Πέθανε σε ηλικία 98 ετών, ο Ευτύχιος Αλεξανδράκης, ο παλαιότερος έμπορος της Αθήνας και εμβληματική μορφή της Ερμού.
Ο Ευτύχιος Αλεξανδράκης ήταν ιδιοκτήτης του γνωστού καταστήματος γυναικείων ενδυμάτων στην οδό Ερμού, το οποίο είχε επισκεφθεί και ο Γάλλος πρόεδρος Εμμανουέλ Μακρόν κατά την επίσκεψή του στη χώρα μας.
Έμπορος… παλαιάς κοπής, έδινε καθημερινά το παρών στο κατάστημά του, που χρονολογείται από το 1860.
Το κατάστημα του Ευτύχιου Αλεξανδράκη μεταφέρθηκε στη σημερινή του διεύθυνση, στην οδό Ερμού 27 το 1933 από τον πατέρα του Δημήτρη.
Το κτίριο σχεδιάστηκε από τον αρχιτέκτονα Στάμο Παπαδάκη, ενώ η χαρακτηριστική του αρχιτεκτονική, εμπνευσμένη από την περίοδο Bauhaus, και το ιδιαίτερα καλλιτεχνικό εσωτερικό του προσφέρουν μέχρι σήμερα μοναδικό καταφύγιο αισθητικής και αρμονίας στην καρδιά της Αθήνας.
Με την επιτυχή διαχείριση του Αλεξανδράκη, το κατάστημα ξεπερνά τις δυσκολίες του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και καθιερώνεται ως εμπορική επιχείρηση που προσφέρει υψηλή ποιότητα με επιλεγμένες εισαγωγές από διάφορες ευρωπαϊκές χώρες.
Πιστοί πελάτες παρήλαυναν από την επιχείρηση, που βραβεύτηκε με το βραβείο της παλαιότερης εμπορικής επιχείρησης.
Ο Ευτύχιος Αλεξανδράκης σπούδασε στη Γαλλία σχέδιο μόδας, ενώ το Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο Αθηνών (ΕΒΕΑ) του έχει απονείμει το βραβείο «Επιχείρηση και Παράδοση».
Ιδιαίτερη στιγμή για τον Ευτύχιο Αλεξανδράκη ήταν όταν φωτογραφήθηκε με το προεδρικό ζεύγος της Γαλλίας, τη στιγμή που Εμμανουέλ και Μπριζίτ Μακρόν σταμάτησαν μπροστά στη βιτρίνα του καταστήματός του.
Η οικογένειά του ήταν πολυμελής. Ο ίδιος και τα πέντε αδέλφια του πολέμησαν στον πόλεμο του 1940 και ο αδελφός του Αλέξανδρος, ο οποίος ήταν ζωγράφος είχε εικονογραφήσει το Αναγνωστικό της Ε' Δημοτικού που κυκλοφόρησε το 1958 με εικόνες που είναι από τις πλέον χαρακτηριστικές για τον πόλεμο του '40.
Για τις δυσκολίες στη μακρόχρονη πορεία του, ο Ευτύχιος Αλεξανδράκης είπε πει σε παλαιότερη του συνέντευξη στο ΑΠΕ-ΜΠΕ:
«Στον πόλεμο ο πατέρας μου, πούλησε όλα τα εμπορεύματα, διότι υπήρχαν πολλοί πελάτες, οι οποίοι ζητούσαν να αγοράσουν ρούχα και η πλειονότητα των εμπόρων τα έκρυβε. Μείναμε 4 χρόνια κατά τη διάρκεια του πολέμου χωρίς εμπόρευμα. Παράλληλα, είχαμε δελεαστικές προτάσεις να πουλήσουμε το μαγαζί, αλλά ο πατέρας μου ήταν πολύ έξυπνος και συνετός στη σκέψη του και το απέκλειε λέγοντας μου ότι "τουλάχιστον να ερχόμαστε να πίνουμε ήσυχα το καφέ μας...
Πίστευε ότι πρέπει να έχεις πρώτα στέγη επαγγελματική και μετά στέγη για την οικογένεια. Ήταν, όμως, μαύρη περίοδος, έβλεπες τη δυστυχία παντού. Όλα τα μαγαζιά κλειστά. Εδώ ήταν κατεβασμένα τα ρολά. Ανοίγαμε, μεν, κάθε μέρα και κάθε μεσημέρι κλείναμε, αλλά φεύγοντας πηγαίναμε τοίχο-τοίχο μήπως τρώγαμε καμία αδέσποτη.
Όταν τελείωσε ο πόλεμος, το ξαναρχίσαμε το μαγαζί. Γράψαμε στους ξένους προμηθευτές μας στην Αγγλία, Γαλλία κλπ, και εκείνοι πρόθυμοι μας εφοδίασαν εμπορεύματα. Ο πατέρας μου, δεν μου έδινε πρωτοβουλίες. Πίστευε ότι "η πρωτοβουλία δεν δίδεται, αλλά λαμβάνεται". Του έδωσα όμως την ικανοποίηση και είδε την επιχείρηση μετά τον πόλεμο να αναπτύσσεται και δεν έκλεισε όπως οι περισσότερες και αυτό τον χαροποίησε πολύ. Έκτοτε το κατάστημα ανθεί».
Η κηδεία του θα γίνει την Παρασκευή στις 12:00 το μεσημέρι από το Α' Νεκροταφείο Αθηνών.
Διαβάστε όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο.
