Στον ποδοσφαιρικό κόσμο υπάρχουν πολλών ειδών μπαμπάδες. Κάποιοι είναι εμμονικοί με την επιτυχία του παιδιού τους, το οποίο στο φινάλε πληρώνει τα σπασμένα των πατρικών απωθημένων. Περιπτώσεις υπάρχουν αρκετές, όπως αυτή του μπαμπά Χούτου, ο οποίος είναι… πατέρας της ατάκας:
O Oλυμπιακός νίκησε τη Μαρσέιγ με γκολ του Χασάν
«Ο Λάμπρος είναι Ferrari, ενώ ο Αλεξανδρής... φιατάκι!», όταν ο Λάμπρος Χούτος έβλεπε την πλάτη του Αλέκου Αλεξανδρή στην αρχική ενδεκάδα του Ολυμπιακού.
Υπάρχουν όμως και αυτοί, σαν τον εκλιπόντα πατέρα του Αχμέντ Χασάν, του Αιγύπτιου επιθετικού του Ολυμπιακού που στηρίζουν τα παιδιά τους με σύνεση, υπομονή και επιμονή και τα βοηθούν να πετύχουν τα όνειρα τους. Ο πατέρας του 27χρονου επιθετικού έφυγε από τη ζωή το 2015, αφού πρώτα είδε τον γιο του να γίνεται επαγγελματίας ποδοσφαιριστής.
Μια ημέρα μετά τον θάνατο του μπαμπά του, ο Χασάν είχε αγωνιστεί με τη φανέλα της Μπράγκας και είχε σκοράρει το πρώτο γκολ στη νίκη επί της Μαρσέιγ με 3-2.
Δευτερόλεπτα μετά το πανέμορφο γκολ ο Αιγύπτιος επιθετικός ξεσπούσε σε κλάματα δείχνοντας τον ουρανό! Η αφιέρωση του γκολ ήταν το λιγότερο που μπορούσε να κάνει για να τιμήσει τη μνήμη του!
Το είδος της σχέσης που είχαν οι δύο τους αποκαλύπτεται στην σπάνια τοποθέτηση που έκανε ο Χασάν στο Instagram για την προσωπική του ζωή, λίγες μέρες μετά την φετινή κατάκτηση του πρωταθλήματος με τον Ολυμπιακό.
«Καθώς δεν μιλάω πολύ για την προσωπική μου ζωή, αυτό που πρόκειται να διαβάσετε τώρα είναι κάτι που λίγοι άνθρωποι γνωρίζουν. Δεν θα ήμουν εδώ που είμαι τώρα αν δεν ήταν ο πατέρας μου. Ήταν εκείνος που με πήγε να παίξω στην Ελ Αχλί όταν ήμουν 6 ετών, κάτι που τον έκανε να αισθάνεται τόση υπερηφάνεια μπροστά σε όλους. Συνήθιζε να παρακολουθεί όλα τα παιχνίδια και τις προπονήσεις μου και όποτε βρισκόταν στη δουλειά και δεν μπορούσε να παρευρεθεί, πάντα προσλάμβανε κάποιον για να βιντεοσκοπήσει τον αγώνα έτσι ώστε να μπορεί να τον παρακολουθήσει αργότερα. Η αγάπη του για μένα και την επιτυχία μου, ήταν άνευ όρων.
Τον πρώτο μήνα αφού τελείωσα την προπόνηση και επέστρεψα στο σπίτι, βρήκα αυτοκίνητα της αστυνομίας και πυροσβεστικά οχήματα. Λίγα λεπτά αργότερα, ανακάλυψα ότι το διαμέρισμά μου είχε πάρει φωτιά. Έχασα όλα όσα είχα μέσα, γι’ αυτό τηλεφώνησα στον πατέρα μου για να του πω ότι γίνεται όλο και πιο δύσκολο και ότι δεν μπορώ να αντεπεξέλθω με τη γλώσσα. Και ότι αυτό μπορεί να συνέβη ως ένα σημάδι ότι δεν έπρεπε να μείνω στο εξωτερικό και να γυρίσω στο σπίτι. "Έρχομαι αύριο", μου είπε και ήρθε με μερικά νέα ρούχα και χρήματα για να μπορέσω να αγοράσω ό,τι θέλω. Μου είπε "Ήρθα εδώ για να σου υπενθυμίσω την υπόσχεσή μας: δεν θα επιστρέψεις πριν κάνεις περήφανο εμένα και την Αίγυπτο. Νομίζεις ότι όλα θα ήταν εύκολα; Αυτό που συνέβη θα σε κάνει πιο δυνατό. Ας αναπαυτεί ειρηνικά η όμορφη ψυχή σου. Μέχρι να ξανασυναντηθούμε, αγαπημένε μου πατέρα».