Πηγή έμπνευσης για το θάρρος και την τόλμη της να κυνηγήσει το όνειρό της αποτελεί η 25χρονη Ελληνίδα Ελένη Αντωνιάδου, η οποία όπως σας είπαμε, βραβεύτηκε σε ειδική τελετή στο Λονδίνο ως «Γυναίκα της Χρονιάς» για τα κατορθώματά της στον τομέα των μεταμοσχεύσεων χωρίς δότες.
Η νεαρή κοπέλα, αφού ολοκλήρωσε τις σπουδές της στον τομέα της Πληροφορικής με εφαρμογή στην Βιοϊατρική στο πανεπιστήμιο της Στερεάς Ελλάδας έγινε δεκτή στο UCL, όπου έκανε μεταπτυχιακό στην Νανοτεχνολογία.
Σήμερα είναι στο Σικάγο, στην NASA, προσπαθώντας να ανακαλύψει πώς η ακτινοβολία επηρεάζει τους αστροναύτες.
Η Ελένη από την Βόρεια Ελλάδα δεν βρήκε τίποτα εύκολο. «Πριν τρία χρόνια σχεδιάσαμε μια τεχνητή τραχεία για έναν άνθρωπο με καρκίνο μαζί με μία συμφοιτήτριά μου… Δεν ήταν εύκολο. Πολλοί, ακόμα και από την επιστημονική κοινότητα μας έλεγαν ότι αυτό είναι προϊόν φαντασίας, βγαλμένό από ταινίες», λέει και παραδέχεται ότι ήταν πολύ δύσκολο να πείσουν ότι μπορούν να πετύχουν.
Οι πόρτες άνοιξαν όταν κέρδισαν σε έναν διαγωνισμό που πήραν μέρος και από τότε άρχισαν να βλέπουν την ίδια και την συμφοιτήτριά τους με πιο «θετικό μάτι».
Ωστόσο, ακόμα και όταν υπήρχαν δυσκολίες δεν την άγγιξαν. «Είμαι τολμηρό άτομο και μου αρέσουν τα ρίσκα. Το να πραγματοποιήσεις τα όνειρά σου είναι αυτό που κάνει την ζωή ενδιαφέρουσα», λέει και εξηγεί πώς επειδή τα κονδύλια για την μετέπειτα έρευνα, που θα έκαναν, ήταν πολλά, έπρεπε να πείσουν πολλούς για να τα καταφέρουν.
Βέβαια, ποτέ δεν μπορεί να είναι όλα ρόδινα. Όπως παραδέχεται δεν έχει καθόλου προσωπική ζωή. «Δεν νομίζω ότι οι επιστήμονες που προσφέρουν τόσα έχουν μια φυσιολογική ζωή. Κάνουμε πειράματα κάθε τρεις ώρες. Είμαι στο εργαστήριο στις 3, στις 6 το πρωί…», λέει και παραδέχεται πώς ούτε οι γονείς της το καταλαβαίνουν αυτό.
Το σίγουρο είναι πώς οι επιλογές και τα «θέλω» της εξασφάλισαν ένα πολύ δυνατό επαγγελματικό μέλλον και κυρίως ηθική ικανοποίηση.
Πάντως, αυτό που γνωρίζει και λέει με σιγουριά είναι πώς «Ο μεγαλύτερος ανταγωνισμός του καθενός, που μπορεί να σε πάει πίσω είναι ο εφησυχασμός»…
