοποιός του επισήμανε ότι πρέπει να πάρει και τις βιταμίνες και μάλιστα σύντομα, «γιατί θα λήξει η συνταγή».
Ηταν αρνητικός, «μόνο τα απαραίτητα». Πριν φύγει, το είπε. «Κυρία Μαρία, να σου πω; Δεν παίρνω τις βιταμίνες γιατί δεν μου βγαίνουν τα λεφτά».
Δύο ημέρες μετά βρέθηκε ξανά στο φαρμακείο. «Με μάλωσε ο γιατρός μου. Μου είπε πως πρέπει να πάρω και τις βιταμίνες. Αν μπορείτε να μου τις δώσετε κι εγώ θα σας πληρώσω μόλις βγει η σύνταξή μου».
Για τους φαρμακοποιούς, το περιστατικό αυτό είναι καθημερινό και σύνηθες.
Μόνιμοι πελάτες, άνθρωποι της γειτονιάς, που μέχρι πρόσφατα ήταν απόλυτα τυπικοί στις πληρωμές τους, αναγκάζονται να παίρνουν «βερεσέ» τα φάρμακά τους, να γράφονται στο «τεφτέρι», με την ελπίδα ότι στο τέλος του μήνα θα μπορέσουν να πληρώσουν.
Κι εάν πριν από έξι μήνες ο Πανελλήνιος Φαρμακευτικός Σύλλογος ανέφερε ότι οκτώ στα δέκα φαρμακεία διατηρούν βιβλία όπου γράφουν τις οφειλές των πελατών τους, όπως επισημαίνει ο αντιπρόεδρος του Συλλόγου κ. Απόστολος Βαλτάς, η εκτίμηση είναι ότι «δεν υπάρχει φαρμακείο στο οποίο η πλειονότητα των μονίμων πελατών να μην χρωστά από 60 ευρώ και πάνω».
«Είναι ένα φαινόμενο καθημερινό», αναφέρει ��αρμακοποιός από την Ανατολική Αττική.
«Σχεδόν οι μισοί από όσους μπαίνουν στο φαρμακείο είτε παίρνουν φάρμακα “δανεικά” (σ.σ.: δεσμεύονται ότι θα φέρουν τη συνταγή μόλις πάνε στον γιατρό), είτε χρωστούν τη συμμετοχή τους. Εχουμε πελάτες που χρωστούν ακόμα και 500 ευρώ», σημειώνει.
«Στις περισσότερες περιπτώσεις, όσοι χρωστούν είναι συνεπείς. Ωστόσο, υπάρχουν πελάτες που έρχονται μετά από μήνες και δεν αναγνωρίζουν τα χρωστούμενα, ή ακόμα αλλάζουν φαρμακείο».
«Το φαινόμενο διογκώνεται», επισημαίνει ο κ. Στέλιος Καλογερόπουλος που έχει φαρμακείο στο Αιγάλεω.
«Για έναν συνταξιούχο, 50 ευρώ για τα φάρμακα είναι βαρύς λογαριασμός». Στην ερώτηση εάν έχει αρνηθεί να δώσει φάρμακο «βερεσέ», η απάντηση είναι αρνητική: «προτιμώ να πάρει τα φάρμακά του παρά να πληρωθώ εγώ. Γνωριζόμαστε τόσα χρόνια. Κάποτε μας βοήθησαν αυτοί, τώρα είναι ώρα να βοηθήσουμε εμείς», τονίζει.
«Με τη σύνταξη...»
Για οκταπλασιασμό του «βερεσέ» την τελευταία τριετία στο φαρμακείο του κάνει λόγο στ��ν «Κ» ο κ. Βαλτάς από τη Μυτιλήνη. «Στην αρχή αυξήθηκε ο αριθμός των ατόμων που πληρώνουν “στο τέλος του μήνα”.
Συνταξιούχοι που ήταν τυπικότατοι στις πληρωμές, πλέον ζητούν να πληρώσουν όταν μπει η σύνταξη. Τώρα φτάσαμε στο σημείο στο τέλος του μήνα κάποιοι να μας δίνουν τα μισά από τα χρωστούμενα, καθώς δεν τα βγάζουν πέρα. Και σε μία επαρχιακή πόλη που τους γνωρίζεις προσωπικά, τι θα τους πεις; “Δεν σου δίνω φάρμακα!”;».
