Το ήθος (του Διαμαντίδη) και το πλήθος (των οπαδών)…

Μπορεί μια αγωνιστική σεζόν να διαρκεί μήνες ολόκληρους και να έχει δεκάδες παιχνίδια αλλά οι οπαδοί του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού ζουν και αναπνέουν για τα μεταξύ τους ντέρμπι.

Ολυμπιακός –Παναθηναϊκός ή Παναθηναϊκός –Ολυμπιακός: Αγώνες στους οποίους το πάθος αλλά και ο εγωισμός περισσεύουν και πολύ περισσότερο σε περιπτώσεις όπως η χθεσινή όπου ένας «πρώην πράσινος», ο Σπανούλης, επιστρέφει στα παλιά του λημέρια.

Οι αποδοκιμασίες; Αναμενόμενες. Το ίδιο και τα υβριστικά συνθήματα. Είναι μέρος της (περίφημης) ελληνικής πραγματικότητας. Δυστυχώς, όμως, το ίδιο είναι και τα επεισόδια ή η ρίψη αντικειμένων που θέτουν σε κίνδυνο τη σωματική ακεραιότητα των παικτών.

Η ψυχολογία του όχλου, λοιπόν, «επέβαλε» χθες με τη λήξη του παιχνιδιού να εξωτερικευθεί αυτό το μίσος στον Βασίλη Σπανούλη που πλέον φορά τα… λάθος χρώματα. Και με την κόρνα της γραμματείας τα αντικείμενα προς τον Λαρισαίο άσσο άρχισαν να πέφτουν βροχή με αποτέλεσμα να τρέξουν όλοι να προφυλαχθούν.

Ο Δημήτρης Διαμαντίδης, όμως, «οφείλει» να ξεχωρίζει. Δεν είναι στη μοίρα του να ανήκει στο σύνολο. Ούτε αγωνιστικά ούτε από πλευράς χαρακτήρα και ήθους. Και η πρώτη του σκέψη ήταν όχι να προφυλαχθεί από τα αντικείμενα -που ίσως «ξώφαλτσα» να έβρισκαν και αυτόν- αλλά να προφυλάξει τον πρώην συμπαίκτη του αλλά αιώνια φίλο του, Βασίλη Σπανούλη.

Ο «Μητσάρας» αγκάλιασε τον Σπανούλη σα να λέει «άμα θέλε��ε να τον τραυματίσετε, θα τραυματίσετε και εμένα». Και ξεκίνησε με γοργό βήμα να κινείτε μαζί του προς τη φυσούνα. Αλλά το μίσος τυφλώνει και τα αντικείμενα έπεφταν βροχή για τον «προδότη» Σπανούλη. Ο Διαμαντίδης όμως δε μπορούσε να «προδώσει» το φίλο του και συνέχισε να τον καλύπτει.

Η εικόνα που άφησε ο αγώνας; Χαρά για τους οπαδούς ��ου Ολυμπιακού, λύπη για αυτούς του Παναθηναϊκού, μάλλον αδιάφορο θέαμα για τους υπόλοιπους που περίμεναν -ίσως- κάτι περισσότερο. Και ταυτόχρονα, προβληματισμό για τα επεισόδια που έλαβαν χώρα για ακόμη μια φορά παρά τις προσπάθειες της διοίκησης και των παικτών των γηπεδούχων.

Εμείς, πάντως,διαλέγουμε να κρατήσουμε μόνο μία: αυτή του Δημήτρη Διαμαντίδη να προστατεύει με το σώμα του τον φίλο του Βασίλη Σπανούλη. Μπορεί οι Κινέζοι να λένε ότι μια φωτογραφία ισούται με χίλιες λέξεις αλλά η συγκεκριμένη είναι κάτι παραπάνω. Εκφράζει την ίδια την ουσία του αθλητισμού: την ευγενή άμιλλα και τον σκληρό ανταγωνισμό που -θα έπρεπε να- αρχίζει και να τελειώνει μέσα στα όρια των γηπέδων …