Το φαινόμενο των αποδράσεων από τις φυλακές στην ελληνική επικράτεια όχι μόνο δεν είναι σημερινό, αλλά όσο περισσότερο πίσω πηγαίνουμε στο χρόνο, τόσο συχνότερα συναντάται.
Μπορεί τότε να μην υπήρχαν ελικόπτερα και κινητά, αλλά η εφευρετικότητα των κρατουμένων δεν είχε ποτέ όρια.
Όταν μιλάμε για φυλακές στην Ελλάδα του 19ου αιώνα , αναφερόμαστε περισσότερο σε ρυπαρούς και τρισάθλιους χώρους αποθήκευσης ψυχών που δεν πληρούσαν βασικούς κανόνες υγιεινής, ανθρώπινης διαβίωσης και σωφρονισμού, κάτι που ευνοούσε τη μαζική και συνήθως επιτυχή διαφυγή το��ς. Οι αποδράσεις εκείνης της εποχής διέθεταν όλα εκείνα τα στοιχεία που διαβάζουμε στα μυθιστορήματα. Στα τέλη του 19ου αιώνα λειτουργούσαν γύρω στις 30 φυλακές και σωφρονιστήρια και δεκάδες κρατητήρια.
Αξιοσημείωτες είναι κάποιες αποδράσεις που σημειώθηκαν τον 20ο αιώνα. Το καλοκαίρι του 1905, οκτώ βαρυποινίτες αποχωρούν αυτοβούλως από τις φυλακές Παλιού Στρατώνα στην Πλάκα, μέσω υπονόμου που είχε αξιοποιήσει μόλις λίγες μέρες πριν, άλλος κρατούμενος, ενώ τον Δεκέμβρη του 1903, το ίδιο πράττουν τρόφιμοι των φυλακών Άμφισσας τρυπώντας τον τοίχο της τουαλέτας. Την ίδια περίοδο, έξι στρατιωτικοί κατάδικοι των φυλακών Μενδρεσέ στην Πλάκα διαφεύγουν αφαιρώντας απλώς δυο τσιμεντόλιθους του κελιού τους.
Οι βαρύτατες καταδίκες και το πάθος για ελευθερία έκαναν τους φυλακισμένους εξαιρετικά εφευρετικούς. Το Μάρτιο του 1914 οι κρατούμενοι στις φυλακές Πατρών αξιοποιούν το φημισμένο καρναβάλι της πόλης και δραπετεύουν μεταμφιεσμένοι με στολές ιερέων και ντόμινο!! Λίγες ημέρες μετά, στις ίδιες φυλακές νέα απόδραση σε εορταστικό κλίμα όταν τρεις βαρυποινίτες διαφεύγουν ανοίγοντας με λοστούς και ξιφολόγχες τρύπα στον τοίχο, ενώ οι συγκρατούμενοι κάλυπταν το θόρυβο, τραγου��ώντας και χορεύοντας…
Πολλές αποδράσεις οφείλονταν σε συμμετοχή των δεσμοφυλάκων ή σε γκάφα τους. Τον Δεκέμβριο του 1924 φεύγουν από την κεντρική πύλη των φυλακών Θεσσαλονίκης δυο καταδικασμένοι για πλαστογραφία δείχνοντας απλώς στους αφελείς φύλακες πλαστά διατάγματα χάριτος. Τον ίδιο χρόνο, η απόδραση δυο βαρυποινιτών από τις φυλακές Ρίου δεν θα είχε κανένα ενδιαφέρον αν δεν τους ακολουθούσε και ο δεσμοφύλακας.
Ξεχωριστό ενδιαφέρον έχει η ιστορία απόδρασης όχι από τις φυλακές, αλλά από αστυνομικό τμήμα. Το 1927 ένας πατέρας είχε καταγγείλει την ταυτόχρονη απαγωγή των δυο ανήλικων κοριτσιών του. Οι αδερφές βρέθηκαν τελικά σε ξενοδοχεία των Αθηνών μαζί με τους φίλους τους οι οποίοι συνελήφθησαν, αλλά οι ανήλικες από τον φόβο της πατρικής οργής προτίμησαν να αποδράσουν από το αστυνομικό τμήμα στο οποίο κρατούνταν..
Και η καλύτερη απόδραση όλων, είναι από τις φυλακές της Πύλου το 1908. Τέσσερις κρατούμενοι συμφώνησαν να καταβάλουν έκαστος το πο��ό των 70 δραχμών. Εννέα μήνες χρειάστηκαν για να φτιαχτεί ο υπόνομος μέσα από τον οποίο πέρασαν και… 2.700 δραχμές στο σύνολο!! Αφού λοιπόν ήταν έτοιμοι, ξυρίστηκαν, έφαγαν ομαδικώς και βγήκαν έξω ανενόχλητοι…Οι δυο εξ’ αυτών εντοπίστηκαν από την αστυνομία, ενώ οι άλλοι δύο διέφυγαν..
