Όταν κάποιος ακούει το όνομα Μαρία Πολύζου συνειρμικά το μυαλό του πηγαίνει στην κορυφαία Ελληνίδα μαραθωνοδρόμο και την απίστευτη δύναμη ψυχής που διαθέτει.
Η σπουδαία αθλή��ρια με αφορμή τον 33ο Αυθεντικό Μαραθώνιο της Αθήνας άνοιξε την καρδιά της στο star.gr, και μίλησε για τον δικό της ξεχωριστό… δρόμο που είναι γεμάτος διακρίσεις.
Το προσωπικό της κοντέρ έχει γράψει ατελείωτα χιλιόμετρα, ενώ εδώ και 18 χρόνια κατέχει το Πανελλήνιο Ρεκόρ Μαραθωνίου με χρόνο 2:33:40 και μέχρι σήμερα δεν έχει καταφέρει καμία να το καταρρίψει.
Η Μαρία γνωρίζει πολύ καλά πως τίποτα δεν κρατά για πάντα, έτσι όταν θα έρθει η στιγμή που κάποια αθλήτρια θα της πάρει την «πρωτιά» δεν θα την ενοχλήσει και αυτό γιατί έχει μία ισορροπημένη στάση για πολλά πράγματα στη ζωή της. Ξέρει ότι όλα έρχονται και φεύγουν. Πόσο μάλλον τα ρεκόρ…
(Η Μαρία Πολύζου με την Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ)
Ο Αυθεντικός Μαραθώνιος, δεν είναι μόνο ένα αθλητικό γεγονός διεθνούς εμβέλειας, αλλά μία γέφυρα που ενώνει το θρύλο με την ιστορία και αναδεικνύει τη δύναμη της ανθρώπινης θέλησης. Ποια είναι όμως η γνώμη της ρέκορντ γούμαν;
«Η ιστορικότητα της αυθεντικής διαδρομής, οι ιστορίες που γεννήθηκαν μέσα από θρύλους του παρελθόντος. Πατώντας τα βήματα που ημεροδρόμου που ανακοίνωσε τον ΝΕΝΙΚΗΚΑΜΕΝ… ουσιαστικά αυτό ανακοινώνει και ο κάθε μαραθωνοδρόμος που φθάνει στο Παναθηναϊκό στάδιο, το δικό του «ΝΕΝΙΚΗΚΑΜΕΝ» και βιώνει τον δικό του προσωπικό Άθλο. Οπουδήποτε αλλού, διανύεις μία απόσταση 42.195 μέτρων. Στην Αθήνα γίνεσαι μέρος μίας μακράς ιστορ��ας που κρατά πάνω από 2.500 χρόνια».
(Με τον πρόεδρο της Παγκόσμιας Ένωσης Μαραθωνίων Δρόμων ΑΙΜΣ, Πάκο Μποράο)
Η Μαρία Πολύζου κρέμασε τα παπούτσια του πρωταθλητισμού μετά το 2004. Ο αθλητισμός βέβαια, δεν έπαψε να την απασχολεί και έτσι στην επέτειο των 2.500 ετών από την Μάχη του Μαραθώνα, το 2010, έκανε κάτι μοναδικό. Θέλησε να αναβιώσει τον «Φειδιππίδιο Άθλο», να διανύσει τα 520 χλμ. της απόστασης Αθήνα-Σπάρτη- Αθήνα και τα κατάφερε μέσα σε μόλις 6 ημέρες.
«Την δύναμη μου την έδωσε η ίδια η ιδέα να τιμήσω την Επέτειο της Μάχης του Μαραθώνα 2.500 χρόνια μετά, προκειμένου να προσκυνήσω το μνημείο του Τύμβου του Μαραθώνος και να τιμήσω με τον δικό μου τρόπο τους προγόνους, χάρις τους οποίους έχουμε εμείς Δημοκρατία και σύγχρονο Πολιτισμό».
Όπως όλοι οι Πρωταθλητές έτσι και εκείνη ξεχωρίζει κάποιες στιγμές της λαμπρής της πορείας. Εκτός από τον «Φειδιππίδιο Άθλο» ένας από τους σταθμούς της καριέρας της που θα μείνει για πάντα χαραγμένος στην μνήμη της ήταν όταν κατέκτησε το Πρώτο Χρυσό Βαλκανικό Μετάλλιο σε Μαραθώνιο Δρόμο, σημειώνοντας Βαλκανικό Ρεκόρ τρέχοντας στην Κωνσταντινούπολη το 1990 και προς τιμήν της ακούστηκε ο Εθνικός Ύμνος μέσα στην Πόλη.
(Παρέα με τον πολιτικό συντάκτη του Star, Nίκο Αρμένη)
«Το άκουσμα του Εθνικού σου Ύμνου είναι μοναδικό… Ακόμα ηχεί στα αυτιά μου και ακόμα βλέπω την γαλανόλευκη να υψώνεται… Ήταν ένα αγώνας κατάθεσης όλου μου του είναι για να καταφέρω να πάρω την πρώτη θέση. Τα είχα δώσει όλα, είχα παλέψει μέχρι τέλος και κόντρα στις πιο δύσκολες καιρικές συνθήκες που αγωνίστηκα ποτέ στην ζωή μου. Με απίστευτη βροχή που μετατράπηκε σε ένα χοντρό χαλάζι που για πάνω από 40 λεπτά, με χτυπούσε στο σώμα, και σε σημείο μάλιστα που δεν μπορούσα να προφυλαχτώ, καθώς με βρήκε πάνω στην γέφυρα του Βοσπόρου. Όταν αγωνίζεσαι στην Πόλη, δεν είσαι το εγώ, αλλά το ΕΜΕΙΣ! Είμαστε Έλληνες και γνωρίζουμε ιστορία».
Σήμερα είναι προπονήτρια δρόμων αντοχής και μα��αθωνίου δρόμου. Της ζητώ λοιπόν, να μου περιγράψει τα συναισθήματά της όταν βλέπει τους αθλητές της να πετυχαίνουν τους στόχους τους. «Νομίζω ότι σε αυτήν σας την ερώτηση είναι δύσκολο να βρω τις κατάλληλες λέξεις να περιγράψω τι νιώθω όταν καταφέρνω μέσα από μία προπόνηση ΨΥΧΗ ΤΕ ΚΑΙ ΣΩΜΑΤΙ να βγάζω από τους δρομείς μου το καλύτερο κομμάτι του εαυτού τους και να τους βλέπω και να τους υποστηρίζω να παλέψουν τον αγώνα, να φθάσουν στο τέλος κάθε προσωπικού τους άθλου και να νοιώσουν την δύναμη της ψυχής τους! Είμαι τόσο ευτυχισμένη, είμαι σε κατάσταση ΕΥΔΑΙΜΟΝΙΑΣ και ΑΓΑΠΗΣ για όλους τους δρομείς μου. Είναι για μένα οι άνθρωποι μου, η οικογένεια μου».
Ένας υπερκινητικός άνθρωπος όπως η Μαρία και παράλληλα με ευαισθησίες δεν θα μπορούσε να λείπει από το�� Μαραθώνιο που πραγματοποιήθηκε για καλό σκοπό, πριν από λίγες ημέρες, στη Νέα Υόρκη.
(Μαζί με την Κατερίνα Κατώπη στο Μαραθώνιο της Ν. Υόρκης)
«Τρέξαμε με την δρομέα του MARATHON TEAM GREECE Κατερίνα Κατώπη, η οποία έκανε πραγματικά μία υπερμαραθώνια προσπάθεια για να φθάσει στο τέλος καθώς στο 20 χιλιόμετρο τραυματίστηκε. Ωστόσο, τρέξαμε στον Μαραθώνιο της Ν. Υόρκης, προκειμένου να καταφέρουμε να μαζέψουμε χρήματα για τους ανθρώπους που πεινάνε στην Ελλάδα, να υποστηρίξουμε την ΜΚΟ «ΜΠΟΡΟΥΜΕ» και να καταφέρουμε να μετατρέψουμε τα 42.195 μέτρα του Μαραθώνιου δρόμου σε 42.195 μερίδες φαγητού» είπε, συμπληρώνοντας: «επί��ης καταφέραμε με την Κατερίνα, να στείλουμε ένα ηχηρό μήνυμα στην Αμερική, τρέχοντας σε όλο τον αγώνα του Μαραθωνίου δρόμου με την Ελληνική σημαία και να δώσουμε ένα ευρύ μήνυμα σε όλους… ότι η Ελλάδα είναι πάντα ψηλά, γιατί την έχουμε πάντα ψηλά στην καρδιά μας και στην συνείδηση μας!»
Ξεχωριστή θέση στη ζωή της έχει η κόρη της, στην οποία έχει δώσει το όνομα Αγάπη. Τα ματιά της λάμπουν όταν μιλά για εκείνη: «Η Αγάπη και ο τρόπος που κατακτά τους δικούς της προσωπικούς στόχους είναι αυτό που κάθε μέρα με κάνει να αγωνίζομαι πιο πολύ, να μην κουράζομαι, να χαμογελώ. Ειλικρινά, θαυμάζω απόλυτα τον τρόπο ��ου βλέπει την ζωή, και κάθε τι που κάνει. Είναι ένα ξεχωριστό παιδί… που να το έχει καλά ο Θεός να προχωρήσει στην ζωή του προς το καλό!»
Στο τέλος, η κορυφαία Ελληνίδα Μαραθωνοδρόμος με μία δήλωση της με έκανε να καταλάβω πως ο αθλητισμός κυλά μέσα στο αίμα λέγοντάς μου το εξής: «Οι αγώνες δεν τελειώνουν. Δεν βάζω ποτέ όρια. Γνωρίζω απλώς ότι όσο πατούν τα πόδια μου στην Γη, εγώ θα τρέχω. Γεννήθηκα για να τρέχω!»
Συνέντευξη: Μίτση Σκέντζου
Διαβάστε όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο.
